130311 ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΟ

Το ένα πουλάκι:

Τι αίμα τρέχει στις φλέβες μας;

Είναι πολλοί αυτοί που αναρωτιούνται πόσο «καθαρή» είναι η φυλή μας, δηλαδή κατά πόσο στις φλέβες των νεοελλήνων τρέχει το ίδιο αίμα που έτρεχε σε εκείνες των ένδοξων προγόνων μας.

Αυτό, όπως ο καθένας καταλαβαίνει, είναι πολύ δύσκολο να εξακριβωθεί επιστημονικά, αφού δεν διαθέτουμε δείγμα DNA ούτε του Μιλτιάδη, ούτε του Λεωνίδα, ούτε κανενός από τους μεγάλους φιλοσόφους ή ποιητές της αρχαιότητας.

Όταν, λοιπόν, δεν μπορεί να υπάρξει απόδειξη, τότε ο καθένας είναι ελεύθερος να λέει ό,τι θέλει και να πιστεύει πως είναι απευθείας απόγονος εξ αίματος των μαραθωνομάχων, παρ’ όλες τις βεβαιωμένες προσμίξεις που έχει δεχτεί η φυλή μας στο πέρασμα τόσων αιώνων.

Η συζήτηση αυτή δεν έχει κανένα νόημα, αν οι συζητητές θέλουν να θεωρούνται σοβαροί γι’ αυτό κι εμείς τη σταματάμε εδώ, αφού άλλη πτυχή του θέματος θέλαμε να θίξουμε.

Τη θίγουμε.

Ξέρετε «πόσο πάει» το αίμα;

Αυτό το αίμα που τρέχει στις φλέβες μας ξέρετε πόσο αξίζει; (Κοστίζει θα έλεγα, αλλά είπα να μην το υποτιμήσω τόσο.)

Η απάντηση στο ερώτημα θα μπορούσε να ήταν «για τίνος το αίμα μιλάμε;» αφού δεν έχουμε όλοι το ίδιο, εννοώ ίδιας ποιότητας αίμα. Και μην πάει πάλι ο νους σας στην προέλευση, αυτό είπαμε θα το αφήσουμε στην άκρη.

Για να καταλάβετε πού θέλω να καταλήξω, σας διαβάζω δημοσίευμα από ελληνικές εφημερίδες των τελευταίων ημερών:

«Η συλλογή, η επεξεργασία και η διανομή ενός ασκού αίματος στην Ελλάδα κοστίζει 410 ευρώ, ενώ η αγορά ενός άλλου από την ελβετική υπηρεσία αιμοδοσίας δεν ξεπερνά τα 150 ευρώ»!

Λοιπόν, η αγορά μίλησε. Το δικό μας αίμα είναι πιο ακριβό και αφού, σύμφωνα με μια παλιά, σοφή κουβέντα της πιάτσας «ό,τι δώσεις εκείνο παίρνεις», άρα είναι και πολύ καλύτερης ποιότητας.

Το άλλο πουλάκι:

Λογικό δεν ακούγεται;

Επομένως, η απάντηση στο ερώτημα που θέσαμε για το «πόσο πάει» το αίμα του καθενός είναι «εξαρτάται».

Για πολλούς λόγους. Αν είναι αίμα ελληνικό έχει σχεδόν τριπλάσια αξία από το αντίστοιχο ελβετικό.

Εξαρτάται και από άλλους παράγοντες.

Αν είναι κάποιας σπάνιας ομάδας, τότε σίγουρα η τιμή του είναι ακόμη πιο ακριβή.

Αν πάλι στο αίμα αυτό υπάρχουν διαλυμένες διάφορες ουσίες, φάρμακα, αλκοόλ ή ναρκωτικά, τότε δεν έχει την παραμικρή αξία.

Υπάρχει βεβαίως και αίμα για… τα σκουπίδια!

Από τις ίδιες εφημερίδες διαβάζω ότι στη χώρα μας, εξαιτίας της κακής οργάνωσης που υπάρχει στις υπηρεσίες αιμοδοσίας, κάθε χρόνο αχρηστεύονται περίπου 30.000 μονάδες αίματος!

Αυτές, με τις τρέχουσες τιμές που αναφέραμε πριν, κόστισαν πάνω από 12 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία καταλήγουν να πετιούνται ως άχρηστα.

Απεναντίας, το κράτος μας ξοδεύει συνάλλαγμα για την αντικατάστασή τους, συνάλλαγμα ύψους 4,5 εκατομμυρίων ευρώ, αφού όπως είδαμε είναι φτηνότερο το να αγοράζεις αίμα από το να το «συλλέγεις» εδώ.

Είμαι βέβαιος ότι οι εφημερίδες κάνουν λάθος.

Το κόστος μιας μονάδας αίματος στη χώρα μας -υποπτεύομαι χωρίς να είμαι σίγουρος- είναι τόσο υψηλό, ακριβώς επειδή τεράστιες ποσότητες πάνε στον βρόντο.

(Το πού στο καλό βρίσκεται αυτός ο βρόντος το αναρωτηθήκαμε και άλλη φορά, όμως απάντηση δεν πήραμε.)

Τελικά το μεγαλύτερο πρόβλημα νομίζω ότι είναι στην ετικέτα.

Χρειάζεσαι αίμα και, στην κατάσταση που βρίσκεσαι, κανείς δεν σε ρωτά, ούτε εξετάζει, αν το αίμα που θα σου δώσουν είναι από το ακριβό (μεταφορικά, έτσι;) ελληνικό ή από το φτηνό (πάλι μεταφορικά, έτσι;) ελβετικό.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Αν είναι ελβετικό πάλι καλά!

Ποιος ξέρει από πού αλλού αγοράζει η χώρα μας φτηνό αίμα για τους ασθενείς της που το έχουν ανάγκη;

Ποιος μας βεβαιώνει ότι το αίμα που θα μας δώσουν σε περίπτωση, ας πούμε, εγχείρησης δεν θα είναι (πώς να το πω τώρα;) … βαλκανικής προέλευσης;

Δεν θα έπρεπε να προβλέπει ο νόμος, ο ΕΦΕΤ ή κάποια άλλη αρχή πιστοποίησης να υπάρχει σε κάθε μονάδα αίματος η ανάλογη ταμπελίτσα που θα μας ενημερώνει από πού ακριβώς προέρχεται και/άρα τι ποιότητας είναι;

Τόσα ακούμε για νόθευση άλλων προϊόντων, που υποτίθεται ότι ελέγχονται. Φανταστείτε τι γίνεται στο αίμα που παίρνουμε ό,τι μας δώσουν, κυριολεκτικά «γουρούνι στο σακί».

Τελικά ίσως έχει νόημα αυτό που σκέφτηκαν κάποιοι συμΠατριώτες μας, το πι κεφαλαίο.

Αίμα από Έλληνες και για Έλληνες, ώστε να είμαστε σίγουροι τι δίνουμε και τι παίρνουμε.

Και όχι ό,τι κι ό,τι Έλληνες, αλλά εκείνοι που τουλάχιστον (θέλουν να πιστεύουν πως) έχουν μια αρχαιοελληνική καταγωγή, ώστε να μη χαθεί η ράτσα.

Διότι, έτσι όπως πάμε, σε λίγο δεν θα έχουμε να χύσουμε και αίμα Ελληνικό, αν χρειαστεί και το απαιτήσει η πατρίδα.

Φαντάζεστε να πάμε να την υπερασπιστούμε και να χύνουμε αίμα… ελβετικό;

Ξεφτίλα!

Προτιμάτε τα ελληνικά προϊόντα!