120210 ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Θα ξαναπώ για την ΕΡΤ.

Είναι μέρες, τώρα, που, λόγω των καιρικών συνθηκών, υποθέτω, δεν πιάνουμε κανένα κρατικό ραδιοφωνικό σταθμό.

Αφήστε που με τους τηλεοπτικούς γίνεται το έλα να δεις.

Να ρωτήσω γιατί συμβαίνει αυτό, ή να το αφήσω καλύτερα;

Είναι δυνατόν κάθε φορά που χαλάει για λίγο ο καιρός να σταματάει η μετάδοση των κρατικών ραδιοσταθμών;

Δηλαδή, για να το δούμε και από την πρακτική του πλευρά, τότε ακριβώς που τους έχει ανάγκη ο ακροατής, ειδικά εκείνος που ταξιδεύει με το αυτοκίνητό του.

Τότε που πρέπει να ενημερωθεί για τις συνθήκες που επικρατούν στους δρόμους, τότε που πρέπει να προειδοποιηθεί (ωραίο;) για τυχόν έκτακτα φαινόμενα, τότε που πρέπει να έχει συντροφιά, αν κινείται αργά μέσα στο χιόνι…

Άμα τα βάλουμε κάτω με χαρτί και μολύβι, ξέρετε πόσες μέρες θα βρούμε ότι πληρώνουμε τζάμπα τα κρατικά ραδιόφωνα;

Το καλοκαίρι, δυο μήνες και παραπάνω, βάζουν εκπομπές σε επανάληψη ή αφήνουν τον «αυτόματο πιλότο» να παίζει μουσική, χωρίς να υπάρχει εκφωνητής που να λέει δυο λόγια ή να μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί του.

Για τις ημέρες της απεργίας, που δεν είναι λίγες, τα είπαμε  τις προάλλες, όταν σημειώναμε ότι η πλειονότητα των «απεργών» εξακολουθεί να πληρώνεται κανονικά.

Για τις ημέρες που χαλάει ο καιρός, τα ίδια, ή μάλλον χειρότερα, αφού δεν υπάρχει και σήμα.

Ε, τι έμεινε; Εμείς όμως πληρώνουμε κανονικά την ΕΡΤ ολόκληρο το χρόνο, βρέξει-χιονίσει!

Το άλλο πουλάκι:

Ξέρω τι θα μου πείτε.

Δεν θα τα βάλουν και με το Θεό, οι άνθρωποι! Κακοκαιρία είναι αυτή, χαλάνε οι αναμεταδότες.

Εδώ θα τα χαλάσουμε κι εμείς.

Διότι, αν ορίσουμε τι ακριβώς σημαίνει κακοκαιρία, θα έπρεπε κάτι άλλες χώρες να μην έχουν ραδιόφωνο και τηλεόραση οκτώ μήνες.

Τώρα που το θυμήθηκα…

Το λεκανοπέδιο Νευροκοπίου δεν πιάνει τηλεοπτικούς σταθμούς (γενικά) με την παραμικρή ψιχάλα. Όχι ότι χάνουν τίποτε σπουδαίο οι άνθρωποι, όμως είναι και μια παρηγοριά να χαζεύεις κάτι στην τηλεόραση. Δεν μπορούν οι τοπικοί άρχοντες να κάνουν κάτι γι’ αυτό;

Επιστρέφω:

Έπειτα, πόσους τεχνικούς έχει η ΕΡΤ. Γιατί τους έχει και τους καμαρώνει πληρώνοντάς τους από πάνω.

Για να πηγαίνουν στο ραδιομέγαρο, αν πηγαίνουν, και να δείχνουν το μπόι τους;

Θα διαβάσατε προχθές ότι τους έπιασε όλους ταραχή εκεί κάτω. Ζήτησε, λέει, ο νέος πρόεδρος να του υποβάλουν οι διευθυντές από μια κατάσταση που να αναφέρει πόσους υπαλλήλους έχουν στη δικαιοδοσία τους και με τι ακριβώς αντικείμενο ασχολείται ο καθένας.

Ε, άντε να βρούνε άκρη.

Ανάμεσα στους χιλιάδες υπαλλήλους υπάρχουν πολλοί (πόσοι;) που δεν έχουν κανένα απολύτως αντικείμενο, είναι δηλαδή αργόμισθοι!

Το περίεργο είναι ότι κάποιοι «εργάζονται» κάτω από τέτοιες συνθήκες χωρίς καν δική τους ευθύνη.

Κυρίως δημοσιογράφοι!

Πώς έγινε αυτό;

Ερχόταν μια κυβέρνηση και διόριζε τους δικούς της. Ερχόταν η επόμενη και διόριζε (σωστά το μαντέψατε) τους δικούς της κι αυτή, χωρίς όμως να απολύσει τους πρώτους.

Απλώς τους παρόπλιζε. Δεν έκαναν ρεπορτάζ, δεν πήγαιναν σε ταξίδια του εξωτερικού για ανταποκρίσεις, δεν μετέδιδαν ειδήσεις.

Μόνο πληρωνόταν για να κάθονται.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Αν διαμαρτυρήθηκαν;

Πιθανότατα κάποιοι να διαμαρτυρήθηκαν. Οι περισσότεροι όμως θα ήπιαν το πικρό ποτήρι της αργομισθίας χωρίς να βγάζουν λέξη. Το πολύ πολύ να έψαξαν για παράλληλη (τρόπος του λέγειν) εργασία σε κάποιο άλλο μέσο.

Τώρα, λοιπόν, που  πρέπει να βρουν τι ακριβώς κάνει ο καθένας, τρέχουν να δικαιολογήσουν την… ύπαρξή τους.

Για να μην γινόμαστε όμως μονόπλευροι και άδικοι, θα πρέπει να πούμε και τα καλά της ΕΡΤ, καλά που αναδεικνύονται σε περιπτώσεις όπως αυτή του θανάτου του Θόδωρου Αγγελόπουλου.

Η ΕΡΤ είναι ένας δημοσιογραφικός κολοσσός για τα δεδομένα της χώρας μας. Έτσι και ενεργοποιήσει τις δυνάμεις της θα ξεφύγει παρασάγκες από τα άλλα ραδιοτηλεοπτικά μέσα.

Διότι, και ανθρώπινο δυναμικό έχει, και τεχνογνωσία κατέχει, και υποδομές, κυρίως όμως ένα ανυπολόγιστης αξίας αρχείο.

Ευτυχώς που το τελευταίο διάστημα το αρχείο της σιγά-σιγά αξιοποιείται και αποδίδεται στους  Έλληνες αλλά και σε ξένους ερευνητές.

Αυτή είναι  η ΕΡΤ! Γι’ αυτό την αγαπάμε και τη στηρίζουμε χρόνια και, ό,τι λέμε, το λέμε από πόνο και ενδιαφέρον.

Γιατί μας λείπει όταν εκπέμπει… αέρα!

(Δεν) την ακούσαμε!