150225 ΝΙΚΗΦΟΡΟ-2

Το ένα πουλάκι:

Ας σοβαρευτούμε!

Εμείς το είχαμε πει από την αρχή πως δεν σχολιάζουμε «μονομερείς» ενέργειες της νέας κυβέρνησης, πως στηρίζουμε τις προσπάθειές της για επίτευξη μιας συμφωνίας και πως θα τα πούμε όταν με το καλό αυτή έρθει.

Άρα δεν είμαστε εμείς το πρόβλημα. Και δεν είμαστε διότι εμείς βλέπαμε (δεν λέω ξέραμε) μέχρι πού είναι οι διαπραγματευτικές δυνατότητες της κυβέρνησης (της κάθε κυβέρνησης, αν βάλεις πέντε πάνω, πέντε κάτω) και τι να περιμένουμε ως καλύτερο και ως χειρότερο σενάριο.

Άλλοι δεν έβλεπαν και κρατούσαν μεγάλα, πολύ μεγάλα, καλάθια.

Είναι εκείνοι που έβγαιναν στις πλατείες και κρατούσαν πλακάτ που έγραφαν «ούτε βήμα πίσω» ή «100% διαγραφή του μνημονίου» ή «καμιά θυσία για το ευρώ». Και οι άλλοι που πίστευαν πως οι εναλλακτικές είναι δύο, σκίσιμο των μνημονίων ή «Κούγκι».

Το θέμα είναι πως όλους αυτούς τους είχε εκθρέψει η κυβέρνηση με την αντιπολιτευτική τακτική της και τους έκανε να πιστεύουν πως «θα αλλάξει όλη την Ευρώπη» ή πως «θα βαράμε το ζουρνά και οι αγορές θα χορεύουν».

Έχει νόημα να αναρωτηθούμε τώρα τι από τα δύο έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπολιτευόμενος; Έλεγε συνειδητά ψέματα ή είχε τόσο μεγάλη άγνοια της διαπραγματευτικής μας δυνατότητας;

Όχι, δεν έχει νόημα, οπότε ας αφήσουμε αυτή τη συζήτηση να την κάνουν μεταξύ τους όσοι τον πίστεψαν.

Το θέμα είναι πως πολλοί από αυτούς, ακόμη και σήμερα, πιστεύουν ότι αυτό που πετύχαμε με τη συμφωνία είναι κάτι ελαφρώς διαφορετικό από τις προεκλογικές εξαγγελίες.

Ε, μας συγχωρείτε, αλλά με αυτούς τους ανθρώπους δεν μπορούμε να συζητάμε, εξάλλου ποτέ δεν είχε νόημα να προσπαθείς να τους πείσεις όλους.

Ελάτε να συζητήσουμε μεταξύ μας εμείς οι άλλοι, που μπορούμε τουλάχιστον να συμφωνήσουμε στα βασικά. Να δούμε τι πήραμε και τι δώσαμε, όπως γίνεται σε κάθε αξιοπρεπή (σας λέει τίποτα η λέξη;) συμφωνία, όπου και οι δύο πλευρές πρέπει να φεύγουν με την αίσθηση ότι κέρδισαν κάτι.

Προσέξτε, όχι ότι κέρδισαν, ότι κατατρόπωσαν δηλαδή τον αντίπαλο, διότι τότε δεν μιλάμε για συμφωνία. Απλώς ότι κέρδισαν κάτι, πέτυχαν κάποιους από τους στόχους τους. Εμείς, λοιπόν, τι κερδίσαμε; Αυτό το οποίο κερδίσαμε σίγουρα, και στο οποίο συμφωνούν όλοι, είναι… χρόνος.

Ήταν απολύτως σωστό και ήταν αναμενόμενο να γίνει σεβαστό από τους συνομιλητές μας πως μια νέα κυβέρνηση χρειάζεται χρόνο για να αντιληφθεί την πραγματική εικόνα και να σχεδιάσει τα βήματά της.

Ακόμη και αν αυτή η κυβέρνηση ζητούσε εκλογές εδώ και πάρα πολύ καιρό, λέγοντας πως είναι έτοιμη να κυβερνήσει από την επόμενη μέρα.

Το άλλο πουλάκι:

Τι άλλο κερδίσαμε;

Μπορεί να φαίνεται απλό, όμως, σε συμβολικό επίπεδο έχει την αξία του. Πετύχαμε την αλλαγή ονομάτων. Έτσι τώρα δεν μιλάμε για «Τρόικα», αλλά για «θεσμούς», οι οποίοι είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δηλαδή η Τρόικα. Είπαμε, τα ονόματα έχουν το συμβολισμό τους.

Κερδίσαμε ακόμη αρκετά πράγματα, που δεν ήταν καθόλου αυτονόητα, για όσους παρακολουθούσαν τις εξελίξεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό.

Πρώτα πρώτα δεν κατέρρευσε το τραπεζικό σύστημα και δεν είχαμε σκηνές «Κύπρου», γεγονός που ήταν πολύ πιθανό, ιδίως μέσω της «υποστήριξης» που παρείχε η ελληνική κοινωνία προς την διαπραγματευόμενη κυβέρνηση, σηκώνοντας όλες τις καταθέσεις.

Είπαμε, άλλο «πλατείες» κι άλλο το ατομικό μας συμφέρον!

Καταφέραμε επίσης να μην υποχρεωθούμε σε αποχώρηση από την Ευρωζώνη. Όσο κι αν ενοχλεί αυτό τους διάφορους «Λαταβίτσες» εντός και εκτός της κυβέρνησης, είμαστε ακόμη στο ευρώ. Προς το παρόν. Για το μέλλον βλέπουμε και θα εξαρτηθεί από την πορεία της συμφωνίας.

Ένας άλλος στόχος, επίσης σημαντικός, ήταν το ότι συμφωνήσαμε τον τρόπο με τον οποίο θα «ολοκληρωθεί» το υπάρχον μνημόνιο.

Προσέξτε, ούτε θα σκιστεί, ούτε θα καταργηθεί, αλλά θα «κλείσει», όπως προβλεπόταν αρχικά, μετά από αξιολόγηση των «θεσμών», (παραλίγο να πω της Τρόικας) μέχρις ότου αντικατασταθεί από μια νέα συμφωνία, που θα λέγεται «συμβόλαιο», προκειμένου να μπορέσουμε να εκπληρώσουμε τις τεράστιες υποχρεώσεις που θα έχουμε προς τους δανειστές μας τον Ιούλιο και τον Αύγουστο.

Γι’ αυτό, αν δεν το καταλάβατε, η παράταση που μας δόθηκε (εντάξει, που κερδίσαμε) δεν ήταν εξάμηνη, αλλά τετράμηνη, ώστε, μετά την παρέλευση του τετραμήνου, να ξαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις, αφού τότε θα βρισκόμαστε μπροστά σε νέα ζόρια. Να μην ξεχάσω όμως το σημαντικό κέρδος μας, ότι ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος θα πρέπει να λάβει υπόψη του τις συνθήκες του 2015.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Καλά, και οι άλλοι τι κέρδισαν;

Ε, νομίζω ότι ήδη έχετε καταλάβει αρκετά.

Διότι, όλα αυτά που κερδίσαμε εμείς ήταν, σε μέσες άκρες, αυτά που έτσι κι αλλιώς είχαμε συμφωνήσει κι έπρεπε να είχαν ολοκληρωθεί μέχρι 31 Δεκεμβρίου, αν η προηγούμενη κυβέρνηση δεν είχε την φαεινή ιδέα να τρέξει να βγει στις αγορές (σκίζοντας πρώτη τα μνημόνια) και η προηγούμενη αντιπολίτευση την επιμονή να πάμε ντε και καλά σε εκλογές.

Επιπλέον κατάφεραν να βάλουν ένα χαλινάρι στον (πώς να τον πω;) ενθουσιασμό του «πρώτη φορά Αριστερά» ΣΥΡΙΖΑ ώστε να μην αρχίσει το ξήλωμα όσων είχαν συμφωνηθεί, κάνοντας «μονομερής ενέργειες». Οι αλλαγές μπορούν να περιμένουν τη στιγμή που η χώρα δεν θα έχει τόσο μεγάλη ανάγκη τα λεφτά των εταίρων, και θα μπορεί να δανείζεται χωρίς να δίνει λόγο για το πώς ακριβώς θα μπορέσει να επιστρέψει τα δανεικά.

Αυτά σε γενικές γραμμές. Τώρα πώς τα βαφτίζει ή πώς τα αξιολογεί ο καθένας είναι δική του υπόθεση και εξαρτάται, όπως είπαμε, από το πόσο μικρό ή μεγάλο καλάθι κρατούσε.

Η ουσία είναι ότι τα κομματάκια χαρτιού στους δρόμους ήταν τελικά χαρτοπόλεμος της αποκριάς κι όχι σκισμένα μνημόνια.

Και του χρόνου!

Κέρδη και ζημίες!