120221 ΦΙΛΛΕΛΗΝΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Είδατε που τα λέγαμε;

Μόλις πριν από μερικές μέρες αναρωτιόμασταν πού να είναι κρυμμένη η άλλη Ευρώπη, εκείνη των λαών, της Αριστεράς (ή της Δεξιάς) και των συνδικάτων.

Δεν προλάβαμε να το πούμε και ένα μεγάλο κύμα φιλελληνισμού άρχισε να φουντώνει, όχι μόνο στην ήπειρό μας, αλλά και από την απέναντι όχθη του Ατλαντικού, στο βορρά και το νότο.

Υπάρχει βεβαίως ένα τεράστιο ερώτημα προς απάντηση.

Γιατί όλοι οι φίλοι και οι συμπαραστάτες μας εμφανίστηκαν μετά το κρίσιμο εκείνο Σαββατοκύριακο και την ψήφιση από τη βουλή της νέας δανειακής σύμβασης, του PSI και των μέτρων που αυτά φέρνουν μαζί τους;

Αυτό είναι ένα θέμα που απαιτεί σοβαρή διερεύνηση και εμείς, με τα στοιχεία που διαθέτουμε, δεν μπορούμε να το απαντήσουμε.

Μόνο ερωτήματα μπορούμε να θέτουμε:

Τι περίμεναν, δηλαδή, πως δεν θα περνούσε κάτι τέτοιο από την ελληνική βουλή και πως την απάντηση θα την είχαμε δώσει μόνοι μας στο «μαύρο μέτωπο»;

Ή μήπως τώρα, μετά από αυτά τα μέτρα, κατάλαβαν πως οι Έλληνες την πατήσαμε πολύ άσχημα και έχουμε φτάσει στο απροχώρητο;

Πάντως, θυμίζω ότι και τα μεγάλα ξεσπάσματα του φιλελληνισμού κατά την επανάσταση του 1821 συνέβησαν μετά από τεράστιες καταστροφές, όπως εκείνες στα Ψαρά και στο Μεσολόγγι.

Φαίνεται πως πρέπει να σε δει ο άλλος να γονατίζεις, για να σε συμπονέσει και να σε συμπαρασταθεί.

Ας είναι! Ακόμη και τώρα είναι ευπρόσδεκτη κάθε συμπαράσταση, έστω κι αν δεν συμφωνεί με τις δικές μας προτάσεις για έξοδο από την κρίση.

Γιατί, υπάρχει κι αυτή η παράμετρος.

Ωραία, έρχεται ο άλλος να σε βοηθήσει. Προς ποια κατεύθυνση όμως… σπρώχνει;

Μήπως αντίθετα από εκεί όπου θέλεις να κατευθυνθείς εσύ;

Το άλλο πουλάκι:

Ας το δούμε λίγο.

Πρώτα πρώτα η συντριπτική πλειονότητα των φίλων μας που σπεύδουν να μας συμπαρασταθούν φαίνεται ότι μας θέλουν μέσα στο ευρώ και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Προσωπικά δεν άκουσα ούτε άτομο, ούτε Μέσο, ούτε συλλογικό φορέα να λέει «αφήστε την Ελλάδα να βγει από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να σωθεί».

Το δεύτερο αξιοσημείωτο γεγονός είναι πως πολλοί υποστηρικτές μας προτείνουν απλώς ένα διαφορετικό μείγμα πολιτικής, με άλλα μέτρα που θα οδηγούσαν γρηγορότερα στην ανάπτυξη του τόπου.

Θέλω να πω ότι και ναι μεν όλοι δέχονται πως τα μέτρα που μας επιβάλλονται είναι πολύ σκληρά, οι προτάσεις όμως που ακούστηκαν δεν μιλούν ούτε για διαγραφή, ούτε για αναστολή του χρέους, απλώς για… κάτι καλύτερο μέσα στο ίδιο πλαίσιο.

Δηλαδή κάποιοι υποστηρίζουν πως πρέπει το κούρεμα να είναι μεγαλύτερο, άλλοι πως πρέπει να μας δοθεί μεγαλύτερο δάνειο και οι πιο… φιλικοί πως το επιτόκιο δανεισμού θα πρέπει να πέσει στο 1%, όπως δηλαδή δανείζονται οι τράπεζες.

Υπάρχουν και άλλοι που μιλούν ανοιχτά για τα ψευτοδάνεια Γαλλίας και Γερμανίας, με τα οποία η Ελλάδα υποχρεώνεται να αγοράζει τα όπλα που της πουλάν οι δανειστές της.

Αυτό που φαίνεται όμως να ανησυχεί πάρα πολλούς είναι πως η χώρα μας, στην ουσία, γίνεται ένα πειραματόζωο, για πολιτικές και πρόκειται να εφαρμοστούν και στις δικές τους περιπτώσεις.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Η αλληλεγγύη είναι αλληλεγγύη!

Το θέμα είναι πρωτίστως ηθικό και σ’ αυτό ας μείνουμε.

Δεν είναι μικρό πράγμα να ακούς από «ξένους» ανθρώπους να δηλώνουν «είμαστε όλοι Έλληνες».

Άλλοι πάλι τονίζουν ιδιαιτέρως τη συμβολή των Ελλήνων σ’ αυτό που ονομάζουμε Ευρωπαϊκό πολιτισμό και έτσι έρχονται για άλλη μια φορά στο μυαλό μας όσα λέγαμε χθες περί διεθνών συνομωσιών.

Δική μας άποψη είναι πως η παγκόσμια κοινότητα σέβεται και εκτιμά την προσφορά των Ελλήνων, επιτρέψτε μου να πω, πολύ περισσότερο από ό,τι εμείς οι ίδιοι.

Αυτοί έχουν μελετήσει, γνωρίζουν και διδάσκουν μέχρι σήμερα στο Πανεπιστήμιά τους όλα αυτά που η ελληνική σκέψη εκόμισε, από αρχαιοτάτων χρόνων.

Εμείς δεν ξέρουμε.

Εμάς, αν μας ρωτήσεις ποιο είναι το ιδιαίτερο γνώρισμα του «ελληνικού τρόπου» θα σου απαντήσουμε το φιλότιμο, η φιλοξενία, η μαγκιά και ό,τι άλλη ανοησία μπορείς να φανταστείς.

Φυσικά ούτε συζήτηση στο να έχουμε ιδέα για το τι εκόμισαν άλλοι λαοί και άλλοι πολιτισμοί στο παγκόσμιο γίγνεσθαι!

Τι να μας πουν, τώρα, και οι άλλοι!

Νέος φιλελληνισμός!