131202 ΣΥΜΦΩΝΗΜΕΝΟ

Το ένα πουλάκι:

Συμφωνώ με το σύμφωνο.

Δυστυχώς, εμένα δεν με ρωτάει κανένας κι έτσι η συμφωνία μου δεν ακούγεται, είναι σαν να έχω συνθέσει μια άηχη συμφωνία. Σαν να τη βλέπετε στον βουβό κινηματογράφο.

Εκείνοι που πρέπει να συμφωνήσουν δεν συμφωνούν και η συμφωνία τους αυτή ακούγεται.

Τι νόημα έχει όμως να ακούς μια… ασυμφωνία, ακόμη κι αν είναι του Μπετόβεν; Πόσο μάλλον κάποιων βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας.

Κοιτάξτε, τώρα τι γίνεται.

Εκεί στο ΠΑΣΟΚ τρίβουν τα χέρια τους με κάτι τέτοιες ασυμφωνίες, διότι τους παρέχουν μοναδική ευκαιρία να δείξουν πως δεν είναι ίδιοι ακόμη κι αν βρίσκονται στην ίδια κυβέρνηση και συναποφασίζουν τα ίδια μέτρα.

Συναποφασίζουν είπα;

Εντάξει, δεν τα αποφασίζουν αυτοί, τα περισσότερα είναι προαποφασισμένα, όμως αυτοί μαζί τα ψηφίζουν.

Εκτός από το «σύμφωνο».

Το οποίο είναι κι αυτό προσυμφωνημένο, επειδή μάλιστα εμείς δεν τηρήσαμε τα συμπεφωνημένα περί του συμφώνου, μας κάθισαν στο σκαμνί του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και πληρώνουμε πρόστιμα.

Ποιοι τα πληρώνουμε; Όλοι μαζί;

Όχι βεβαίως, τα πληρώνουμε όσοι φορολογούμαστε και επειδή μέσα σ’ αυτούς δεν είναι οι μη συμφωνούντες περί του συμφώνου βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, γι’ αυτό και μπορούν να… μη συμφωνούν τζάμπα, δηλαδή να είναι τζάμπα διαφωνούντες.

Άρα μάγκες!

Διότι έτσι έχει καθιερωθεί πλέον, τα τελευταία, κυρίως, χρόνια.

Όποιοι διαφωνούν, ειδικά με εντολές που προέρχονται από τους Ευρωπαίους, είναι μάγκες, μάλιστα τις περισσότερες φορές τζάμπα.

Ευτυχώς, το σύμφωνο δεν έχει συμφωνηθεί με κάποια δανειακή σύμβαση, διότι τότε θα ήταν μνημονιακό, επομένως θα έπρεπε να διαφωνήσουν μαζί του ακόμη περισσότεροι τζάμπα μάγκες.

Το άλλο πουλάκι:

Διαφωνεί και ο Πειραιώς!

Αυτός κι αν είναι τζάμπα μάγκας.

Αφού έχει εξασφαλίσει για τον εαυτό του πρώτο τραπέζι στον Παράδεισο, απειλεί πως θα μιλήσει στην «πόρτα» να αφήσουν απ’ έξω όλους τους συμφωνούντες.

Δεν λέει όμως να βάλει το χέρι στην τσέπη του ράσου και να αναλάβει την πληρωμή των προστίμων που μας έχουν επιβληθεί, ώστε να μπορούμε κι εμείς, με το αζημίωτο, να συμφωνούμε μαζί του στη διαφωνία περί συμφώνου.

Τι είπε μάλιστα ο Άγιος;

Είπε πως αυτά τα πράγματα είναι «παρά φύσιν», είπε πως η φύση και το ζωικό βασίλειο δεν έχουν πουθενά τέτοιου είδους σύμφωνα, άρα θα πρέπει όλοι οι άνθρωποι να παντρεύονται και μάλιστα μόνο με θρησκευτικό γάμο, όπως συμβαίνει και στα ζώα.

Συγγνώμη!

Δεν εννοούσε το γάμο ως πράξη κοινωνική ή ως θεσμό που τον ευλογεί η εκκλησία. Η ερωτική συνεύρεση μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλλου δεν υπάρχει στο ζωικό βασίλειο.

Άρα δεν πρέπει να υπάρχει και στους ανθρώπους.

Δυστυχώς όμως η ζωντανή πραγματικότητα τον διαψεύδει.

Το «κουσούρι» αυτό, για να μην ξεχνάμε και τον Μακαριστό, υπάρχει σε πάρα πολλά είδη του ζωικού βασιλείου, θυμάμαι μάλιστα μια φορά που παραβρέθηκε κι εγώ σε μια τέτοια σκηνή, έφηβος τότε, όταν είχαμε πάει με τον νουνό μου τον κρεοπώλη να επισκεφτούμε έναν στάβλο με μοσχάρια.

Μου είχε κάνει μάλιστα ιδιαίτερη εντύπωση τότε ο χαρακτηρισμός που έδωσε ο απλοϊκός κτηνοτρόφος στα ζώα που επιδίδονταν σε τέτοια συνεύρεση:

«Κοιτάτε, ρε, τα… καλογέρια»!

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Αυτό είναι εκτός φύσης.

Ποιο αυτό; Η αγαμία και η παρθενία!

Και τι σημαίνει αυτό δηλαδή; Επειδή δεν τα συναντάμε πουθενά στο ζωικό βασίλειο, θα πρέπει να υποχρεώνουμε όσους επιλέγουν αυτή τη στάση ζωής να… ζευγαρώνουν με το ζόρι;

Δεν είναι λογικά πράγματα αυτά. Η ανθρώπινη κοινωνία διαφέρει από εκείνες του ζωικού βασιλείου ακριβώς επειδή εμείς οι άνθρωποι, έχοντας επίγνωση της κτηνώδους φύσης μας, προσπαθούμε να την τιθασεύσουμε.

Ο λύκος δεν ξέρει ότι είναι αγρίμι. Ο άνθρωπος το ξέρει. Όχι μόνο για το λύκο, αλλά και για τον εαυτό του.

Γι αυτό έχει επινοήσει θεσμούς, όπως οι νόμοι, η εκπαίδευση, η τέχνη, η θρησκεία, προκειμένου να χαλιναγωγήσει τα ένστικτά του και να πάψει να είναι για τον συνάνθρωπό του… λύκος.

Ε, λοιπόν, μέσα σ’ αυτά που έχει θεσπίσει ο άνθρωπος είναι και η ισότητα απέναντι στο νόμο.

Είναι επίσης και το δικαίωμα να ορίζει ο ίδιος τις προσωπικές του προτιμήσεις -ακόμη και τις ερωτικές- στο βαθμό που για να τις ασκήσει δεν εκμεταλλεύεται ή δεν προσβάλλει άλλους ανθρώπους.

Τι πιο απλό, τι πιο «φυσικό»;

Από τη στιγμή που η ομοφυλοφιλία έχει πάψει εδώ και δεκαετίες να αποτελεί, και στη χώρα μας, ποινικό αδίκημα, δυο άνθρωποι που επιλέγουν να ζήσουν μαζί να μπορούν να το κάνουν με «νόμιμο» τρόπο.

Γιατί θα πρέπει να το συζητάμε;

Ασυμφωνία… συμφώνου!