131216 ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΟΝ

Ο ένα πουλάκι:

Πέφτω σε λάθη…

Κάθε φορά λέω πως δεν θα ασχοληθώ άλλο με τον ΣΥΡΙΖΑ ή με τον πρόεδρο Αλέξη Τσίπρα.

Ειλικρινά πιστεύω, όπως και πολλοί άλλοι με τους οποίους συζητώ καθημερινά, πως ήρθε η ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρος του να δοκιμαστούν στο «καμίνι» της εξουσίας, για να δουν (και να δούμε κι εμείς μαζί τους) πόσα απίδια βάζει ο σάκος».

Ίσως είναι ο μόνος τρόπος να σοβαρευτεί αυτό το κομμάτι της Αριστεράς και να καταλάβει πως ο λαϊκισμός δεν κάνει τίποτε άλλο από τη συμπεριφορά ενός γονιού που δεν χαλάει χατίρι στο παιδί του.

Απλώς το κακομαθαίνει και το κάνει θρασύ και ανάγωγο.

Το ίδιο κάνει κι ένα πολιτικό κόμμα, όταν προσπαθεί «να είναι κοντά στους πολίτες», δηλαδή να υπόσχεται τα πάντα ή να ικανοποιεί κάθε αίτημα, όσο ακραίο κι αν είναι.

Αυτό δεν είναι όμως σοβαρή στάση από μια Αριστερά η οποία φιλοδοξεί να κυβερνήσει και να αλλάξει το τοπίο, αλλά και το ήθος στο οποίο μας συνήθισαν οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις.

Συζητούσα προχθές με φίλο, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και του ζήτησα να μου πει έστω και μια περίπτωση, έστω κι ένα αίτημα που το κόμμα του το έκρινε υπερβολικό ή άδικο ή συντεχνιακό και δεν έσπευσε να το υποστηρίξει.

Δεν μπόρεσε.

Του ανέφερα εγώ περιπτώσεις τέτοιων εξωφρενικών αιτημάτων και συμφώνησε πως δεν ήταν άξια υποστήριξης.

«Στις παρούσες συνθήκες του μνημονίου όμως…»

Εδώ βρίσκεται η βάση του σκεπτικού του. Ας έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ, αν διώξει την Τρόικα, να αλλάξει τις μνημονιακές πολιτικές και μετά βλέπουμε. Τώρα προέχει αυτό.

Ε, με συγχωρείτε αλλά, αν αυτό δεν είναι λαϊκισμός, τότε ποιο είναι;

Ας έρθω όμως κι εγώ στο προκείμενο, που με υποχρέωσε να αναφερθώ και πάλι στον ΣΥΡΙΖΑ και τον πρόεδρό του. Διαβάζω σε διάφορα «αριστερά» μπλογκ:

«Αλέξης Τσίπρας: Εκφράζω τη συμπαράστασή μου στους εννέα φοιτητές του Φυσικού Κρήτης».

«Τσίπρας: Οι 9 φοιτητές του Φυσικού Κρήτης διώκονται άδικα».

Το άλλο πουλάκι:

Τι ακριβώς συνέβη:

Κάποιοι φοιτητές της σχολής αυτής παραπέμφθηκαν στο πειθαρχικό συμβούλιο με τις κατηγορίες της παρεμπόδισης της ομαλής λειτουργίας του πανεπιστημίου και της συμπεριφορά που δεν συνάδει με το ακαδημαϊκό ήθος.

«Να υπενθυμιστεί: (Έτσι ακριβώς! Του ρήματος… υπενθυμίζομαι!) ότι το περιστατικό είχε σημειωθεί τον Σεπτέμβριο του 2011 στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων της φοιτητικής κοινότητας ενάντια στο Νομό Πλαίσιο», αναφέρει άλλο, «αριστερό» κι αυτό (όπως θα καταλάβετε από το «υπενθυμιστεί») μπλογκ.

Ας δούμε όμως τι είπε και ο πρόεδρος Αλέξης:

«Εκφράζω τη συμπαράστασή μου στους εννέα φοιτητές του Φυσικού Κρήτης, που διώκονται άδικα, γιατί μαζί με όλους τους συμφοιτητές τους διεκδίκησαν το αυτονόητο: να μη χαθεί η εξεταστική περίοδος μετά τις κινητοποιήσεις το φθινόπωρο του 2011».

Τόνισε ακόμη πως «Η νέα γενιά, που τόσα υφίσταται στη μνημονιακή περίοδο, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται επιπλέον με τιμωρητική διάθεση.

Στο πρόσωπο των εννέα φοιτητών του Φυσικού Κρήτης, στηρίζουμε τη νέα γενιά, το δημόσιο Πανεπιστήμιο, την ίδια τη Δημοκρατία».

Ας σταθούμε πρώτα στη σημειολογία:

Δεν αρκούσε μια δήλωση συμπαράστασης του κόμματος. Έπρεπε ο ίδιος ο αρχηγός Αλέξης να συμπαρασταθεί στους φοιτητές, σαν καλός πατέρας που πάει στο σχολείο που τιμώρησε τα παιδιά του για να… καθαρίσει.

Προσέξτε! Όχι να τα συμπαρασταθεί, ούτε απλώς να ρωτήσει ποιο ήταν το παράπτωμά τους και να συμβουλευτεί πως μπορεί να βοηθήσει κι αυτός, ώστε να μην το επαναλάβουν. Όχι.

Ο καλός πατέρας είναι βέβαιος πως τα παιδιά του δεν έχουν πράξει κάτι το μεμπτό, είναι βέβαιος πως το σχολείο τα αδικεί και πάει να μαλώσει τους δασκάλους.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Τι λένε όμως οι δάσκαλοι;

Οι δάσκαλοι στηλιτεύουν τον καλό πατέρα Αλέξη πως παρέλειψε στις δηλώσεις του να διευκρινίσει ότι:

«Οι αποκαλούμενες “κινητοποιήσεις” αφορούν την κατάληψη από μικρή μερίδα φοιτητών του κτιρίου του Τμήματος επί τέσσερις μέρες, πράξη παράνομη, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την παρεμπόδιση της ομαλής εξέτασης για το σύνολο των φοιτητών σε μερικά από τα μαθήματα της εξεταστικής».

«Η αποκαλούμενη “διεκδίκηση” των φοιτητών αφορά την απόφαση μερικών εξ αυτών να κρατήσουν βίαια σε ομηρεία 17 καθηγητές του Τμήματος Φυσικής, επί δώδεκα ώρες στην αίθουσα συνεδριάσεων του τμήματος με σκοπό να εκβιάσουν τους καθηγητές και να τους εξαναγκάσουν να συμφωνήσουν με συγκεκριμένες υπαγορευμένες “αποφάσεις”».

«Η αποκαλούμενη “άδικη δίωξη” αφορά την πειθαρχική τιμωρία αποκλεισμού από την εξέταση των μαθημάτων ενός εξαμήνου στους εν λόγω φοιτητές, τιμωρία η οποία ήταν αποτέλεσμα εφαρμογής εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας του Πανεπιστημίου Κρήτης από τα συναρμόδια διοικητικά όργανα».

Τέλος, ζητούν οι δάσκαλοι (μιλάμε για τη Γενική Συνέλευση των καθηγητών, έτσι;) από τα μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου «να αποκηρύξουν τη βία σε κάθε μορφή της στον χώρο του δημόσιου Πανεπιστημίου και να μεριμνήσουν για τον σεβασμό και την εφαρμογή των νόμων, τους οποίους το ίδιο το κοινοβούλιο ψήφισε».

Αυτά όμως, σύμφωνα με το πατερούλη Αλέξη, ας το αφήσουμε για την μεταμνημονιακή εποχή!

Da!