ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Σεπτέμβριος 2019. Συμπληρώθηκαν είκοσι συναπτά έτη από τη μέρα που αποφασίσαμε να σχολιάζουμε σε καθημερινή βάση τον κοινωνικό και πολιτικό μας βίο. Αυτός ο κύκλος έκλεισε. Δείτε εδώ το αποχαιρετιστήριο κείμενο.

Πάμε για άλλα; Ποιος ξέρει;

Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012

120109 ΠΕΡΙ ΑΛΛΑΓΩΝ

 Το ένα πουλάκι:
Καλή χρονιά να έχουμε!

Είμαστε πάλι εδώ, μετά από ένα μικρό διάλειμμα ξεκούρασης και αλλαγής παραστάσεων, το οποίο, όπως θα πούμε στη συνέχεια, δεν το αφήσαμε ανεκμετάλλευτο.

Ελπίζουμε τα κείμενα που μας αντικατέστησαν να τα βρήκατε αρκετά ενδιαφέροντα και μέσα στο κλίμα των ημερών.
Έτσι είναι οι άγιες ημέρες. Αν δεν κάνεις κάτι ιδιαίτερο, κάτι πιο πνευματικό, κάτι περισσότερο κοντά στην παράδοση, τότε διαφέρουν από τις συνηθισμένες μόνο… ποσοτικά.

Στο ότι δηλαδή καταναλώνεις περισσότερο.
Χρήματα, βενζίνη, οινόπνευμα, φαγητό, φίλους, αισθήματα…

Όμως η ποσοτική διαφορά έχει αξία μόνο σ’ αυτόν που παλιά ονομάζαμε «αμερικάνικο τρόπο ζωής».
Εκεί μετρούσε η μεγαλύτερη ανοησία του κόσμου, αρκεί να ήταν απλώς… η μεγαλύτερη.

Τελευταία παρατηρώ ότι τα πράγματα έχουν βελτιωθεί. Και ξέρετε πού εντόπισα την αλλαγή για πρώτη φορά. Στις «νέου τύπου» παιδικές ταινίες που μας ήρθαν από τον Νέο Κόσμο.

Γι’ αυτά όμως θα πούμε με άλλη ευκαιρία.
Ας έρθουμε στα δικά μας νέα. Τα μάθατε ότι βρήκαμε και μια νέα «φωλιά»;

Βεβαίως! Διότι μέχρι σήμερα μπορούσε κανείς να μας συναντήσει μόνο εδώ, στην τελευταία σελίδα της εφημερίδας μας.
Σας θυμίζω ότι εδώ φιλοξενούμαστε από τον Σεπτέμβρη του 1999, δηλαδή από την περασμένη χιλιετία.

Από σήμερα όμως θα μπορείτε να μας βρείτε και αλλού.
Ξέρω. Θα αναρωτηθείτε πώς γίνεται να βρίσκεται κανείς σε δυο σημεία ταυτοχρόνως.

Γίνεται με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Και σε δυο και σε τρία και σε όσα θέλεις.

Το άλλο πουλάκι:
3poulakiadramas.blogspot.com

Αν πληκτρολογήσετε αυτή τη διεύθυνση, σε οποιοδήποτε κομπιούτερ του κόσμου (που είναι συνδεδεμένο στο διαδίκτυο) θα μας βρείτε μπροστά σας.

Με μια συμφωνία όμως.
Διότι εμείς δεν «ρίχνουμε» έτσι τους παλιούς φίλους και εκείνους που μας φιλοξενούν τόσα χρόνια.

Εδώ θα είμαστε κάθε πρωί, με το πρώτο φως της ημέρας.
Αργότερα, αφού έχετε διαβάσει την εφημερίδα σας, αφού έχετε συζητήσει με τους φίλους σας το περιεχόμενο, αφού έχετε φάει και το μεσημεριανό σας και πιθανότατα έχετε πάρει έναν υπνάκο, θα μπορείτε να μας βρείτε και στη νέα μας φωλιά.
Πιθανότατα να είμαστε εκεί και την επόμενη μέρα. Θα δούμε.

Ξέρω τι θα με ρωτήσετε. Ήταν απαραίτητο;
Όχι ακριβώς, σίγουρα όμως είναι χρήσιμο. Σκεφθείτε ότι στη νέα μας φωλιά θα έχετε και άλλες δυνατότητες.

Θα μπορείτε να βρίσκετε παλαιότερα κείμενα, αλλά και να σχολιάζετε λόγια δικά μας ή άλλων φίλων της στήλης μας.

Προσοχή! Έτσι και μάθουμε –γιατί θα το μάθουμε- ότι μειώθηκαν έστω και κατά έναν οι αναγνώστες της εφημερίδας μας θα… σας κόψουμε την καλημέρα μέσω του blog, δηλαδή τα πουλάκια θα πετάξουν και άντε να τα βρείτε.

Ας επιστρέφουμε τώρα στην κουβέντα μας.
Τι περιμένετε από το νέο χρόνο;
Όχι πολλά πράγματα, έτσι;
Παρόλο που, μετά από μια δύσκολη χρονιά, ο καθένας περιμένει να έρθει κάτι καλύτερο, η αισιοδοξία μάς έχει εγκαταλείψει εδώ και πολύ καιρό.

Βεβαίως, ας μη μιλάμε για λογαριασμό άλλων.
Αφού υπάρχουν ανάμεσά μας άνθρωποι που, για το νέο έτος, ελπίζουν πως θα γίνουν από αρχηγοί κόμματος μέχρι… πρωθυπουργοί. Χθες ήταν ένας τέτοιος και στην πόλη μας.

Και ένα τρίτο πουλάκι:
Εγώ είμαι αισιόδοξος.

Βλέπετε, το 2011 ήταν τόσο δύσκολη χρονιά, ειδικά για μας εδώ στα Χρονικά, που, δεν μπορεί, το 2012 θα φέρει κάτι καλύτερο.

Βεβαίως δεν περιμένουμε πως οι οικονομικές δυσκολίες θα ξεπεραστούν, όμως αυτό είναι το λιγότερο κακό που μπορεί να μας συμβεί.
Αυξήσεις στους φόρους, στα καύσιμα, στους λογαριασμούς δεν μας τρομάζουν και τόσο, όσο μας τρομάξει η περιχαράκωση του καθενός στον εαυτούλη του.

Επί χρόνια λέμε από αυτή τη στήλη πως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την κοινωνία μας είναι η φιλοσοφία τού «εγώ ελπίζω να τη βολέψω» και η λογική τού να μη βλέπουμε πέρα από το σπιτικό μας.

Ευτυχώς, ξαναλέω ευτυχώς, η κρίση μας έκανε να δούμε κάπως καλύτερα πως κανένας δεν μπορεί να τη «βολέψει» μόνος του, πως ατομική σωτηρία δεν υπάρχει (για να θυμηθούμε λίγο και τη διδασκαλία της Πίστης μας) και πως μόνο «διά του άλλου» θα φτάσουμε στην πολυπόθητη σωτηρία.

Ο καθένας διά του άλλου, δηλαδή… ή όλοι ή κανείς.
Εμείς πιστεύουμε όλοι!

Θυμίζω: Η πίστη δεν είναι αισιοδοξία, είναι απλώς πίστη!

Χρήσιμες (οι) αλλαγές!

2 σχόλια:

teleytaios είπε...

Καλησπέρα από τη Λαμία. Πέρασα από το ιστολόγιό τούτο όχι τυχαία. Ο φίλος σου και συνάδερφος ο Θωμάς, ο επονομαζόμενος και Λογομνήμων (http://logomnimon.wordpress.com/) σε συνέστησε με τα καλύτερα λόγια. Κι αφού η σύστασή του ήταν τόσο θερμή, σίγουρα αυτά που θα διαβάζω εδώ μέσα θα είναι αξιόλογα! Οπότε να υπολογίζεις σε έναν αναγνώστη πιστό!

Καλή αρχή και στα τρία πουλάκια.

Κώστας.

είπε...

Ευχαριστούμε. Ελπίζουμε να μη σας διαψεύσουμε. Όσο για τον Θωμά, τι να πει κανείς; Φίλος σπάνιος.