141217 ΧΥΜΑ

Το ένα πουλάκι:

Μπορεί να είναι το «πνεύμα των εορτών».

Μπορεί όμως και όχι. Ίσως φταίει απλώς η ειδησεογραφία των ημερών και μιλάμε βεβαίως για ειδήσεις που δεν τις συναντάς στα πρωτοσέλιδα.

Περί τίνος πρόκειται όμως; Να, γι’ αυτή την παράξενη αίσθηση νοσταλγίας…

Θυμόσαστε πώς ψωνίζαμε όταν ήμασταν παιδιά; Δεν εννοώ ρούχα ή παιχνίδια, εννοώ πώς ψωνίζαμε όταν μας έστελνε η μαμά μας στον μπακάλη ή τον φούρναρη.

Είχαμε μαζί μας από το σπίτι τις περισσότερες από τις «συσκευασίες» όπου θα βάζαμε τα ψώνια.

«Να πάρεις την τάρα», έλεγε η μαμά, καθώς μας έδινε το μπουκάλι για το λάδι. Ο μπακάλης το έβαζε στη ζυγαριά άδειο κι έριχνε στον απέναντι δίσκο λίγα «δράμια», μέχρι να ισορροπήσει.

Μετά το γέμιζε λάδι και το ξαναζύγιζε, υπολογίζοντας μόνο το καθαρό βάρος το οποίο και θα πληρώναμε.

Αυτό γινόταν με τα υγρά, το λάδι ή το «σπίρτο», το ούζο ή το κρασί που αγοράζαμε για το επίσημο τραπέζι.

Τα υπόλοιπα τρόφιμα τα παίρναμε επίσης χύμα, με τη σέσουλα, και τα βάζαμε σε σακούλες, αν ήταν όσπρια, ή κατ’ ευθείαν στο δίχτυ που φέρναμε από το σπίτι.

«Συσκευασμένο» ήταν μόνο το κρέας, που ο χασάπης το τύλιγε στο χοντρό χασαπόχαρτο, γεγονός που από μόνο του δημιουργούσε πολλές γκρίνιες, αφού το χασαπόχαρτο ζυγίζονταν κι εκείνο και αγοράζονταν στην τιμή του κρέατος.

Σιγά σιγά αυτό το φαινόμενο σταμάτησε και τα τρόφιμα άρχισαν να καταφτάνουν στο σπίτι όλο και περισσότερο συσκευασμένα, με αποκορύφωμα τη συσκευασία λαχανικών όπως τα αγγουράκια ή τα καρότα, ακόμη και ο μαϊντανός πωλείται σε νάιλον σακουλάκια.

Μόνο «ενθύμιο» της παλιάς καλής εποχής είναι η αγορά ταχινιού, συνήθως τις περιόδους της νηστείας, για όσους επιμένουμε ακόμη να αγοράζουμε ταχίνι και μάλιστα να το αγοράζουμε από γνωστό, παραδοσιακό μαγαζί, φέρνοντας το βάζο από το σπίτι μας.

Το άλλο πουλάκι:

Πού φτάσαμε όμως έτσι;

Το πρώτο αποτέλεσμα, και πιο ορατό, ήταν η τεράστια αύξηση των «σκουπιδιών», αφού οι συσκευασίες αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος των απορριμμάτων που βγάζει το κάθε νοικοκυριό.

Δεν είναι τυχαίο ότι η ανακύκλωση ξεκίνησε στην περιοχή μας μόνο με συσκευασίες και ήδη έχουμε θεαματικά αποτελέσματα.

Το δεύτερο είναι οι μεγάλες ποσότητες τροφίμων που επίσης κατέληγαν στα σκουπίδια, αφού τις αγοράζαμε χωρίς να τις χρειαζόμαστε πραγματικά ή και να μπορούμε να τις καταναλώσουμε. Απλώς επειδή ήταν τέτοια η συσκευασία.

Γιατί όμως χρησιμοποιώ παρελθοντικό χρόνο; Θα κάνω μια παρένθεση να σας πω κάτι που άκουσα τυχαία στο δρόμο.

Έξω από ένα μαγαζί της πόλης καθόταν και συζητούσαν τρεις φίλοι. Καθώς περνούσα έπιασα μια κουβέντα και κοντοστάθηκα, κάνοντας πως κοιτάζω μια αφίσα, προκειμένου να ακούσω κάτι παραπάνω:

«Όχι, παιδιά, η κρίση μας έκανε καλό. Νοικοκυρευτήκαμε. Δεν λέω μόνο ότι κόψαμε τα γλέντια και τα ταξίδια που κάναμε με δανεικά λεφτά. Πάλι θα ταξιδέψεις, αλλά με μέτρο. Εκείνο όμως που δείχνει την ασυδοσία στα οικονομικά είναι το φαγητό που πετάς στα σκουπίδια. Θυμόσαστε πόσο φαγητό πετούσαμε;»

Δεν είναι, λοιπόν, μόνο η συσκευασία που παίζει το ρόλο της, όμως και αυτή ενισχύει τη σπατάλη. Όσο μικρή κι αν είναι, ποτέ δεν σου «δίνει» αυτή την ποσότητα που χρειάζεσαι ακριβώς.

Αν περιέχει λίγο, παίρνεις δυο και τρεις, οπότε πάλι γίνεται πολύ. Εκεί όμως που υπάρχει η παγίδα είναι στις λεγόμενες «οικογενειακές» ή στις «οικονομικές» συσκευασίες των προσφορών.

Το παίρνεις για πιο φτηνό και σου βγαίνει πανάκριβο, αφού είτε το τρως με το ζόρι, είτε σου περισσεύει και το πετάς.

Αν πεις και το φυλάξεις για άλλη φορά, άλλα έξοδα συσκευασίας και διατήρησης στο ψυγείο, άσε που στο τέλος το πληρώνεις για φρέσκο και το τρως είτε μπαγιάτικο είτε κατεψυγμένο.

Δεν είναι όμως τα «σκουπίδια» που αυξάνονται. Εκείνο που μας πονάει περισσότερο είναι που η συσκευασία αυξάνει το κόστος. Έχει αποδειχθεί πως η τελική τιμή ανεβαίνει στο 5% μέχρι το 30%, ανάλογα με το προϊόν και τη συσκευασία.

Φανταστείτε! Τόσα λεφτά κυριολεκτικά τα πετάμε στα σκουπίδια, άντε στην καλύτερη περίπτωση, στον μπλε κάδο ανακύκλωσης.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Γιατί όμως σας τα λέμε όλα αυτά.

Διότι, με μεγάλη μας χαρά, διαβάσαμε πως λειτουργεί ήδη το πρώτο σούπερ μάρκετ, όπου όλα τα προϊόντα πωλούνται χύμα. Όχι μόνο τα λαχανικά, αλλά και για τα όσπρια, τα ζυμαρικά, ακόμη και σαμπουάν μπορείς να αγοράσεις, πηγαίνοντας με το δικό σου δοχείο να σου το γεμίσουν.

Περισσότερα από 600 είδη βρίσκονται στα ράφια του νέου αυτού σούπερ μάρκετ, σε ειδικές θήκες, σε κατάλληλα δοχεία, από όπου ο πελάτης μπορεί να πάρει όση ποσότητα επιθυμεί ακριβώς και να την τοποθετήσει σε σκεύος που φέρνει από το σπίτι του και το ζυγίζει άδειο κατά την είσοδό του στο κατάστημα.

Πώς σας φάνηκε η ιδέα;

Εμάς εξαιρετική και έχουμε ένα παράπονο. Το συγκεκριμένο σούπερ μάρκετ βρίσκεται κάπως μακριά, συγκεκριμένα στο Κρόιτσμπεργκ του Βερολίνου.

Βλέπετε, κι αυτό το σκέφτηκαν οι κακοί Γερμανοί και μέχρι να το δούμε στη χώρα μας θα περάσουν χρόνια.

Εκτός κι αν μας φέρουν με το ζόρι με κανένα νέο μνημόνιο ή καμιά οδηγία της επίσης μισητής Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Κόλπα του κεφαλαίου!