120207 ΠΟΙΝΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Τι λέγαμε χθες;

Α, ναι. Για τις ποινές.

Ελάτε, λοιπόν, μαζί μας να μπούμε σε ένα κελί και να απολαύσουμε τον «παλιό» Νίκο Σταυρίδη να μας εξηγεί πώς λειτουργεί ανταποδοτικά το σύστημα:

«Δηλαδή, άμα αρπάξεις ένα δεκοχίλιαρο, λέγεται κλοπή εις βαθμόν φταίσματος και, χραπ, τσακώνεις έναν… μηναρέ!

Άμα γραπώσεις εκατό χιλιάδες, λέγεται κλοπή εις βαθμόν πλημμελήματος και μπορεί να αρπάξεις μέχρι και τέσσερα.

Άμα τσακώσεις δέκα εκατομμύρια λέγεται ‘πεξαίρεσις. Συμφωνούντος, το λοιπόν εισαγγελέως και ανακριτού εξέρχεται απ’ την ανάκριση.

Άμα τσακώσεις εκατό εκατομμύρια, λέγεται κατάχρα εμπιστοσύνης με κακούργημα, να πούμε. Και…τελοσπάντων, η δίκη αναβάλλεται και εξέρχεσαι με βούλευμα.

Άμα τσακώσεις πεντακόσα εκατομμύρια, λέγεται «σύμβασις» και δέχεσαι συγχαρητήρια.

Και άμα μπλεχτείς με τα δισ και με τα τρις, λέγεται εξαγωγή συναλλάγματος και, χραπ, παίρνεις το παράσημο».

Πώς σας φάνηκε:

Οι ποινές αλλά και οι τιμές είναι σε μονάδες του 1957, τότε που γυρίστηκε η ταινία «οι παπατζήδες», όμως, όπως θα διαπιστώσατε, δεν απέχουν και πολύ από τις σημερινές.

Θα ήθελα όμως να σας ρωτήσω και το εξής: Βλέπεις καμιά μικρή διαφορά, ότι κάτι άλλαξε το τελευταίο διάστημα;

Βλέπετε, ας πούμε να οδηγούνται κάποιοι στη φυλακή για χρέη –και τι χρέη!– προς το δημόσιο;

Το άλλο πουλάκι:

Βεβαίως και βλέπουμε.

Και πάλι όμως, ρε παιδιά, εμένα μου δημιουργούνται ένα σωρό απορίες. Συνελήφθη, λέει, ο άλλος για χρέη προς το δημόσιο. Τι χρωστούμε; Καμιά ογδονταριά εκατομμύρια.

Πώς; Και γιατί;

Πώς έφτασε αυτός να χρωστάει τόσα πολλά λεφτά; Γιατί, μη μου πείτε ότι όλο αυτό το χρέος δημιουργήθηκε από τη μια στιγμή στην άλλη!

Όταν το χρέος του ήταν μικρότερο, δεν λέω για χιλιάδες, ένα, τρία, πέντε, δέκα εκατομμύρια δεν βρέθηκε κάποιος να του πει «έλα εδώ, εσύ, φέρε τα λεφτά ή πήγαινε στη φυλακή;»

Έπρεπε να ξεπεράσει τα ογδόντα εκατομμύρια για να… κινητοποιηθεί ο μηχανισμός και να του ζητήσουν λογαριασμό;

Από ποιους ελέγχους περνούσε όλο αυτό το διάστημα; Ποιοι υπάλληλοι ήταν αυτοί που έλεγαν «δε βαριέσαι, λίγα είναι, ας μη το κάνουμε θέμα»;

Ή περιοριζόταν στο να του στείλουν κάποια ειδοποίηση του τύπου «παρακαλούμε περάστε για τακτοποίηση του χρέους σας».

Αφήστε που, είμαι βέβαιος, πως αυτός, για να φτάσει εδώ, σίγουρα έχει περάσει από πολλές ρυθμίσεις και χαριστικές διατάξεις.

Και πάλι έφτασε!

Αλήθεια, εσείς δεν έχετε τέτοιου είδους απορίες;

Ας πούμε, εγώ αδυνατώ να το συλλάβω. (Ας χρησιμοποιήσω μια άλλη λέξη, μη παρεξηγηθώ, μέρες που είναι.)

Δεν μπορώ να καταλάβω με τι είδους δουλειές, τι… κύκλο εργασιών έχει κάποιος που φτάνει να χρωστά στο δημόσιο δεκάδες εκατομμύρια. Πόσα βγάζει δηλαδή για τον εαυτό του και πρέπει να δώσει και τόσα στο κράτος;

Και γιατί δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να του τα πάρουν μέσα από άλλες διαδικασίες, όπως δήμευση των περιουσιακών του στοιχείων;

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Πολύ την  ψάχνεις!

Εδώ βγήκε ο άλλος, στη Θεσσαλονίκη, του πρόσφατου κυκλώματος, και δήλωσε πως χρόνια ολόκληρα έπαιζε το σύστημα τέσσερα, τέσσερα, δύο! Ναι αυτό που σας είχαμε αναλύσει παλαιότερα.

Τέσσερα ο ίδιος, τέσσερα ο εφοριακός και δύο το κράτος!

Έδωσε μάλιστα και συγκεκριμένα ονόματα, όμως ποιος ακούει έναν υπόδικο, μέλος κυκλώματος τοκογλυφίας.

Ένοχος ένοχον ου ποιεί! Νομικόν θέσφατον!

Για να θυμηθούμε και τον Γιώργο Πάντζα, δικηγόρο στη «σωφερίνα».

Πάντως, μια και το θέμα μας χθες και σήμερα είναι οι φυλακές, δεν είναι κρίμα ούτε αυτό το τόσο αναγκαίο έργο να μην μπορέσει να ολοκληρωθεί στο νομό μας;

Φταίει η κατάρα αυτού του τόπου; Φταίνε οι άρχοντές του; Ή μήπως φταίνε οι άρχοντές του που είναι η κατάρα του;

Το γεγονός είναι πως χάσαμε μια ακόμη ευκαιρία! Αυτή τού να βλέπουμε τη χαρά όσων αποφυλακίζονται εκτίοντας ένα μικρό μόνο μέρος της ποινής τους. Θα είχαμε γιορτές και πανηγύρια με τις αποφυλακίσεις.

Δυστυχώς!

Άμα δεν μπεις στη φυλακή δεν μπορείς να νιώσεις και τη χαρά της αποφυλάκισης. Ούτε εσύ ούτε οι «δικοί» σου!

Όλοι δικαιούνται μια δεύτερη

(και τρίτη και τέταρτη) ευκαιρία!