120229 ΔΡΑΣΤΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Δραστική ουσία.

Εσείς συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τις εξελίξεις στο χώρο της συνταγογράφησης φαρμάκων;

Πρώτα όμως να δούμε τι ακριβώς «παίζεται» και μετά μου απαντάτε.

Σύμφωνα, λοιπόν, με ειδική ρύθμιση, σε λίγο διάστημα θα πάψουμε να βλέπουμε πάνω στις συνταγές που μας δίνουν οι γιατροί μας τα γνωστά φάρμακα που παίρναμε μέχρι τώρα.

Αντί για αυτά, οι γιατροί θα γράφουν απλώς τη… δραστική ουσία που χρειαζόμαστε, η οποία, ασφαλώς, εμπεριέχεται σε περισσότερα του ενός φαρμακευτικά σκευάσματα.

Και, ποιος θα αποφασίζει ποιο φάρμακο ακριβώς θα παίρνουμε; Εδώ παίζονται δύο σενάρια. Στο πρώτο αναφέρεται ότι θα παίρνουμε όποιο σκεύασμα έχει τη χαμηλότερη τιμή.

Υποχρεωτικά.

Στο δεύτερο σενάριο θα μας αφήνουν να αποφασίσουμε, σε συνεργασία με τον φαρμακοποιό μας και με βάση κάποιο κίνητρο.

Αν, δηλαδή, επιλέγουμε το φθηνότερο, θα μειώνεται πολύ και η δική μας συμμετοχή στην τιμή που θα πληρώνουμε.

Κοσμογονικές αλλαγές.

Για όσους δεν κατάλαβαν τη διαφορά, θα πω μόνο ότι το βάρος και η ευθύνη διακίνησης των φαρμάκων μετατίθενται από τους γιατρούς στους φαρμακοποιούς.

Δηλαδή, στο εξής, τέρμα οι κουστουμαρισμένοι κύριοι με τους χαρτοφύλακες ανά χείρας που μπαινόβγαιναν στα ιατρεία και ενημέρωναν τους γιατρούς για τις τελευταίες εξελίξεις στο χώρο των φαρμάκων (που εκπροσωπούσαν οι ίδιοι).

Η ύπαρξή τους δεν έχει πλέον κανένα νόημα, αφού ο γιατρός δεν θα συνταγογραφεί φάρμακα, αλλά την ουσία, τη δραστική ουσία που απαιτείται για τη θεραπεία του ασθενή.

Το άλλο πουλάκι:

Το πιάσατε;

Ετοιμαστείτε να βλέπετε πλέον επιγραφές τού στυλ «ο φαρμακοποιός απουσιάζει λόγω συμμετοχής του σε συνέδριο», αντίστοιχες δηλαδή με εκείνες που υπήρχαν μέχρι τώρα στα γραφεία των ιατρών.

Όπως καταλαβαίνετε τίθενται δύο ερωτήματα:

Προς τι η αλλαγή; Είναι το πρώτο.

Προφανώς για να γίνει οικονομία στα ασφαλιστικά ταμεία και γενικότερα στο κράτος.

Υπενθυμίζουμε ότι ο τρόπος αυτός συνταγογράφησης εφαρμόζεται ήδη σε πολλές χώρες, οι οποίες, όχι βέβαια εξαιτίας μόνο αυτού του φαινομένου, έχουν πολύ μικρότερες δαπάνες για φάρμακα.

Θυμίζω ότι στη χώρα μας, το 2009, διακινήθηκαν 434 εκατομμύρια κουτιά φάρμακα, με μέση αξία ανά τεμάχιο 11,4 ευρώ, έναντι 8,23 ευρώ του μέσου όρου της Ε. Ε.

Πληρώσαμε 5,28 δισ. ευρώ για φάρμακα, ενώ το Βέλγιο, που έχει παρόμοιο πληθυσμό πλήρωσε μόνο 2,5 δισ.

Το δεύτερο ερώτημα είναι πιο σημαντικό. Αλλάζει κάτι για τον ασθενή;

Δηλαδή, όλα τα φάρμακα που περιέχουν τη συγκεκριμένη ουσία είναι εξίσου καλά;

Για να το καταλάβετε θα πω ένα εκλαϊκευμένο παράδειγμα. Υποθέστε ότι πάτε επίσκεψη σε ένα φιλικό σας σπίτι και σας κερνούν ένα κομμάτι πίτα με το οποίο ενθουσιάζεστε.

Αμέσως ζητάτε από τη νοικοκυρά να σας δώσει τη συνταγή.

Η συνταγή όμως είναι πολύ απλή και συνηθισμένη. Αλεύρι, νερό, λίγο αλάτι, λάδι, τυρί, αβγά, σπανάκι…

Γράφετε τα υλικά και τον τρόπο εκτέλεσης και επιστρέφοντας στο σπίτι στρώνεστε να κάνετε κι εσείς την ίδια πίτα.

Τι φαντάζεστε; Οι δύο πίτες δεν θα έχουν καμία διαφορά, απλώς και μόνο επειδή περιέχουν τα ίδια συστατικά;

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Ατυχές το παράδειγμα.

Διότι μπορεί η μία πίτα να είναι πιο νόστιμη από την άλλη για πολλούς λόγους.

Το λάδι είναι άλλης ποιότητας, τα αβγά πιο φρέσκα, το τυρί καλύτερο…

Στα φάρμακα όμως δεν μιλάμε για νοστιμιά, αλλά για αποτελεσματικότητα. Δηλαδή, για να το καταλάβουμε, αν οι δύο πίτες είναι εξίσου θρεπτικές και ωφέλιμες για τον οργανισμό, δεν μας ενδιαφέρει ούτε η εμφάνισή τους ούτε η νοστιμιά τους.

Δύσκολα πράγματα για άσχετους όπως εμείς.

Διότι, από την άλλη, είναι κοινή ομολογία πως, στο χώρο των φαρμάκων γίνεται τεράστια σπατάλη.

Να το πω αλλιώς.

Αν είναι να φας –και να πληρώσεις- ένα ολόκληρο γλυκό, απλώς και μόνο επειδή χρειάζεσαι τη μια κουταλιά ζάχαρη που περιέχει μέσα, ε τότε είναι κρίμα.

Αφήστε που, όπως θα έλεγαν και οι μαρξιστές φίλοι μας, όλα είναι θέμα οικονομικού υποβάθρου και συσχετισμού δυνάμεων.

Αν έχεις και μπορείς, τρως ένα ταψί καρυδόπαστα με σαντιγί, απλώς και μόνο επειδή πρέπει να φας λίγα γραμμάρια καρύδια.

Όταν όμως δεν έχεις και δεν μπορείς…

Αλλάζουν τα κόζια!