131204 ΑΡΑΠΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Πελάτες μας!

Κάπως έτσι θα προσφωνούσε ο αείμνηστος Θανάσης Βέγγος τους διάφορους επενδυτές, για τους οποίους σας μιλήσαμε και προχθές.

Λέγαμε ότι είναι άφαντοι, τους ψάχνουμε και δεν τους βρίσκουμε, γεγονός που προξενεί διπλή ζημιά στη χώρα.

Από τη μια δεν μπορούμε να αντλήσουμε κάποια κεφάλαια που θα μας έδιναν μια ανάσα, στα ζόρια που περνάμε.

Από την άλλη καταρρίπτουν μια από τις βασικές μας θεωρίες, πως η κρίση είναι ένα παιχνίδι που στήθηκε για να μας αγοράσουν κάποιοι (αυτοί που την «έστησαν») κοψοχρονιά!

Αυτό υποτίθεται ότι θα ίσχυε για όλες τις αποκρατικοποιήσεις, όμως οι «πελάτες μας» δεν λένε να φανούν.

Ακόμη κα για τα περίφημα «φιλέτα», όπως ήταν ο ΟΠΑΠ ή η ΔΕΠΑ, το επενδυτικό ενδιαφέρον ήταν ελάχιστο. Στην πρώτη περίπτωση βρέθηκε μόνο ένας ενδιαφερόμενος, ενώ στη δεύτερη ο μοναδικός «μουστερής» την κοπάνησε την τελευταία στιγμή αφήνοντας μας με τη ΔΕΠΑ στο χέρι.

Δεν ξέρουμε αν αυτό οφείλεται και στις περίφημες απειλές τις αντιπολίτευσης πως, όποιος τολμήσει να επενδύσει στη χώρα μας αγοράζοντας αποκρατικοποιημένες επιχειρήσεις ή ακίνητα του δημοσίου, θα βρεθεί αντιμέτωπος με τα δικαστήρια, όταν αυτή, η αντιπολίτευση, έρθει στην εξουσία.

Εκείνο που μάλλον ισχύει είναι πως, παρά τα όσα θέλουμε να πιστεύουμε, η χώρα μας δεν αποτελεί ούτε το κέντρο του κόσμου, ούτε τον μοναδικό επί γης παράδεισο.

Για τους όποιους επενδυτές φαίνεται πως υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν (πιο κερδοφόρα) πορτοκάλια.

Πρόσφατη απόδειξη αυτού του γεγονότος είναι η αποχώρηση του Κατάρ από την διεκδίκηση του Ελληνικού.

Αυτή η ιστορία έχει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον που, σ’ εμάς τουλάχιστον, δίνει την ανακουφιστική αίσθηση ότι δεν είμαστε «μπανανία», όπως θέλουν να πιστεύουν κάποιοι.

Διάβαζα, ας πούμε, ότι η QIA (Quatar Investment Authority) που μέσω μιας θυγατρικής της είχε εκφράσει ενδιαφέρον για την απόκτηση του Ελληνικού, πήγε να μας κάνει διάφορα κολπάκια.

Αρνήθηκε να υπογράψει την συμφωνία αμοιβαίας εμπιστευτικότητας, προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση σε όλα τα στοιχεία που περιείχε ο φάκελος «Ελληνικό».

Το άλλο πουλάκι:

Με τον παρά τους…

Φαίνεται πως οι «μουστερήδες» με τις κελεμπίες δεν κατάλαβαν καλά τι είναι ή μάλλον πού ανήκει η χώρα μας.

Αυτοί, λέει, δεν είναι μαθημένοι να κλείνουν δουλειές μέσω διαγωνισμών.

Θέλουν να έρχονται, να σου «κουνούν» το ζεστό χρήμα κι εσύ να πέφτεις και να τους δίνεις ό,τι επιθυμούν.

Ευτυχώς όμως που αυτά δεν γίνονται στην Ευρώπη, άρα και στην Ελλάδα, που είναι υποχρεωμένη να ακολουθεί τις ευρωπαϊκές οδηγίες.

Οι μάγκες από το Κατάρ έχουν τόσο χρήμα που το «φυσάνε» και δεν θέλουν να μπαίνουν στην ουρά μαζί με άλλους που τους θεωρούν ψιλικατζήδες.

Φανταστείτε ότι η QIA έχει στη διάθεσή της προς διαχείριση κεφάλαια ύψους 660 δις. Δολαρίων!

Φανταστείτε ότι στο Κατάρ, μέχρι το 2020, θα χτίζεται κάθε μήνα ένα ξενοδοχείο και κάθε εξάμηνο ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο, προκειμένου να υποδεχτούν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022!

Ε, κάπως δικαιολογημένα οι άνθρωποι.

Εδώ κάνουμε τον καμπόσο εμείς που χρωστάμε σ’ όλο τον κόσμο και που αν δεν μας δώσουν τα συμφωνημένα δεν θα έχουμε ούτε Χριστούγεννα να κάνουμε.

Μας φαντάζεστε εμάς στην οικονομική θέση ενός Κατάρ;

Πού θα πάει όμως;

Δεν θα βγάλουμε κι εμείς τα δικά μας πετρέλαια και τους δικούς μας ορυκτούς θησαυρούς;

Τότε θα μας δεις και δεν θα μας γνωρίζεις. Ας όψεται όμως η κακούργα η κενωνία που άλλους τους κατεβάζει κι άλλους τους ανεβάζει στα Τάρταρα.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Πάλι όμως κάτι πήραμε!

Θυμίζω ότι ο Εμίρης του Κατάρ δεν μπόρεσε να αντισταθεί στις ομορφιές της ελληνικής γης (ούτε στις τιμές ευκαιρίας που έχουμε και ξεπουλάμε λόγω κρίσης, θα συμπλήρωναν κάποιοι) και επένδυσε τελικά στη χώρα μας.

Αγόρασε, στη συμβολική τιμή των, 84 εκατομμυρίων ευρώ, το νησάκι Οξυά που βρίσκεται κοντά στην Ιθάκη.

Εκεί θα χτίσει ένα θερινό παλάτι, προκειμένου να περνά τις διακοπές του, όταν στο Κατάρ η ζέστη γίνεται ανυπόφορη και οι δουλειές τον πιέζουν τόσο που χρειάζεται λίγη ξεκούραση.

Φυσικά εκεί θα φιλοξενεί και τους φίλους του με τα χαρέμια τους, προκειμένου να πραγματοποιηθεί άλλη μια ανατροπή της ελληνικής μυθολογίας.

Θυμίζω ότι σε όλα τα λαϊκά τραγούδια «φυγής», ο ταλαιπωρημένος από την ελληνική πραγματικότητα, δημιουργός ονειρεύεται ταξίδια στη «μαγεμένη αραπιά», σε παλάτια χρυσοστόλιστα, με χαρέμια, με λουλάδες και με οτιδήποτε άλλο εξωτικό έχει να προσφέρει η λαγγεμένη ανατολή, αλλά και η φαντασία του.

Δεν ξέρω αν τα αντίστοιχα τραγούδια των Αράβων περιγράφουν σκηνές ξέγνοιαστου και λάγνου βίου στη… μαγεμένη Δύση, όμως η πραγματικότητα δείχνει ότι αυτοί είναι που έρχονται εδώ, στην Ελλαδίτσα μας κι όχι εμείς που πάμε εκεί.

Είπαμε όμως. Ας όψεται η κακούργα η κενωνία που άλλους τους ανεβάζει κι άλλους τους ρίχνει στα ξένα χέρια.

Πού θα πάει όμως; Για να θυμηθούμε κι ένα άλλο λαϊκό τραγουδάκι που μας εκφράζει, «θα γυρίσει κι ο τροχός»!

Τεμενάδες δεν κάνουμε!