150216 ΠΑΡΑΤΗΜΕΝΟ

Το ένα πουλάκι:

Ψυχολογία εγκαταλελειμμένου εραστού.

Άκουγα με προσοχή την τοποθέτηση του Ευάγγελου Βενιζέλου στην συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠαΣοΚ (υπάρχουν βίτσια και βίτσια) και σκεφτόμουν αυτό ακριβώς. Τη διάθεση στην οποία βρίσκεται κάποιος που τον εγκατέλειψε η ερωμένη του.

Πριν σας περιγράψω αυτή τη διάθεση, ακούστε πρώτα τις διαπιστώσεις του Βενιζέλου, οι οποίες συνοψίζονται στην παρατήρηση «η στρατηγική μας, με μικρές μετονομασίες, γίνεται επιτέλους δεκτή από τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας που μας καταψήφισε».

Ακούστε, λοιπόν, τις παρατηρήσεις που εκφράστηκαν με ένα παράπονο, από το οποίο πηγάζει και η παρομοίωση με εγκαταλελειμένο εραστή:

«Μαθαίνουμε ότι δεν υπάρχει Μνημόνιο, υπάρχει πρόγραμμα!
Μαθαίνουμε ότι δεν υπάρχει τρόικα πια, υπάρχουν τα τρία θεσμικά όργανα και οι εκπρόσωποί τους!

Μαθαίνουμε ότι δεν υπάρχει επιθεώρηση (review) που κάνει η τρόικα, αλλά υπάρχει τεχνική βοήθεια, προκειμένου να ελεγχθούν τα στοιχεία!

Η κυβέρνηση δέχεται, μας είπε ο κ. Βαρουφάκης, το 0% του μνημονίου, αλλά το 70% των όρων του!

Οι δικές μας κόκκινες γραμμές σε σχέση με τους όρους για το κλείσιμο του προγράμματος στήριξης και το άνοιγμα της προληπτικής πιστωτικής γραμμής έγιναν τώρα το 30% του μνημονίου που δεν γίνεται αποδεκτό. Το 70% είναι όλα τα άλλα.

Δεν γίνονται ανεκτά από την κυβέρνηση αυτά που είχαμε εμείς σθεναρά απορρίψει:

Όχι περικοπές μισθών και συντάξεων.

Όχι νέες αλλαγές στο ασφαλιστικό.

Όχι κατάργηση των εκατό δόσεων που εμείς είχαμε θεσπίσει.

Όχι κατάργηση της προστασίας της πρώτης κατοικίας από πλειστηριασμούς που είχαμε θεσπίσει.

Όχι κατάργηση του ειδικού ΦΠΑ των νησιών.

Η κυβέρνηση παραβιάζει ανοικτές θύρες. Τώρα όμως έχουμε δήθεν “σκληρή” διαπραγμάτευση, ενώ η δική μας διαπραγμάτευση ήταν “ενδοτική”! Γιατί; Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ οργάνωσε διαδηλώσεις εναντίον της δικής μας κυβέρνησης, ενώ τώρα οργανώνει διαδηλώσεις υπέρ της δικής του κυβέρνησης».

Το άλλο πουλάκι:

Έτσι είναι τα πράγματα;

Στόχος του παρόντος σχόλιου δεν είναι να το κρίνει, ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του, κατά τόσον οι παρατηρήσεις αυτές του Βενιζέλου έχουν βάση. Εμείς για άλλο θέμα συζητάμε. Ας τον αφήσουμε όμως να ολοκληρώσει και μετά τα λέμε:

«Μέχρι πριν λίγες μέρες το χρέος ήταν “επονείδιστο” και στόχος ήταν το μονομερές κούρεμα του ή έστω μια διεθνής διάσκεψη που θα αποφάσιζε πολιτικά κάτι τέτοιο.

Τώρα αρκούν οι παραμετρικές αλλαγές που έχουν συμφωνηθεί από το 2012 και αναγνωρίζεται πλέον ότι συνιστούν περαιτέρω κούρεμα σε καθαρή παρούσα αξία. Όλα αυτά έγιναν χάρη στο “καταστροφικό” PSI με σύμβουλο τη Lazard που προσελήφθη τώρα σύμβουλος του κ. Βαρουφάκη!

Η μη καταβολή του Ειδικού Τέλους Ηλεκτροδοτούμενων Επιφανειών το 2011 ήταν για τον ΣΥΡΙΖΑ πράξη αντίστασης κατά του μνημονίου. Η καταβολή του ΕΝΦΙΑ τώρα χαρακτηρίζεται από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πατριωτικό καθήκον».

Ας σταματήσουμε εδώ. Γιατί στη συνέχεια, πέρα από τις παρατηρήσεις, αρχίζει το… παράπονο του κ. Βενιζέλου:

«Είμαστε προφανώς εκτός εποχής, γιατί αποφασίσαμε να φύγουμε από τις παθογένειες της Μεταπολίτευσης, δηλαδή από τα προεκλογικά ψεύδη. Εμείς θέλουμε να αλλάξουμε τις κακές πτυχές του κομματικού εαυτού μας της περιόδου της Μεταπολίτευσης, αλλά άλλοι κερδίζουν εκλογική δύναμη εφαρμόζοντας αυτές ακριβώς τις κακές πτυχές με διαφορά αρκετών δεκαετιών».

Φτάσαμε λοιπόν στην ουσία. Όπου ο εγκαταλελειμμένος εραστής δεν βλέπει απλώς την ερωμένη του να φεύγει με κάποιον άλλο, αλλά του κάνει εντύπωση πως αυτός ο άλλος έχει όλα τα στραβά και α ανάποδα που εκείνη έβλεπε στον ίδιο και τα θεωρούσε απαράδεκτα.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Τώρα τα βρίσκει γοητευτικά.

Την πείραζε που έβλεπες καμιά φορά μπάλα με τους φίλους σου και τώρα συνοδεύει το νέο αίσθημα στο γήπεδο!

Την παρακαλούσες να βγείτε λίγο έξω, όμως την πείραζαν ο καπνός και η έντονη μουσική. Τώρα ξημερώνεται μαζί του στα κλαμπ.

Της πρότεινες να πάτε κάπου διακοπές σε ένα από εκείνα τα μικρά συμπαθητικά ξενοδοχεία και το έβρισκε απίστευτη ταλαιπωρία, ενώ τώρα πηγαίνει σε κάμπιγκ με αντίσκηνο. Μαζί του.

Αφήστε που την ενοχλούσε αν έμενες καμιά μέρα αξύριστος, ενώ τώρα βρίσκει γοητευτικά τα γένια του και σέξι το ότι κάνει μπάνιο και αλλάζει πουκάμισο κάθε (μπλιάχ) Σάββατο.

Αυτός είναι, φίλοι μου, ο καημός του εγκαταλελειμμένου εραστή. Δεν τον πειράζει που έφυγε με άλλον, τον συνθλίβει που αυτός ο άλλος δεν είναι καλύτερος, αλλά μια πολύ χειρότερη εκδοχή του εαυτού του. Πράγματα που αυτός προσπαθούσε να τα αλλάξει και να τα βελτιώσει στον άλλο μοιάζουν προτερήματα, γίνονται ελκυστικά και… σέξι.

Έτσι κι ο κ. Βενιζέλος.

Δεν μπορεί να χωνέψει το ότι οι ψηφοφόροι έφυγαν προς ένα κόμμα που το θεωρεί κακή και παρωχημένη εκδοχή του δικού του. Εκεί όμως βρίσκεται και ένα από τα μυστικά της στροφής του εκλογικού σώματος. Στο ότι δεν θέλουν πλέον «αυτούς».

Αυτό που δεν βλέπει και ο… πρώην εραστής. Ότι αυτό που τελικά δεν άρεσε σ’ εκείνη δεν ήταν οι συνήθειες ή τα γούστα του, αλλά ο ίδιος. Ο νέος εραστής μπορεί να έχει εκατό στραβά, είναι όμως ένας άλλος, είναι κάτι που την παίρνει μακριά από τον ίδιο και το άρρωστο παρελθόν που πέρασαν μαζί.

Πόσο μακριά; Θα δείξει!

Άδικη κοινωνία!