161207 ΠΑΓΩΜΕΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Και πάλι για τα Σχολεία…

Ξέρετε, τα θέματα σχετικά με την εκπαίδευση είναι πολύ δημοφιλή, για έναν ιδιαίτερο λόγο. Αφορούν πολλούς. Επειδή μάλιστα όλοι έχουμε, ως γονείς ή παππούδες, ή είχαμε παλαιότερα, ως μαθητές, μια σχέση με το Σχολείο, διαθέτουμε και άποψη!

Ας μη θυμηθούμε τώρα τι είπε ο μεγάλος Μπουκόφσκι για τις απόψεις και ας περάσουμε κατευθείαν στο θέμα μας, που είναι το κλείσιμο των Σχολείων λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών.

Θα πάρουμε ως βάση τής συζήτησής μας το πώς ορίζονται αυτές οι δυσμενείς συνθήκες. Δυστυχώς, δεν ορίζονται και έτσι ο κάθε δήμαρχος αποφασίζει μόνος του για την περιοχή του πότε πρέπει να κλείσουν και πότε όχι τα Σχολεία του δήμου.

Τα κριτήρια όμως με τα οποία αποφασίζει δεν είναι… μετεωρολογικά, αλλά πολιτικά. Αν αυτό σας φαίνεται υπερβολή, ελάτε να παρακολουθήσουμε λίγο την ιστορία που διαδραματίστηκε στο Αμύνταιο με το πρώτο χιόνι και τα ξαναλέμε.

«Μία νιφάδα και τα μαμόθρεφτα της Ευρώπης δεν μπορούν να πάνε σχολείο... Πώς θα μεγαλώσουν τα Ελληνόπουλα; Πώς θα πολεμήσουν την κρίση, τη γραφειοκρατία, την πλουτοκρατία, τον Ερντογάν, τον ISIS, την εγκληματικότητα, αν με την πρώτη δυσκολία τρέχουν στην αγκαλιά της μαμάς; Τα λυπάμαι, δεν υπάρχει ελπίδα!»

Αυτό το σχόλιο έκανε ένας πατέρας Ολλανδός που ζει εδώ και δέκα χρόνια στο Αμύνταιο, όταν πήγε το παιδί του στο Σχολείο και είδε ότι αυτό δεν λειτουργούσε επειδή είχε ρίξει «δυο πόντους χιόνι».

Όπως ήταν φυσικό (!) έπεσαν να τον φάνε τον άνθρωπο, φτάνοντας στα γνωστά υψηλά επίπεδα πολιτισμού με απαντήσεις τού τύπου «αν δεν σ’ αρέσει εδώ, τράβα στην χώρα σου». Σημειωτέον ότι ο άνθρωπος, που έχει και Ελληνίδα μητέρα, είναι οινοποιός και προκειμένου να δραστηριοποιηθεί οικονομικά, ήρθε στο Αμύνταιο.

«Αυτή η ευκολία! Στη Φλώρινα είμαστε, χιόνι έχουμε πολλούς μήνες τον χρόνο. Αλλά δεν είναι μόνο το χιόνι, τα σχολεία κλείνουν με το παραμικρό. Μου κάνει μεγάλη εντύπωση αυτό το πράγμα», δήλωσε μετά τον σάλο που δημιουργήθηκε.

«Αν όμως δεν μάθουν τα παιδιά μας να πάνε με το χιόνι σχολείο, τι θα κάνουν μετά; Φυσικά, οι αποφάσεις αυτές λαμβάνονται για την προστασία τους, αλλά η υπερβολική προστασία στο τέλος τα εκθέτει», συμπλήρωσε και δεν νομίζω ότι θα διαφωνούσε κανείς λογικός άνθρωπος.

Το άλλο πουλάκι:

Μήπως ο Δήμαρχος είχε άλλη γνώμη;

«Επιδεινώθηκε ο καιρός και αναγκαστήκαμε να τα κλείσουμε γιατί υπήρχε κίνδυνος με τη μετακίνηση στο οδικό δίκτυο», είπε. Και συμπλήρωσε: «Το χιόνι δεν ήταν πολύ, ήταν συνηθισμένο για την περιοχή, αλλά φύσαγε πολύ και το μάζευε σε ορισμένα σημεία. Θα ήταν επικίνδυνο για παιδιά που ζουν σε απομακρυσμένες περιοχές».

Βεβαίως, στην Ολλανδία, αλλά και σε άλλες χώρες της βόρειας Ευρώπης, έχουν μια ρήση: Δεν υπάρχει κακός καιρός, υπάρχουν ακατάλληλα ρούχα και απροετοίμαστες υπηρεσίες, λένε.

Η ουσία όμως βρίσκεται στη συνέχεα των λόγων του Δημάρχου, όπως τα διαβάσαμε στην «Καθημερινή». Διότι, στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει την βεβιασμένη απόφασή του, έβγαλε λαυράκι.

«Η πίεση βέβαια που δεχόμαστε για να τα κλείσουμε είναι έντονη», είπε και, όπως ήταν φυσικό, ρωτήθηκε από ποιους ασκείται αυτή η πίεση. «Από μαθητές και εκπαιδευτικούς», απάντησε, «μέσα στο γενικότερο κλίμα της λούφας»!

Καταλάβατε τώρα γιατί σας είπα ότι οι λόγοι δεν είναι μετεωρολογικοί, αλλά πολιτικοί. Δεν γνωρίζω βέβαια πόσοι ψηφοφόροι τού Δημάρχου διάβασαν στην εφημερίδα ότι τους λέει λουφαδόρους και τι σκέφτονται γι’ αυτό.

Το γεγονός είναι ότι ο ίδιος αποκάλυψε άθελά του πως λειτουργεί κάτω από «πιέσεις» και πως, προκειμένου να χαλάσει καρδιές, δίνει εντολή να κλείσουν τα Σχολεία του Δήμου, χωρίς να συντρέχουν και ιδιαίτεροι λόγοι.

Σε έναν άλλο δήμο η λειτουργία είναι διαφορετική, η εικόνα όμως μάς δείχνει πώς λειτουργούν τα πράγματα. «Μαθητές του 3ου Λυκείου Πτολεμαΐδας πραγματοποίησαν διαμαρτυρία στο δημαρχείο Εορδαίας για την απόφαση του δημάρχου να… μην κλείσουν τα σχολεία, παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες».

Η «πίεση» που λέγαμε.

«Δεν είναι σωστό να περιμένουμε μισή ώρα στο κρύο τα λεωφορεία, με κίνδυνο την υγεία μας», υποστήριξαν, χωρίς να σκεφτούν ότι μια λύση θα ήταν να έρχονται τα λεωφορεία στην ώρα τους και οι μαθητές… να ντύνονται κάπως καλύτερα.

Ενδεικτική ήταν και η απάντηση του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου ότι τα καιρικά φαινόμενα δεν ήταν ακραία τη δεδομένη στιγμή: «Αν τα κλείναμε σήμερα (σ.σ. που έπεσαν πέντε νιφάδες) φανταστείτε τι έχει να συμβεί όταν πέσουν 10 πόντοι χιόνι».

Και ένα τρίτο πουλάκι:

«Στο γενικότερο κλίμα της λούφας»…

Δεν θα ξεχάσω τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε τη γκρίνια των εκπαιδευτικών ένας διευθυντής Σχολείου, όταν εκείνοι διαμαρτυρήθηκαν για το γεγονός ότι δεν έκλεισαν τα Σχολεία και ταλαιπωρήθηκαν να φτάσουν στη δουλειά τους μέσα στο χιόνι.

«Δηλαδή, θέλετε να πείτε ότι, αν το πρωί ερχόμασταν κανονικά και μετά χιόνιζε και έριχνε τόσο χιόνι όσο έχουν έξω οι δρόμοι, εμείς θα μέναμε στο Σχολείο και δεν θα επιστρέφαμε στα σπίτια μας, επειδή… είναι επικίνδυνο να κινούμαστε με τέτοιο καιρό;»

Τι θέλω να πω εγώ; Υπάρχουν δυο τρόποι να βλέπουμε τα πράγματα. Αυτός που μας βολεύει και ο άλλος που είναι κάπως δυσάρεστος, όμως, όπως και να το κάνουμε, είναι περισσότερο αντικειμενικός.

Είναι (;) λογικό να έχουμε μια τάση να επιλέγουμε τον πρώτο. Ο δεύτερος όμως επιβάλλεται συχνά από το αίσθημα του καθήκοντος και την ευθύνη απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Τα οποία, παραδόξως, τα ζητάμε πάντοτε από όλους τους άλλους!

 Έχουμε χειμώνα μπροστά μας!