120131 ΠΕΡΙ ΧΑΛΙΦΗΔΩΝ

Το ένα πουλάκι:

Μυθοπλασία!

Τα πρόσωπα και οι καταστάσεις που θα αναφερθούν παρακάτω είναι δημιουργήματα της φαντασίας μας και ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα.

Χρησιμοποιούνται μόνο ως παραδείγματα προκειμένου να γίνει αντιληπτός ο προβληματισμός μας:

Γιατί χρειάζονται ο θεσμοί;

Τι ρόλο παίζουν τα συλλογικά όργανα και οι διαδικασίες που ορίζει ο νόμος στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος;

Τι είναι απλώς αυθαίρετο, τι παράτυπο και τι παράνομο; Για ποιο λόγο όσοι διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα θα πρέπει να το κάνουν «μετά φόβου Θεού» και όχι να επιδεικνύουν απλώς το χουβαρνταλίκι τους;

Ερχόμαστε στα παραδείγματα που λέγαμε.

Ας υποθέσουμε ότι σε ένα Χαλιφάτο κυβερνάει κάποιος Χαλίφης πολύ πολύ αγαπητός στο λαό, ο οποίος άλλωστε τον έχει εκλέξει με μεγάλη πλειοψηφία.

Ο Χαλίφης έχει δύο σπουδαία προσόντα. Από τη μία είναι πολύ ανοιχτοχέρης με το δημόσιο χρήμα το οποίο διαχειρίζεται και από την άλλη διακατέχεται από τη λογική «ποιος θα έρθει να κάνει έλεγχο σε έναν άρχοντα εκλεγμένο από τον λαό;»

Επειδή μάλιστα είναι πολύ έξυπνος, συχνά κάνει αποδέκτες της γαλαντομίας του και ανθρώπους που πιθανότατα θα μπορούσαν να ασκήσουν κάποιον έλεγχο.

Διοργανώνει, ας πούμε ένα πολυήμερο ταξίδι σε άλλο χαλιφάτο και παίρνει μαζί του, εντός από τους δικούς του ανθρώπους, και αρκετούς πολιτικούς του αντιπάλους.

Έτσι, σιγά σιγά, αυτοί οι τελευταίοι μετατρέπονται σε… δικούς του ανθρώπους, με την έννοια ότι θέτουν όρια και αυτοπεριορίζονται στην κριτική που εξακολουθούν να ασκούν, όντας πολιτικοί αντίπαλοι.

Το άλλο πουλάκι:

Ο Χαλίφης είναι καλός!

Δεν διστάζει να βοηθάει τους υπηκόους του, όταν και όποτε μπορεί, ξοδεύοντας απλόχερα το δημόσιο χρήμα στο οποίο, θα βεβαιώσουν όλοι, δεν θα απλώσει ποτέ χέρι για ίδιον όφελος.

Παραδείγματα πολλά.

Δίνει οικονομική βοήθεια σε πολίτες του Χαλιφάτου, δικαιολογώντας τα χρήματα είτε σαν μεροκάματα (που αυτοί ποτέ δεν έκαναν) είπε απλώς αυξάνοντας κάποια τιμολόγια από υλικά που προμηθεύεται ή άλλα έξοδα που πραγματοποιεί.

Προσοχή!

Δεν τον ενδιαφέρει και τόσο αν και οι ευεργηθέντες είναι ψηφοφόροι του, αφού γνωρίζει πολύ καλά ότι, μετά την ευεργεσία, θα γίνουν οπωσδήποτε.

Και αυτοί και όλο τους το σόι.

Άλλο παράδειγμα.

Πηγαίνει κάποιος υπήκοος και ζητάει τη βοήθειά του, γιατί, όπως ισχυρίζεται, δεν μπορεί να αγοράσει πετρέλαιο και να ζεστάνει την οικογένειά του.

Κανένα πρόβλημα.

Σηκώνει το τηλέφωνο, παίρνει τον προμηθευτή του Χαλιφάτου και του λέει να πάει να γεμίσει το βαρέλι του δύστυχου υπηκόου, χρεώνοντας το πετρέλαιο στο σύνολο που θα πληρωθεί όταν γεμίσουν και οι δεξαμενές των υπηρεσιών του.

Εδώ, λοιπόν, βρίσκεται το λεπτό σημείο που προσπαθούμε να διερευνήσουμε με τα αρχικά μας ερωτήματα.

Τι συμβαίνει μ’ αυτόν τον Χαλίφη; Πράττει σωστά; Ενεργεί απλώς αυθαίρετα, παράτυπα ή μήπως παράνομα;

Ποιος θα του ζητήσει το λόγο;

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Απαράδεκτο!

Δεν το λέω εγώ, το λέει η οργανωμένη πολιτεία και οι νόμοι της. Το να λειτουργεί ένας Χαλίφης έτσι είναι απαράδεκτο. Όχι μόνο γιατί στην αυθαίρετη λειτουργία δεν υπάρχουν όρια!

Σε πόσα και σε ποια σπίτια αναξιοπαθούντων υπηκόων πηγαίνουν πετρέλαιο οι προμηθευτές του Χαλιφάτου;

Μπορεί ο Χαλίφης να προσλαμβάνει ανθρώπους ως συμβούλους του ή ως υπεύθυνους των δημόσιων σχέσεων του και να τους πληρώνει με τιμολόγια από… διοργάνωση συνεδρίων;

Όχι, δεν είναι μόνο αυτό.

Είναι επειδή η οργανωμένη κοινωνία του Χαλιφάτου αποφάσισε ότι τα πράγματα δεν μπορεί να γίνονται έτσι, όπως δηλαδή νομίζει ή κρίνει ο κάθε –καλός ή κακός (άσχετο)- Χαλίφης.

Η κοινωνία αυτή αποφάσισε με ποιον τρόπο θα γίνεται η διαχείριση του δημόσιου χρήματος.

Αποφάσισε επίσης μέσα από ποιους θεσμούς να δέχονται βοήθεια οι αναξιοπαθούντες, έστω και αν οι θεσμοί αυτοί είναι δυσλειτουργικοί.

Να, ένας καλός Χαλίφης, ας πούμε, θα έκανε κάθε δυνατή ενέργεια για να τους βελτιώσει αυτούς τους θεσμούς, να δημιουργήσει και νέους, ώστε να απλωθεί και άλλο το δίχτυ προστασίας και να αγκαλιάσει όσο το δυνατόν περισσότερους υπηκόους του.

Έτσι αποφάσισε η οργανωμένη κοινωνία.

Κάθε άλλος αυθαίρετος χειρισμός, εκτός από παράτυπος ή παράνομος, -αυτό είναι άλλοι υπεύθυνοι για να το κρίνουν- δείχνει περιφρόνηση προς τους πολίτες!

Ας μη μας λέει λοιπόν ο Χαλίφης πως ό,τι έκανε το έκανε για το καλό τους.

Μια που το έφερε η κουβέντα!