120201 ΒΟΛΕΥΤΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Στο πλευρό του πολίτη!

Εκεί είναι η θέση του βουλευτή. Πουθενά αλλού.

Ούτε στο πλευρό του αρχηγού, ούτε στο πλευρό του κόμματος, αλλά μόνο του πολίτη.

Διότι ο βουλευτής είναι ένας ανεξάρτητος, αδέσμευτος άνθρωπος που δεν (πρέπει να) περιορίζεται από κανενός είδους «υποχρεώσεις».

Δεν τον έστειλαν εκεί, στη Βουλή, παρά για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Έθνους και των πολιτών.

Ως εκ τούτου, πολύ καλά κάνουν όσοι βουλευτές διαχωρίζουν τη θέση και την ψήφο τους από εκείνα που ορίζουν οι αρχηγοί και τα κόμματά τους, όταν…

Εδώ σε θέλω!

Όταν κρίνουν ότι μ’ αυτό τον τρόπο παίζουν καλύτερα τον σημαντικότατο ρόλο που τους έχει ανατεθεί και επιτελούν το έργο τους, όπως το περιγράψαμε πριν.

Τότε είναι λεβεντιές!

Τότε τους βγάζω το καπέλο.

Χαίρομαι μάλιστα ιδιαιτέρως, όταν τους βλέπω και να παίρνουν το λόγο, να ανεβαίνουν στο βήμα και να επιχειρηματολογούν υπέρ της θέσεώς τους.

Όταν εξηγούν στους συναδέλφους τους και σε μας, για ποιο λόγο πιστεύουν ότι η δική τους ψήφος εξυπηρετεί καλύτερα το συμφέρον των άλλων και μάλιστα όταν προσπαθούν να πείσουν τους συναδέλφους τους να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους.

Ιδιαιτέρως τους καμαρώνω όταν παρών στην ομιλία τους είναι και ο ίδιος ο αρχηγός, όταν τον κοιτούν κατάματα και υποστηρίζουν με σθένος τις θέσεις τους, ξέροντας ότι αυτή τους η στάση μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τη δυσμένειά του έως και τη διαγραφή τους.

Τότε μάλιστα.

Λες τέτοιους βουλευτές έχει ανάγκη ο τόπος!

Το άλλο πουλάκι:

Όχι… ανθρωπάκια!

Που φέρονται όπως κάποιοι μαθητές, που σκύβουν κάτω από το θρανίο για να ψάξουν δήθεν τη σβήστρα τους, όταν ρωτάει ο δάσκαλος ποιος ξέρει το μάθημα.

Που περιμένουν να βγει η δασκάλα από την αίθουσα για να κάνουν κάθε λογής χαζομάρα, όταν όμως είναι παρούσα, λουφάζουν αμίλητοι και δεν έχουν λόγο για τίποτε μέσα στην τάξη.

Καταλάβατε για ποιους βουλευτές μιλάω.

Για τους λεβέντες που έδρασαν την περασμένη Τρίτη, όταν συζητιόταν οι αλλαγές που αφορούσαν στα επαγγέλματα φαρμακοποιών, δικηγόρων κ.λπ.

Ξέρω τι θα υποστηρίξει κάποιος.

Είναι κακό να πιστεύει ένας βουλευτής ότι δεν πρέπει να απελευθερωθεί το ωράριο των φαρμακείων;

Καθόλου κακό!

Αν θέλετε, το ίδιο πιστεύω κι εγώ, όχι μόνο για το ωράριο των φαρμακείων αλλά όλων των εργαζομένων.

Ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στον ελεύθερο και τον προσωπικό του χρόνο και, αν μπούμε στη λογική «απελευθερώσεων», θα καταντήσουμε όλοι σκλάβοι της εργασίας μας.

Αλλού είναι το ζήτημα.

Υποτίθεται πως, αυτό το διάστημα, η βουλή αποφασίζει και ψηφίζει μια σειρά μέτρων που επιβάλλονται (;) από τους δανειστές μας.

Κακώς; Κάκιστα!

Είναι όμως τυχαίο ότι οι βουλευτές για τους οποίους μιλάμε βρήκαν ευκαιρία να δείξουν το ανάστημα τους μόνο στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο;

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Αυτοί δεν ήταν;

Οι ίδιοι δεν αποφάσιζαν ελαφρά τη καρδία όλα τα υπόλοιπα μέτρα για τις περικοπές μισθών και συντάξεων;

Οι ίδιοι δεν ψήφισαν «ναι σε όλα», όταν ήταν παρόντες στη βουλή και οι αρχηγοί των κομμάτων τους;

Δηλαδή, τι;

Έκριναν ότι όλο το πακέτο ήταν σωστό, ότι δικαίως κόπηκαν οι συντάξεις των χαμηλοσυνταξιούχων στο βωμό της σωτηρίας της χώρας, αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος να «πειραχτούν» επαγγέλματα όπως των φαρμακοποιών και των δικηγόρων;

Ξέρετε ποιο είναι το πρόβλημα;

Ότι δεν έχουν δοθεί ακόμη στη δημοσιότητα τα ονόματά τους να ξέρουμε ποιος ψήφισε τι. Ποιος έμεινε στην αίθουσα και ποιος έτρεξε να κρυφτεί στις τουαλέτες.

Να μην μπορούν, τώρα την προεκλογική περίοδο που έρχεται, να μας παραμυθιάσουν ότι αγωνίζονται για το καλό της χώρας.

Έχουμε καταλάβει καλά γιατί αγωνίζονται πολλοί από αυτούς.

Οι στόχοι τους είναι ξεκάθαροι.

Επανεκλογή, προώθηση της εικόνας τους μέσα στο κόμμα, αν είναι δυνατόν η ανάληψη κάποιου χαρτοφυλακίου.

Πιο ξεκάθαροι δεν γίνεται.

Τα άλλα είναι για τους αφελείς ή/και τους δύστυχους που τρέχουν ακόμη από πίσω τους.

Σκέφτηκαν τους απλούς πολίτες

             που έχουν… φαρμακεία!