ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Σεπτέμβριος 2019. Συμπληρώθηκαν είκοσι συναπτά έτη από τη μέρα που αποφασίσαμε να σχολιάζουμε σε καθημερινή βάση τον κοινωνικό και πολιτικό μας βίο. Αυτός ο κύκλος έκλεισε. Δείτε εδώ το αποχαιρετιστήριο κείμενο.

Πάμε για άλλα; Ποιος ξέρει;

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

120224 ΥΓΙΕΙΝΟ

Το ένα πουλάκι:
Θετική σκέψη!

Μέχρι τώρα ξέραμε ότι το να σκέφτεσαι θετικά οδηγεί τα πράγματα σε ευνοϊκή εξέλιξη.
Αυτό βρίσκει εφαρμογή σε διάφορες περιπτώσεις της ζωής μας.

Τώρα μαθαίνουμε ότι η θετική σκέψη μπορεί να σε οδηγήσει και σε… μακροζωία, μάλιστα σε έναν βίο όχι μόνο μακρύ αλλά και χωρίς ασθένειες.

Ας τα πάρουμε με την σειρά.
Τι σημαίνει σκέφτομαι θετικά; Σημαίνει πως, όταν ξεκινάω κάτι, πιστεύω ότι θα έχει θετική κατάληξη. Και, συνήθως, έχει!

Πώς εξηγείται αυτό; Μήπως συνομωτεί το… σύμπαν να το πετύχεις;
Όχι, δεν είναι καθόλου έτσι.
Η θετική σκέψη επηρεάζει το θετικό αποτέλεσμα μέσω του μηχανισμού της αυτοεκπληρούμενης προφητείας.

Δηλαδή, αυτό που συμβαίνει συνήθως είναι πως, όταν πιστεύεις σε κάτι, κάνεις και όλες τις απαραίτητες ενέργειες για να το πετύχεις. Όταν δεν το πιστεύεις, απλώς τα παρατάς πιο εύκολα.

Βεβαίως όλα έχουν σχέση και με τη βάση από την οποία ξεκινάς. Ας δούμε ένα παράδειγμα: Η μητέρα ενός παιδιού που είναι καλός μαθητής στο δημοτικό, πιστεύει, και εμφυσά και στο παιδί της την πεποίθηση, ότι αυτό θα σπουδάσει και θα γίνει γιατρός.

Ε, το συγκεκριμένο παιδί, λένε οι επιστήμονες, έχει πολλές πιθανότητες να το καταφέρει.
Πρώτον διότι η «αυτοεκπληρούμενη προφητεία» δεν ξεκινάει στο κενό, αλλά έχει μια ουσιαστική βάση. Το παιδί είναι καλός μαθητής.

Έπειτα διότι η μητέρα κι ο πατέρας του θα καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια (φροντιστήρια, ιδιαίτερα κ.λπ.) ώστε ο στόχος να επιτευχθεί.

Αντιθέτως, η μητέρα ενός κακού μαθητή δεν θα ονειρευτεί ποτέ στα σοβαρά το παιδί της γιατρό. Εκτός εάν…
Εκτός εάν είναι γιατρός η  ίδια, οπότε το στέλνει στο εξωτερικό και το παιδί έρχεται επιστήμων!

Το άλλο πουλάκι:
Ισχύει σε κάθε περίπτωση;

Διότι, αν τα πράγματα εξαρτώνται από εσένα, έχει καλώς. Τι γίνεται όμως όταν σημαντικό ρόλο παίζει ο παράγων τύχη;

Θα πω ένα παράδειγμα. Κάποιος φίλος, που κατεβαίνει συχνά με το αυτοκίνητό του στο κέντρο, βρίσκει πάντοτε να παρκάρει και μάλιστα πολύ κοντά στην πλατεία.

Οι άλλοι του λένε ότι είναι τυχερός. (Αλλιώς το λένε, αλλά αυτά δεν τα δημοσιοποιούμε. Μας ακούν και μικρά παιδιά.)
Ο ίδιος πιστεύει ότι απλώς… σκέφτεται θετικά. Λέει «θα βρω να παρκάρω» και βρίσκει.

Τι ακριβώς συμβαίνει;
Πρώτον οι άλλοι που τον «κατηγορούν» για τύχη, δεν προσπαθούν ποτέ να μπουν στο κέντρο. Πηγαίνουν κατ’ ευθείαν και παρκάρουν στο διοικητήριο ή στα Εκπαιδευτήρια.

Άρα δεν έχουν καμιά απολύτως πιθανότητα να βρουν θέση κάπου κοντά στην πλατεία, γιατί απλώς δεν προσπαθούν ποτέ.
Είναι σαν να λες τυχερό κάποιον που κέρδισε το λαχείο, ενώ παίζει χρόνια, τη στιγμή που εσύ δεν παίζεις ποτέ.

Το παρκάρισμα όμως δεν είναι σκέτο λαχείο!

Κάποιος που επιχειρεί καθημερινά να βρει θέση στο κέντρο έχει μάθει και κάποια κόλπα. Βλέπει την κίνηση και «μαντεύει» προς τα πού ακριβώς να πάει. Παρακολουθεί με την άκρη του ματιού του αυτούς που ετοιμάζονται να φύγουν. Έχει εκπαιδευτεί και βλέπει θέσεις εκεί που ένας «πρωτάρης» θα προσπερνούσε.

Αφήστε που, λόγω πείρας, έχει μάθει να στριμώχνει το αυτοκίνητό του και σε σημεία που ένας οδηγός που παρκάρει μόνο στο διοικητήριο δεν θα αποτολμούσε ποτέ.

Και ένα τρίτο πουλάκι:
Πείτε μου όμως και για την υγεία!

Διότι η κουβέντα από εκεί ξεκίνησε.
Όσοι εθελοντές, από εκείνους που πήραν μέρος σε μια μεγάλη έρευνα, δήλωναν πως είναι καλά στην υγεία τους, αντιμετώπισαν μακροπρόθεσμα πολύ λιγότερα προβλήματα από άλλους που… συνεχώς γκρίνιαζαν.

Μάλιστα η έρευνα μιλά όχι μόνο για την υγεία γενικώς αλλά και για την περίπτωση θανάτου, αφού ξεκίνησε το 1970 και «χρησιμοποίησε» περισσότερους από 10.000 εθελοντές.

Τι σημαίνουν όλα αυτά;
Σημαίνουν αυτό που μας τόνιζαν πολλές φορές οι γονείς μας:
«Δόξα τω Θεώ να λέτε που είστε στο πόδι»,  μας συμβούλευαν, ακόμη κι όταν είχαμε κάποια πάθηση.

Μη γκρινιάζετε για την υγεία σας, λοιπόν.
Πείτε στους φίλους σας τι έχετε, χωρίς παράπονο, με την πεποίθηση ότι υπάρχουν πολύ χειρότερα –πάντα υπάρχουν.

Έτσι, σύμφωνα και με τα πορίσματα των ψυχολόγων, θα είστε πολύ καλύτερα από άλλους που συνεχώς γκρινιάζουν ότι τους πονάει πότε το ένα και πότε το άλλο.

Α, να μη το ξεχάσω. Πιείτε και κάτι «στην υγειά μας»!
Με τις υγείες σας!


1 σχόλιο:

Θωμάς είπε...

Η κυρία Γκόλντσταϊν περπατούσε στο δρόμο με τα δυο της εγγόνια. Ένας φίλος σταμάτησε για να τη ρωτήσει πόσων χρονών ήταν τα παιδιά. Εκείνη απάντησε: “Ο γιατρός είναι πέντε και ο δικηγόρος επτά”.
(από το βιβλίο “Ο Πλάτων και ο Πλατύπους μπαίνουν σε ένα μπαρ. Κατανόηση της φιλοσοφίας μέσα από ανέκδοτα")