150109 ΑΡΧΙΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Αρχή καλός μας χρόνος!

Ίσως να σκέφτεστε ότι αργήσαμε λίγο να σας ευχηθούμε, προτιμήσαμε όμως ν’ ακολουθήσουμε τη συμβουλή του ποιητή και να μνημονεύσουμε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, τώρα που άρχισε να θολώνει ο νους μας και πιστεύουμε και ο δικός σας.

Βαίνομεν προς εκλογάς!

«Επιτέλους», αναφωνούν κάποιοι, «δυστυχώς», ομολογούν κάποιοι άλλοι.

Τώρα όμως δεν έχει κανένα νόημα να σκεπτόμαστε έτσι. Εκλογές έρχονται διότι, παρ’ όλο που δεν τις ήθελε κανείς, έπρεπε να γίνουν.

Προσέξτε, δεν λέω καλώς ή κακώς, λέω μόνο πως έπρεπε.

Ο λόγος είναι πολύ απλός. Υπήρχε μια τεράστια δυσαρμονία, όχι μόνο της κυβέρνησης με τη λαϊκή βούληση, αλλά ολόκληρης της βουλής με αυτό που (φαίνεται να) υπάρχει πλέον στην κοινωνία.

Θα εξηγηθώ αμέσως.

Στη βουλή υπήρχε ένα κόμμα του οποίου η ηγεσία ολόκληρη βρισκόταν κλεισμένη στις φυλακές, ενώ οι βουλευτές του μεταφέρονταν σιδηροδέσμιοι για να ψηφίσουν για Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Στη βουλή υπήρχε ένα κόμμα με αρκετούς βουλευτές, το οποίο, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, δεν υπάρχει στην κοινωνία. Το κόμμα αυτό μάλιστα φερόταν ως «ρυθμιστής» της κατάστασης και απασχολούσε την κοινή γνώμη σε βαθμό εντελώς δυσανάλογο με τον πραγματικό του αντίκτυπο το εκλογικό σώμα.

Υπήρχαν επίσης στη βουλή πολλοί βουλευτές που είχαν εκλεγεί με άλλα κόμματα και στη συνέχεια είχαν αποχωρήσει από αυτά, χωρίς όμως να παραιτηθούν από το αξίωμα τους.

Κάποιοι είχαν προσχωρήσει σε κόμματα που ούτε καν υπήρχαν, όταν σχηματίζονταν η βουλή, με τις προηγούμενες εκλογές.

Ε, αν προσθέσουμε και τους βουλευτές οι οποίοι κατήγγειλαν ότι προσπάθησαν να τους χρηματίσουν προκειμένου να ψηφίσουν με έναν συγκεκριμένο τρόπο, τι άλλο θέλετε για να πειστείτε ότι η βουλή που μόλις διαλύθηκε δεν αντιπροσώπευε σε καμιά περίπτωση τα όσα συμβαίνουν στην κοινωνία.

Το άλλο πουλάκι:

Δεν μας είπες για το νέο κόμμα.

Διότι, όπως αποδείχθηκε αμέσως μετά τη διάλυση τα βουλής, υπήρχαν βουλευτές που ανήκαν σε κάποιο κόμμα το οποίο δεν είχε ιδρυθεί ακόμη! Το κόμμα του Γιώργου Παπανδρέου. Αυτοί, κατά την ιστορική ρήση του Γιάγκου Πεσμαζόγλου, ήταν ΚΙΔΗΣΟ και δεν το ήξεραν!

Με την ευκαιρία να σχολιάσω και αυτή την κίνηση των στελεχών που φεύγουν από το… μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ για να στελεχώσουν (είπαμε, στελέχη στελεχώνουν) το κόμμα του Παπανδρέου.

Έχετε καταλάβει για τι είδους πολιτικά όντα μιλάμε;

Βρισκόταν σε ένα κόμμα με το οποίο, όπως δηλώνουν με… δηλώσεις τους, αλλά και όπως φανερώνει η κίνησή τους, διαφωνούσαν τελείως.

Δεν έφευγαν όμως και μάλιστα θα εξακολουθούσαν να βρίσκονται εκεί και ίσως να ήταν και υποψήφιοι στις εκλογές, αν ο Παπανδρέου δεν προχωρούσε τώρα στην ίδρυση του κόμματός του.

Θυμίζει τα ζευγάρια εκείνα που βρίσκονται σε πλήρη διάσταση, αλλά χωρίζουν μόλις ο ένας από τους δύο βρει καινούριο σύντροφο.

Μέχρι τότε εξακολουθούν και είναι μαζί και θα εξακολουθούσαν μια χαρά, αν δεν έμπαινε στη μέση το νέο πρόσωπο.

Αφήστε που, όταν πάψει να υπάρχει αυτό, δεν διστάζουν να τα «ξαναβρούν» μια χαρά, πράγμα που καθόλου δεν αποκλείεται και για τα στελέχη του (τέως και μεταλλαγμένου) ΠΑΣΟΚ.

Δυστυχώς, φίλοι μου, τέτοιοι (και τέτοιοι) άνθρωποι ζητούν την ψήφο μας για να (ξαναμπούν) στη βουλή, με άλλο κουστούμι, υπό άλλη σημαία και με άλλον (αυτή τη φορά) αρχηγό, προκειμένου –λέει- να σώσουν τη χώρα και –άκουσον, άκουσον- να πουν την αλήθεια στο λαό!

Δυστυχώς, οι περισσότεροι που ασχολούνται με την πολιτική έχουν ένα μικρόβιο που δεν τους αφήνει να πουν «πάω σπίτι μου». Θέλουν να πιστεύουν συνεχώς ότι η χώρα έχει την ανάγκη τους. Και το χειρότερο είναι πως εμείς τους δίνουμε το δικαίωμα να πιστεύουν κάτι τέτοιο.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Βαίνομεν προς εκλογάς!

Φαίνεται πως, τελικά, αυτή ήταν η καλύτερη λύση, όχι για τους λόγους που επικαλούνταν όσοι ζητούσαν να φύγει η κυβέρνηση αυτή, αλλά για να αναλάβει, να αναλάβουμε ο καθένας τις ευθύνες μας.

Μετά τις εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου δεν θα υπάρχουν δικαιολογίες, γιατί (υποτίθεται πως) τώρα όλοι γνωρίζουμε.

Κι αν όχι, έχουμε ακόμη αρκετές μέρες για να ενημερωθούμε και να πάμε να ψηφίσουμε… εν πλήρει συνείδησει.

Να ενημερωθούμε όμως. Που σημαίνει να δούμε και λίγο πέρα από αυτά που βλέπουμε καθημερινά, να μιλήσουμε και με κάποιους εκτός του στενού καθημερινού μας κύκλου, να μπούμε στον κόπο να κατανοήσουμε και τις θέσεις του άλλου. Και μετά ας τις καταψηφίσουμε.

Κυρίως όμως να εστιάσουμε στα πρόσωπα.

Είδατε ποιους στείλαμε στην προηγούμενη βουλή, παρακινούμενοι κυρίως από το θυμικό κι όχι τη λογική μας.

Πήγαμε να εκδικηθούμε το «σύστημα» και ψηφίσαμε όποιον «αντισυστημικό» βρήκαμε μπροστά μας, με αποτέλεσμα να έχουμε τη χειρότερη βουλή, τουλάχιστον της μεταπολίτευσης.

Τα συνθήματα «να φύγει η πλέμπα» και «νέα πρόσωπα στη βουλή» είδαμε πού οδήγησαν στην πράξη. Το χειρότερο είναι ότι πολλοί από αυτούς γλυκάθηκαν και τώρα ζητούν να καθιερωθούν στη σύνθεση της βουλής, με φόβο να γίνουν το νέο κατεστημένο, πολύ χειρότερο από το προηγούμενο.

Ας τα σκεφτούμε όλα αυτά.

Κι ας αποφασίσουμε από τώρα δύο πράγματα. Πρώτα πως δεν έχουμε το δικαίωμα να πάμε στην κάλπη «ελαφρά τη καρδία» και έπειτα πως, μετά την απομάκρυνση από αυτήν, κανένα λάθος δεν αναγνωρίζεται.

Σταματώ εδώ, εξάλλου έχουμε καιρό να τα πούμε αναλυτικά.

Γεροί να είμαστε…

Εκλογές, εδώ και τώρα!