160120 ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Τι έχουν μέσα στο μυαλό τους;

Σκόπευα να σας μιλήσω για τον τρόπο με τον οποίο (πρέπει να) επιλέγονται τα στελέχη στο Δημόσιο, όμως μου προέκυψε  κάτι άλλο. Τελικά, το καλό μ’ αυτή την κυβέρνηση είναι ότι δεν πλήττεις ποτέ, ούτε ξεμένεις ποτέ από θέματα. Ο μόνος κίνδυνος είναι να πάθεις, πώς το λέτε εδώ στην Ελλάδα, overdose!

Αναρωτιόμουν, λοιπόν, για το τι έχουν μέσα στο μυαλό τους εκείνα τα παιδιά (επιτρέψτε μου να πω τα καημένα τα παιδιά) που ανατράφηκαν μέσα στις κομματικές οργανώσεις και ο προσωπικός και κοινωνικός τους ορίζοντας δεν φτάνει πέρα από τους τοίχους των τα κομματικών γραφείων.

Καταλάβατε βεβαίως ότι θέλω να σας μιλήσω για την περίφημη «απάντηση» που έδωσε ο Γραμματέας Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ στην εφημερίδα που δημοσίευσε τους διορισμούς συγγενικών του προσώπων σε θέσεις υπουργικών συμβούλων. Μια απάντηση που δείχνει ακριβώς πώς σκέφτεται ένα παιδί μεγαλωμένο στην κομματική θερμοκοιτίδα.

Ας ξεκινήσω κλασικά. Όταν σε κατηγορούν ή σου καταλογίζουν κάτι αδίκως και θέλεις να απαντήσεις, ένας είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος. Να δείξεις πού ακριβώς βρίσκεται η αδικία. Να τρίψεις στη μούρη εκείνων που σε κατηγορούν το (αποδεδειγμένο) γεγονός ότι δεν είναι έτσι όπως τα λένε, ότι έκαναν λάθος.

Υπάρχει και ένας άλλος, κλασικός κι αυτός, τρόπος. Να μη μιλήσεις για την ταμπακιέρα, να πετάξεις τη μπάλα στην κερκίδα, να περάσεις στην αντεπίθεση –συνήθως με χαρακτηρισμούς και ύβρεις- και να αρχίσεις να κατηγορείς με τη σειρά σου τους αντιπάλους ότι τα βάζουν μαζί σου επειδή έχουν κάποιον άλλο μεγαλύτερο στόχο.

Τι έχουμε στην προκειμένη περίπτωση με την απάντηση του Γραμματέα; Μια παραλλαγή του δεύτερου τρόπου. Επίθεση με υβριστικούς χαρακτηρισμούς, αλλά και μια (θα έλεγα αποτυχημένη, όμως ο πιο κατάλληλος χαρακτηρισμός είναι αστεία) προσπάθεια να αποδειχθεί ότι οι κατηγορίες δεν ισχύουν, αφού οι διορισμοί δεν έγιναν «χαριστικά».

«Ποτέ δεν ζητήσαμε, ποτέ δεν περιμέναμε ανταμοιβή, το κόμμα μάς ζήτησε να βάλουμε πλάτη και βάλαμε, γιατί αυτό είναι το σωστό, γιατί πάντα στην αριστερά χρωστάμε και δεν μας χρωστάει...», λέει ο κύριος Ιάσωνας Σχινάς Παπαδόπουλος.

Το άλλο πουλάκι:

Θέλετε να τα δούμε πιο ψύχραιμα;

«[…] Εμείς πρέπει να δικαιώσουμε τα όνειρα και τους πόθους των ηττημένων, όχι μόνο αυτών από τους οποίους εγώ προέρχομαι αλλά για όλους όσους δίνανε την ζωή τους με αυταπάρνηση και με θυσία μία ζωή χωρίς να λογαριάζουν τίποτα».

Ακριβώς αυτό! Με κάποιες μικρές επισημάνσεις. Είναι πάρα πολλοί εκείνοι που έδωσαν μια ολόκληρη ζωή σε αγώνες, συχνά κυριολεκτικά, και τα εγγόνια τους δεν «τρούπωσαν» σε έμμισθες θέσεις που τις πήραν με προσόν την εξαργύρωση εκείνων των αγώνων.

Συγγνώμη για την αυθαίρετη υπόθεση, αλλά, αν τα συγγενικά του πρόσωπα προσλήφθηκαν με τυπικά προσόντα ανώτερα άλλων συνυποψηφίων, φαντάζομαι θα μας το έλεγε πρώτο πρώτο.

Μήπως όμως η επίκληση του «επιχειρήματος» των αγώνων που έδωσαν οι παππούδες είναι και μια μεγάλη προσβολή στη μνήμη τους; Φαντάζομαι πως και εκείνοι, όπως οι περισσότεροι αγωνιστές της εποχής, αγωνίστηκαν χωρίς να έχουν κατά νου πως τα εγγόνια θα χρησιμοποιούσαν τους αγώνες τους σαν… δικαιολογία για το ότι μπήκαν σε θέσεις από την πίσω πόρτα.

Το πιο ενδιαφέρον όμως βρίσκεται αλλού: «Και έτσι περνάνε 10 χρόνια συναρπαστικά στα οποία δώσαμε το είναι μας, τη ζωή μας ολόκληρη, χωρίς να λογαριάζουμε λεφτά, εργατοώρες, την υγεία μας […] Πάντα για το κόμμα, μόνο για το κόμμα, για κανέναν ρουφιάνο, για κανένα αφεντικό και σε αυτούς δεν θα απολογηθώ ούτε εγώ ούτε η οικογένεια μου».

Εδώ το πράγμα σοβαρεύει ακόμη περισσότερο. Πρώτα πρώτα θα πρέπει να ενημερώσει κάποιος τον σύντροφο Γραμματέα ότι υπάρχουν χιλιάδες νέοι άνθρωποι οι οποίοι αγωνίζονται και προσφέρουν, ατομικά ή μέσα από κοινωνικές ομάδες και οργανώσεις, χωρίς να εξαργυρώνουν ποτέ την προσφορά τους.

Το κυριότερο; Δεν το κάνουν για κανένα κόμμα!

Να η δεύτερη «πατάτα» του συντρόφου Γραμματέα. Χωρίς να το καταλαβαίνει, δικαιώνει όλους εκείνους που υποστηρίζουν ότι πολλοί «αγώνες» νέων είναι υποκινούμενοι από τα κόμματα που τους καθοδηγούν.

Διότι είναι άλλο να λες ότι αγωνίζεσαι επειδή πιστεύεις σ’ αυτό, επειδή σου το επιβάλλει η συνείδησή σου, επειδή αισθάνεσαι αλληλέγγυος σε άλλους αγωνιζόμενους και εντελώς διαφορετικό να δηλώνεις ότι το κάνεις «μόνο για το κόμμα»!

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Υπάρχει και κάτι ακόμη.

Ο Γραμματέας Νεολαίας κατηγορεί για «ρουφιανιά» εκείνους που έδωσαν στη δημοσιότητα τα στοιχεία των προσλήψεων της μητέρας, του αδελφού και της «φίλης» του.

Δηλαδή, τι; Θέλει να μας πει ότι διορισμοί έγιναν κρυφά και κάποιοι τους δημοσιοποίησαν χωρίς να πρέπει;

Επειδή δεν πιστεύω ότι μπορεί να είναι τόσο άσχετος που να μη γνωρίζει πως η δημοσιοποίηση των ΦΕΚ δεν αποτελεί ρουφιανιά, υποψιάζομαι ότι η κατηγορία για… ρουφιανιλίκι πάει αλλού. Στο γεγονός ότι δημοσιοποιήθηκε η σχέση με τη «φίλη» του, κάτι που πιθανότατα δεν ήθελε να μαθευτεί.

Από το γενικό ύφος, λοιπόν, της απάντησης, μπορούμε να υποθέσουμε ότι μάλλον στο… συντροφικό του κοινό και στους ψηφοφόρους που τον εξέλεξαν απευθυνόταν ο Γενικός Γραμματέας. Σ’ αυτούς που δεν βόλεψαν όλο το σόι τους οφείλει να «απολογηθεί», γι’ αυτό οι ιστορίες περί αγώνων και κόμματος και «δεν είδαμε φως και μπήκαμε»…

 Τόπο στα νιάτα!