150224 ΝΙΚΗΦΟΡΟ-1

Το ένα πουλάκι:

Όπως το βλέπει ο καθένας.

Αργά το βράδυ του Σαββάτου, πραγματοποιώντας το καθιερωμένο χαλαρωτικό ζάπινγκ στα τοπικά κανάλια, έπεσα πάνω στην πλέον χαρακτηριστική απάντηση στο ερώτημα των ημερών. Ποιο είναι το ερώτημα, και ποια είναι η απάντηση;

Πριν σας τα αποκαλύψω, ας περάσω σε μια σειρά από παρενθέσεις.

Πόσα «τοπικά κανάλια» πιάνετε στους ψηφιακούς σας δέκτες; Σας έχει προβληματίσει ποτέ αυτό το φαινόμενο της -πώς να την πω;- τεράστιας πολυφωνίας; Πώς είναι δυνατόν μια περιοχή από τις Σέρρες μέχρι την Αλεξανδρούπολη να μπορεί να… συντηρεί τόσο πολλά τηλεοπτικά κανάλια;

Πώς ζουν όλοι αυτοί; Πόσο μεγάλη είναι η «διαφημιστική πίτα», που να μοιράζεται σε τόσα κομμάτια και να φτάνει για όλους; Επιπλέον, τι δυνατότητα παραγωγής «προγραμμάτων» έχουν, πόσο πια είναι το στελεχιακό δυναμικό που να μπορεί να στηρίζει τόσους σταθμούς; Είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι αναμεταδίδουν κατώτερης ποιότητας εκπομπές άλλων, πιο κεντρικών, παρακμιακών σταθμών;

Τι σκέφτεται να κάνει η νέα κυβέρνηση με αυτό το φαινόμενο; Διότι, εκτός από τους «μεγαλοκαναλάρχες» και τις εθνικού επιπέδου διαπλοκές, υπάρχουν και τα τοπικά μικροσυμφέροντα, που συντηρούνται και αναπαράγονται από τους τοπικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, οι οποίοι επιβιώνουν μόνο χάρη σε τέτοιου είδους μικρές και τοπικές διαπλοκές.

Και αν κάποιος θα κατηγορούσε δικαιολογημένα τα μεγάλα κανάλια για την άθλια -πολλές φορές- ποιότητα των προγραμμάτων τους, τι να πει για τα τοπικά, που αποτελούν ορισμό του κιτς, με την έννοια της απομίμησης ενός κακού, αλλά με πιο φτηνά μέσα;

Αν κλείσουμε την πρώτη παρένθεση κι ας περάσουμε στη δεύτερη μέσα από μια ιστορία.

Όλη την εβδομάδα που προηγείται της συνάντησης, η νεοφώτιστη στη μεγάλη κατηγορία ομάδα, που θα αντιμετωπίσει την περσινή πρωταθλήτρια, κάνει δηλώσεις.

Θα τους σκίσουμε, θα τους βάλουμε πέντε γκολ, θα τους πάρουμε τα σώβρακα, έχουμε τον κόσμο μας δωδέκατο παίκτη, όλη η χώρα, όλη η Ευρώπη θα μιλάει για μας…

Έρχεται η ώρα του ματς, μπαίνουν οι ομάδες στο γήπεδο, οι νεοφώτιστοι ξεκινούν επιθετικά και… δέχονται το πρώτο γκολ. Δεν το βάζουν κάτω και συνεχίζουν με τον ίδιο ενθουσιασμό, όποτε το πρώτο ημίχρονο τελειώνει με δυο γκολ εις βάρος τους. Στο δεύτερο ημίχρονο, μετά τις σχετικές οδηγίες του προπονητή μπαίνουν καθαρά επιθετικά, πιέζουν στο μισό γήπεδο και… γίνεται το 0-3!

Το άλλο πουλάκι:

Τότε αλλάζει το σύστημα.

Ο προπονητής βάζει μέσα δυο μέσους αμυντικούς αποσύροντας τους δύο επιθετικούς του. Αλλάζει και το στήσιμο της ενδεκάδας και δίνει οδηγίες στους παίκτες πώς να παίξουν, ώστε να μη δεχτούν άλλα γκολ. Πράγματι, ίσως και λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος από τους αντιπάλους, το παιχνίδι τελειώνει με τρία μηδέν εις βάρος των «δικών μας».

Στις δηλώσεις που ακολουθούν, ο προπονητής «μας» συγχαίρει τους παίκτες του, που, αν και πρωτάρηδες, έκαναν καλή δουλειά, ακολούθησαν τις οδηγίες του και, ειδικά όταν αποφάσισαν να παίξουν αμυντικά, πέτυχαν τον στόχο τους που ήταν να μη δεχτούν άλλο τέρμα. «Εξάλλου είναι αρχή του πρωταθλήματος και η ομάδα θα έχει όλα τα περιθώρια να ανασυγκροτηθεί και παίξει το ποδόσφαιρο που ξέρει και να πετύχει τους στόχους της», δηλώνει στο τέλος.

Τις δηλώσεις αυτές αναπαράγουν την άλλη μέρα όλα τα τοπικά μέσα, προβάλλοντας την ομάδα ως «ουσιαστικά νικήτρια», αφήστε που εξακολουθεί να έχει και το ηθικό πλεονέκτημα, μια που αγωνίστηκε απέναντι σε πρωταθλήτρια μεν, την οποία βαραίνουν όμως ένα σωρό υποψίες για στημένους αγώνες και «πρόθυμες διαιτησίες».

Βέβαια, η ομάδα εκείνη πήρε «χαλαρά» τους τρεις βαθμούς που ήθελε και συνεχίζει το πρωτάθλημα βλέποντας άλλα, πιο δύσκολα ματς που έχει στο πρόγραμμά της.

Οι παίκτες της, που είχαν χαρακτηριστεί «ακριβοπληρωμένες λουλούδες» από τους οπαδούς της νεοφώτιστης ομάδας, έκαναν απλώς κάποιες δηλώσεις συμπάθειας για τα «νέα παιδιά» και τους ευχήθηκαν καλή συνέχεια…

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Τι λέγαμε;

Α, ναι. Για την πλέον χαρακτηριστική απάντηση στο ερώτημα των ημερών. Την πετύχαμε σε έναν από τους πολλούς τοπικούς σταθμούς της περιφέρειάς μας και την έκανε βουλευτής της κυβέρνησης σε δημοσιογράφο του καναλιού. Την ερώτηση; Θα την καταλάβετε μόνοι σας.

«Ασφαλώς και πρόκειται για επιτυχία! Παράταση δεν ζήτησε η Ελλάδα από το Γιούρογκρουπ; Παράταση δεν πήραμε; Ε, αν αυτό δεν είναι επιτυχία, τότε ποιο είναι;»

Δεν γνωρίζω τι είπε στη συνέχεια ο δημοσιογράφος, διότι, με την ολοκλήρωση της απάντησης του βουλευτή, ολοκλήρωσα κι εγώ το μεταμεσονύχτιο χαλαρωτικό ζάπινγκ και πήγα να κοιμηθώ ήσυχος για το μέλλον της χώρας, αλλά και φουσκωμένος από υπερηφάνεια για τη μεγάλη επιτυχία της ομάδας μας να μη φάει τέταρτο γκολ, όπως ρητά έθεσε ως στόχο ο προπονητής μας, μετά το 0-3!

Τις δηλώσεις της προηγούμενης εβδομάδας τις είχα ξεχάσει ήδη, αφού τις θεώρησα αντίστοιχες του λαγού στο γνωστό ανέκδοτο, ο οποίος έλεγε και καμιά… δήλωση για να περνά η ώρα!

Εξάλλου, σήμερα, Τρίτη 24 Φεβρουαρίου, ο ήλιος ανέτειλε στις 7:10 και τα καταστήματα άνοιξαν κανονικά, όπως και οι τράπεζες, πράγμα που δεν ήταν καθόλου βέβαιο, πριν από την μεγάλη επιτυχία της συμφωνίας που κερδίσαμε στο Γιούρογκρουπ της Παρασκευής.

Ημέρας, θυμίζω, κατά την οποία –μαζί με τις δύο προηγούμενες- είχαν «σηκωθεί» από τις τράπεζες περισσότερα από 1 δισ ευρώ.

Καλή Σαρακοστή!

Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε!