141222 ΜΟΝΤΑΡΙΣΜΕΝΟ

Το ένα πουλάκι:

Σε πολιτισμένο κλίμα!

Έχουμε μια απίστευτη ικανότητα ακόμα και τις πιο «φυσιολογικές» διαδικασίες να τις κάνουμε σαν τα μούτρα μας.

Εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας. Υπάρχει το Σύνταγμα που προβλέπει τα πάντα. Υπάρχει και ο κανονισμός της Βουλής. Tι άλλο θέλουμε;

Κανονικά, τίποτε!

Δυστυχώς όμως, δίπλα σ’ αυτά ή, καλύτερα, πάνω από αυτά, υπάρχουν τα τηλεοπτικά κανάλια, υπάρχει το διαδίκτυο, το φέισμπουκ, το τουίτερ και γενικώς το κάθε «κλαρί», στο οποίο μπορεί να βγει ο κάθε πικραμένος να πει τον καημό του.

Μπορεί, είπα; Λάθος! Ούτε το «έχει δικαίωμα» είναι σωστό. Οφείλει να βγει, αν θέλει να εξακολουθήσει να υπάρχει στον θαυμαστό αυτό κόσμο που λέγεται ψηφιακός.

Βλέπετε; Οι λέξεις λένε μια ιστορία: Ψήφος, ψηφοφορία, ψηφιακός κόσμος…

Σε ένα φυσιολογικό κράτος, όπου λειτουργεί μια –μέσες άκρες- φυσιολογική δημοκρατία, η εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας θα ήταν υπόθεση ρουτίνας, μια τυπική διαδικασία, είτε είχε θετικό –εκλογή- είτε αρνητικό αποτέλεσμα.

Και όλα θα έπαιρναν τον δρόμο τους.

Εδώ όμως όχι. Ποιος είπε άλλωστε ότι είμαστε φυσιολογικό κράτος; Και ποιος είπε ότι εδώ λειτουργεί μια –μέσες άκρες- φυσιολογική δημοκρατία;

Ας μη ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στη χώρα όπου «η χούντα δεν τελείωσε το ‘73», από τη μια, και όπου ζει και βασιλεύει η θεωρία των δύο άκρων, από την άλλη. Ε, τι περιμένετε;

Μέσα σ αυτό το πλαίσιο, υπάρχει κάποιος ο οποίος έχει τέτοιον γκαϊλέ να βγει Πρόεδρος ο Σταύρος Δήμας, ώστε πληρώνει εκατομμύρια ευρώ για να εξαγοράσει την ψήφο βουλευτών.

Τρία εκατομμύρια έδωσε (προσφέρθηκε να δώσει) μόνο στον κύριο Παύλο Χαϊκάλη, όμως, όπως φάνηκε από την πρώτη ψηφοφορία χρειάζονται να… γυρίσουν άλλοι δεκαεννιά βουλευτές.

Τι λόγους να έχει αυτός ο μυστηριώδης τύπος που κρύβεται πίσω από την προσπάθεια εξαγοράς της ψήφου τόσων βουλευτών, ώστε να είναι διατεθειμένος να ξοδέψει δεκάδες εκατομμύρια; Με δεδομένο μάλιστα ότι μπορεί να τα δώσει και να μην εκλεγεί ο Πρόεδρος, αφού μπορεί να γυρίσουν κάποιοι και να πάρουν το χρήμα, όχι όμως όλοι.

Προφανώς δεν αγαπάει απλώς τον υποψήφιο Πρόεδρο, μάλλον δεν θέλει να γίνουν εκλογές.

Το άλλο πουλάκι:

Τώρα!

Διότι εκλογές θα γίνουν, αφού ακόμη κι αν η «χούντα» καλά κρατεί, τουλάχιστον διατηρεί μια επίφαση δημοκρατικότητας και έτσι, εκτός του ότι αφήνει όποιον γουστάρει να τη βρίζει ή να την εκβιάζει, κάνει κάπου κάπου και εκλογές!

Εκλογές θα γίνουν λοιπόν, αν όχι τώρα το πολύ σε ένα χρόνο. Δεν μπορώ όμως να φανταστώ από πού θα βγάλει κάποιος, μέσα σ’ αυτό το διάστημα, τόσα εκατομμύρια, ώστε να θέλει να παρατείνει την παραμονή της κυβέρνησης στην εξουσία.

Αφήστε που, άμα ρίξεις στην πιάτσα τόσα εκατομμύρια, εξαγοράζεις την ψήφο δεκάδων χιλιάδων πολιτών και βγάζεις όποια κυβέρνηση θέλεις.

Ας το σοβαρέψουμε.

Κι ας δεχτούμε, για την οικονομία της συζήτησης, ότι όλα αυτά που είδαν το φως της δημοσιότητας τα τελευταία εικοσιτετράωρα έχουν δόσεις αλήθειας.

Κάποιος άνθρωπος, εκπροσωπώντας διάφορα οικονομικά ή/και πολιτικά συμφέροντα, προσπάθησε να δωροδοκήσει –εξαγοράσει είναι πιο σωστό- έναν βουλευτή.

Ο βουλευτής, ως όφειλε, πήγε στη δικαιοσύνη.

Τέλος.

Και ξαφνικά βγαίνει σε πρωινή εκπομπή ο γνωστός Λάκης Λαζόπουλος και το μαθαίνει όλη η χώρα.

Όχι ότι βγήκε στην εκπομπή. Μαθαίνει την απόπειρα χρηματισμού με ονόματα και επίθετα.

Και το αυτονόητο ερώτημα είναι: γιατί;

Γιατί ήταν απαραίτητο να πληροφορηθεί όλος ο κόσμος, στη συγκεκριμένη συγκυρία, τη συγκεκριμένη ενέργεια;

Ποιος κερδίζει; Αυτό πρέπει πάντοτε να το ρωτάμε, μαζί βέβαια με το ποιος πληρώνει, όταν ακούμε διάφορα φιλολαϊκά μέτρα.

Ποιος κερδίζει από το γεγονός ότι μια τεράστια αμφιβολία και άλλη μια εξίσου τεράστια καχυποψία (συγνώμη για τις ατυχείς μεταφορές) έχουν εμφυτευθεί στην κοινωνία;

Αν απαντήσουμε στα παραπάνω ερωτήματα, ίσως καταλάβουμε και ποιος είναι ο ρόλος του Λάκη Λαζόπουλου, ο οποίος (ο Λάκης, όχι ο ρόλος) και ως νομικός, γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει να βγαίνεις και να δίνεις «στον αέρα» ονόματα, τη στιγμή που υπάρχει σε εξέλιξη εισαγγελική έρευνα.

(Τραγική ειρωνεία: Ο Λάκης ανήκει στο χώρο που χρησιμοποίησε ως πανίσχυρο αντιπολιτευτικό όπλο την περίφημη «μονταζιέρα».)

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Είδατε τι ακολούθησε;

Δηλητηριάστηκε η πολιτική ζωή, για άλλη μια φορά, σε μια πολύ κρίσιμη φάση της. Άρχισαν να αφήνονται υπονοούμενα για βουλευτές που ψήφισαν ή δεν ψήφισαν με έναν συγκεκριμένο τρόπο.

Και οι ψηφοφορίες δεν τελείωσαν. Σκεφτείτε πως τώρα, ο κάθε βουλευτής, από όσους δεν έχουν ψηφίσει ήδη τον κύριο Δήμα, που σκέφτεται να το κάνει στις επόμενες δυο ψηφοφορίες θα λογαριάζει και την σοβαρότατη πιθανότητα να του μείνει το στίγμα ότι «τα πήρε»!

Θα ξαναρωτήσω. Ποιοι βγαίνουν κερδισμένοι από τέτοιες έκρυθμες καταστάσεις; Για ποιο λόγο θα πρέπει το πολιτικό σύστημα να λογοδοτεί, εκτός από τα λάθη ή τις παραλήψεις τους, και για υπόνοιες ή φανταστικά σενάρια;

Κακά τα ψέματα, φίλοι μου. Η λαϊκή παροιμία έχει και αντίστροφη εκδοχή: στην αντάρα μόνο ο λύκος χαίρεται.

Φτάσαμε στο σημείο που μια «άστοχη» (ή μήπως τελείως εύστοχη;) δήλωση στα Μέσα να μπορεί να προκαλέσει κινδύνους για το πολίτευμα που δεν τους είχαμε φανταστεί.

Εδώ όμως μιλάμε για ώρες εκπομπών.

Η μια δήλωση μας πείραξε;

Εμείς σας τα λέγαμε!