130326 ΣΤΑΘΜΕΥΜΕΝΟ

Το ένα πουλάκι:

Ένα χρήσιμο μέτρο!

Ξεκίνησε και εφαρμόζεται στο κέντρο της πόλης το σύστημα στάθμευσης με χρονοχρέωση.

Παρκάρεις, πληρώνεις, κάνεις τη δουλειά σου και φεύγεις.

Οι τιμές είναι πολύ «φιλικές», (25 λεπτά η μισή ώρα, 50 λεπτά η ώρα) τόσο που κανείς δεν θα σκεφτεί το ποσό, προκειμένου να μην ταλαιπωρείται, ψάχνοντας επί πολλή ώρα κάπου να αφήσει το αυτοκίνητό του.

Το σκεπτικό είναι ακριβώς αυτό. Να διευκολύνονται όσοι έχουν να ψωνίσουν κάτι, να τελειώσουν μια δουλειά, να επισκεφτούν έναν γιατρό, ακόμη ακόμη και να πιούν έναν καφέ με κάποιον φίλο, χωρίς να «αράξουν» με τις ώρες.

Απεναντίας, να αποθαρρύνονται όσοι θέλουν να έχουν παρκαρισμένο το αυτοκίνητό τους μπροστά στο μαγαζί τους ή όσοι έπιαναν μια θέση και δεν το κουνούσαν από εκεί αν δεν έκλεινε η αγορά.

Δεν σχολιάζω κάποιους που το άφηναν στο κέντρο επί μέρες, ακόμη κι αν δεν ήταν εκεί η μόνιμη κατοικία τους. Το άφηναν και το ξεχνούσαν.

Όλα αυτά άλλαξαν και έτσι έχουμε τις πρώτες αντιδράσεις.

Ας ξεκινήσουμε όμως με μια διαπίστωση. Τώρα υπάρχουν στο κέντρο πολλές διαθέσιμες θέσεις, για όσους θέλουν να πληρώσουν το μικρό αντίτιμο και να εκμεταλλευτούν το μέτρο.

Υποψιάζομαι πως ο λόγος που είναι τόσο πολλές δεν είναι το ποσό της χρονοχρέωσης, αλλά το γεγονός ότι πολλοί συμπολίτες μας δεν έχουν εξοικειωθεί ακόμη με τη διαδικασία. Να πάνε μέχρι το περίπτερο, να αγοράσουν την κάρτα, να σημειώσουν την ώρα κλπ.

Φαντάζομαι πως, σιγά σιγά, όλο και περισσότεροι θα επιλέγουν αυτή τη διευκόλυνση, από το να ψάχνουν μέσα στα στενά μήπως βρουν καμιά θέση που να μπορούν να αφήσουν το αυτοκίνητό τους… σαν και πρώτα.

Είπαμε όμως κάτι για αντιδράσεις. Όπως με οποιοδήποτε μέτρο, έτσι και μ’ αυτό οι αντιδράσεις είναι θετικές και αρνητικές.

Κάποιοι ξεβολεύονται. Πρέπει να αλλάξουν συνήθεια. Αυτό κανείς δεν το κάνει με μεγάλη προθυμία.

Το άλλο πουλάκι:

Γι’ αυτό και γκρινιάζουν.

«Ερχόμουν από το χωριό μου», έλεγε υπάλληλος καταστήματος, «και πάρκαρα εδώ μπροστά, χωρίς πρόβλημα. Τώρα πού να τρέχω να ψάχνω για θέση…»

Έτσι συμβαίνει και έτσι σκεφτόμαστε, όταν δεν βλέπουμε τη συνολική εικόνα, αλλά μόνο τη δικιά μας βόλεψη.

Δεν σκεφτόμαστε καν αυτό το πολύ απλό: Δεν είναι δυνατόν να λέμε ότι «δεν μπορεί να εφαρμοστεί στη Δράμα» ένα μέτρο που εφαρμόζεται σε όλες τις πολιτισμένες πόλεις της χώρας και του κόσμου.

Ας δούμε όμως και την άλλη πλευρά.

«Είμαι πολύ ευχαριστημένος», ομολόγησε φίλος με κατάστημα τροφίμων. «Έρχεται ο πελάτης και ψωνίζει, ενώ προηγουμένως, αφού περνούσε δυο και τρεις φορές ψάχνοντας να σταθμεύσει το αυτοκίνητό του, τελικά έφευγε και πήγαινε σε κάποιο σούπερ μάρκετ».

Έτσι είναι. Θεωρείται βέβαιο πως οι καταστηματάρχες του κέντρου θα ευεργετηθούν από το μέτρο, έστω κι αν κάποιοι από αυτούς θα μπαίνουν στον κόπο να περπατούν λίγα μέτρα μέχρι το σημείο που θα αφήνουν πλέον το αυτοκίνητό τους.

Ας δούμε όμως και τι χρειάζεται, ώστε να περιοριστούν κάποιες από τις αρνητικές επιπτώσεις αυτής της νέας πραγματικότητα στο κέντρο της πόλης.

Πρώτα πρώτα χρειάζεται επαγρύπνηση και αυστηρότητα από την Δημοτική Αστυνομία, σε διάφορα επίπεδα.

Ας πούμε πρέπει να καταπολεμηθεί το φαινόμενο να αφήνει ο άλλος το αυτοκίνητό του σε σημείο που να το βλέπει και να πίνει τον καφέ του, χωρίς να πληρώνει για το παρκάρισμα, αλλά να τρέχει μόλις ακούσει το όργανο να σφυρίζει.

Τέτοιες κουτοπονηριές σίγουρα θα υπάρξουν και, για να μη γίνουν καθεστώς, θα πρέπει η Δημοτική Αστυνομία να δείξει αυστηρότητα. Κανένα αυτοκίνητο στις προβλεπόμενες θέσεις στάθμευσης, χωρίς να έχει πληρώσει τουλάχιστον τα 0,25 ευρώ, για μισή ωρίτσα.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Θα υπάρξουν και άλλες επιπτώσεις.

Προκειμένου κάποιοι να αποφύγουν την αγορά της κάρτας και το μικρό ποσό της χρέωσης, θα καταφύγουν στους γύρω δρόμους, οι οποίοι θα επιβαρυνθούν υπερβολικά. Με παράνομο παρκάρισμα, με κατάληψη των πεζοδρομίων, με διέλευση από τους πεζοδρόμους…

Αυτά επίσης πρέπει να ελέγχονται με αυστηρότητα, ώστε να μην παρατηρηθεί το φαινόμενο να νοικοκυρευτούν τρεις τέσσερις κεντρικοί δρόμοι και να γίνεται χαμός στους τριγύρω.

Διότι, αν συνεχίσουμε έτσι όπως μας προϊδεάζουν τα πρώτα σημάδια, θα φτάσουμε στο σημείο να πληρώνει την κλήση όποιος άφησε το αυτοκίνητό του πέντε λεπτά μετά τη λήξη της κάρτας του, ενώ ο άλλος, δίπλα, να το αφήνει με τις ώρες πάνω στο πεζοδρόμιο και να μην τον ενοχλεί κανείς.

Τέλος πρέπει να προσεχθεί κάτι που θέλω να το επισημάνω εδώ και καιρό, τώρα όμως μου δίνεται η ευκαιρία: δεν μπορεί ένα μηχανάκι να πιάνει το χώρο στάθμευσης δύο αυτοκινήτων.

Αυτές οι κουτοπονηριές κάποιων καταστηματαρχών πρέπει να παταχθούν.

Επειδή ο άλλος θέλει να φαίνεται η βιτρίνα του από απέναντι, αφήνει μπροστά στο μαγαζί του ένα μηχανάκι και δεν μπορεί να σταθμεύσει κανείς.

Είπαμε να νοικοκυρευτούμε…

Ας νοικοκυρευτούμε!