130312 ΞΟΡΚΙΣΜΕΝΟ-1

Το ένα πουλάκι:

Έξω οι «επίορκοι»

Είναι ένα αίτημα που ακούγεται πολύ, τελευταία, στην προσπάθεια εξεύρεσης λύσης για την απομάκρυνση από την υπηρεσία αρκετών χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, συμφώνως και προς τας επιταγάς της Τρόικας.

Ε, αφού είναι να φύγουν κάποιοι, ας φύγουν οι «επίορκοι», τους όποιους τους έχουμε και στο πιάτο. Πού να ψάχνουμε νέα θύματα.

Στο κάτω κάτω, εκείνο που φοβόμαστε είναι οι αντιδράσεις. Ε, αλλιώς θα αντιδράσει ο άλλος αν μάθει ότι έδιωξες κάποιον μετά από αξιολόγηση και αλλιώς κάποιον «επίορκο».

Προφανές και αυτονόητο.

Το πρόβλημα με τα προφανή και αυτονόητα πράγματα είναι ότι δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει μαζί τους.

Φαίνεται αμέσως ή ότι στερείται κοινής λογικής ή ότι έχει κάποια συμφέροντα. Γι’ αυτό και τα αφήνουμε να κυκλοφορούν, χωρίς να ασχολούμαστε μαζί τους.

Ας φύγουν, λοιπόν, οι «επίορκοι» κι ας φύγουν μάλιστα, με συνοπτικές διαδικασίες και μια ώρα αρχύτερα.

Ποιοι είναι όμως οι «επίορκοι» και πόσοι, τελικά είναι;

Θεωρώ προφανές πως, για να απαντήσουμε στο δεύτερο ερώτημα θα πρέπει πρώτα να απαντήσουμε στο… πρώτο και γι’ αυτό εξάλλου θέσαμε το ένα πρώτο και το άλλο δεύτερο.

Τα προφανή όμως δεν μας αρέσουν.

Κι έτσι ας μιλήσουμε για τα διάφορα «νούμερα» που πέφτουν στην πιάτσα, από επίσημα ή ανεπίσημα χείλη.

Το μεγαλύτερο νούμερο που άκουσα αγγίζει τους 7.000 υπαλλήλους, όσοι περίπου χρειάζεται (ζητάει η Τρόικα, σε πρώτη φάση) να φύγουν από το δημόσιο. Τυχαίο; Ας πούμε πως είναι!

Μία όμως πιο προσεκτική έρευνα έριξε τον αριθμό αυτό περίπου στο ένα τρίτο, κάτω από 4.500 υπαλλήλους.

Ούτε και αυτό τυχαίο, διότι τόσοι είναι, λέει, εκείνοι που, την τελευταία 6ετία, έχουν διαπράξει αδικήματα που επισύρουν πειθαρχικές και ποινικές ποινές.

Το άλλο πουλάκι:

Κατέβα κι άλλο!

Διότι το σύνολο εκείνων που έχουν τεθεί αυτοδικαίως σε αργία και έχουν βγει σε διαθεσιμότητα για πειθαρχικά παραπτώματα δεν ξεπερνά τους οκτακόσιους.

Εξαιτίας αυτών των διαφορετικών αριθμών, κάποιοι υποπτεύονται (πάντα σ’ αυτή τη χώρα κάποιοι υποπτεύονται) ότι το πράγμα πάει για «κουκούλωμα» και πως πίσω από την όλη υπόθεση κρύβονται πολιτικά ή συνδικαλιστικά συμφέροντα που δεν επιθυμούν τις απολύσεις υπαλλήλων και γι’ αυτό παίζουν κρυφτούλι με τους αριθμούς και την Τρόικα.

Κρατάνε ακόμα στις θέσεις τους τους «επίορκους», λένε με ιερή αγανάκτηση.

Είναι όμως έτσι; Ας επανέλθουμε στο πρώτο ερώτημα, στο ποιοι δηλαδή είναι ή θεωρούνται επίορκοι.

Με βάση τον νέο νόμο, «επίορκος» θεωρείται κάθε υπάλληλος ο οποίος ελέγχεται πειθαρχικά, αν έχει εκκρεμείς υποθέσεις με τη δικαιοσύνη, δηλαδή αν κάποιος εισαγγελέας τον έχει παραπέμψει στο ακροατήριο επειδή υπάρχουν «αποχρώσες ενδείξεις για ενοχή».

Αυτό, σε κάθε άλλο μέρος του πλανήτη, πιθανότατα να ήταν σωστό και δίκαιο. Στην Ελλάδα όμως;

Στην Ελλάδα των εξακριβωμένα δικομανών πολιτών, όπου υπάρχουν υπάλληλοι που δέχονται μηνύσεις για… λακκούβες στους δρόμους;

Στην Ελλάδα των φοβισμένων εισαγγελέων, όπου, προκειμένου ο άλλος να κατηγορηθεί για συμμετοχή σε «παραδικαστικό κύκλωμα», σε στέλνει στο δικαστήριο και έχει το κεφάλι του ήσυχο;

Στην Ελλάδα του μνημονίου, όπου πάμε από το ένα άκρο στο άλλο και τιμωρούμε κάνοντας «ευρεία ερμηνεία του νόμου», και φτάσαμε να θεωρούμε επίορκους υπαλλήλους που έχουν διαπράξει αδικήματα άσχετα με το αντικείμενο της εργασίας τους;

Σ’ αυτή τη χώρα δεν είναι τόσο απλό να ξεχωρίσεις έναν επίορκο (χωρίς εισαγωγικά) υπάλληλο, από ένα θύμα κακοπροαίρετων πολιτών ή απλώς καταστάσεων.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Μάλιστα, φίλοι μου.

Το είπε ο ίδιος ο κύριος Καμίνης, που δεν είναι άσχετος όπως εμείς: «Το μέτρο περιλαμβάνει ακόμη και αδικήματα που έχουν τελεστεί εκτός υπηρεσίας».

Γιατί να φύγει από τη δουλειά του κάποιος ικανότατος υπάλληλος, που όμως κατηγορείται για… κτηματικές διαφορές στο χωριό του;

Ποιοι είναι, λοιπόν, οι «επίορκοι».

Προφανώς δεν είμαστε εμείς αυτοί που θα απαντήσουμε. Υπάρχουν ειδικά όργανα που έχουν θεσμοθετηθεί, όπως θα δούμε όμως αύριο, ούτε και αυτά είναι εύκολο να το πράξουν.

Για την ώρα ας μείνουμε στις επισημάνσεις του Δημάρχου Αθηναίων κ. Καμίνη:

«Οι υπάλληλοι θα τρέμουν να βάλουν την υπογραφή τους σε οτιδήποτε», τόνισε και έχει δίκιο, διότι δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από τον φοβισμένο υπάλληλο, που δεν ξέρει τι τον περιμένει και από πού να φυλαχτεί.

Μη φτάσουμε από το φαινόμενο των ανεύθυνων και αδιάφορων υπαλλήλων, που είναι πληγή για το δημόσιο, σε εκείνο των τρομοκρατημένων.

Διότι, σου λέει ο άλλος, εκεί που πρώτα σε λάδωνα για να κάνεις τη δουλειά μου, τώρα θα σε απειλώ πως, αν δεν με «εξυπηρετήσεις», θα σε μηνύσω για ψύλλου πήδημα και θα χάσεις τη δουλειά σου.

Έτσι απλά.

Δεν το βγάλαμε από το μυαλό μας, ήδη υπάρχουν τέτοιες υποθέσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας.

Αλήθεια, ο όρκος τι ακριβώς λέει;