161216 ΤΡΑΒΗΓΜΕΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:

«Στάσου να τον… γκουγκλάρω».

Αυτή την ατάκα χρησιμοποιεί, μαζί με την αντίστοιχη έρευνα με το κινητό του στο διαδίκτυο, ένας φίλος, γάτος στα ιντερνετικά, κάθε φορά που συζητάμε για κάποιο δημόσιο πρόσωπο και έχουμε αμφιβολίες για την ηλικία του.

Σήμερα πια δεν γλιτώνει κανείς. Κάθε δημόσιο πρόσωπο είναι εκτεθειμένο στις διαθέσεις των περίεργων, οι οποίοι, με ένα κλικ -άντε με λίγα-, μπορούν να μάθουν τα πάντα για τη ζωή και το έργο τους. Συνήθως για τη ζωή τους.

Είναι αυτό σωστό; Μήπως με τέτοιου είδους έκθεση στο διαδίκτυο παραβιάζονται κάποια από τα «ανθρώπινα δικαιώματα» των πολιτών, εννοώ των δημόσιων προσώπων; Είναι σωστό να εκτίθενται πληροφορίες όπως… η ηλικία ενός ανθρώπου;

-Ονομάζεστε;

-Κάθριν.

-Πώς;

-Κάθριν.

-Κάθριν;

-Μάλιστα. (Γέλια στο ακροατήριο.)

-Το όνομά σου, κυρία μου. Πώς σε βάφτισε ο νονός σου;

-Αικατερίνη Ντουφεξή.

-Ε, Αικατερίνη. Κάθριν! (Γέλια.) Ετών…

-Είκοσι τριών.

-Ορκίσου.

-…Είκοσι πέντε.

-Καλά, ορκίσου να ξεμπερδεύουμε.

-Τριάντα ένα και… ορκίζομαι.

Σ’ αυτή την πολύ γνωστή και ξεκαρδιστική σκηνή από τη «Σωφερίνα», βλέπουμε να παραβιάζονται, και μάλιστα από το ίδιο το δικαστήριο, δύο από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Το δικαίωμα στην… «αυτοδιάθεση» και εκείνο της «προστασία προσωπικών δεδομένων».

Δηλαδή, ο Πρόεδρος δεν αναγνωρίζει στην μάρτυρα το δικαίωμα να επιλέγει αυτή τον τρόπο με τον οποίο θέλει να την αποκαλούν οι άλλοι, δηλαδή τον τρόπο με τον οποίο θα την αναγνωρίζει το κοινωνικό σύνολο.

Από την άλλη, την υποχρεώνει να… βγάλει στη φόρα ένα «ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο», που είναι η ηλικία της, για τη μη δημοσιοποίηση της οποίας γίνονται στην Αμερική τεράστιοι κοινωνικοί αγώνες!

Το άλλο πουλάκι:

Δεν είναι ακριβώς έτσι.

Όχι για τους «αγώνες», για το γεγονός ότι η μάρτυς υποχρεώνεται να δηλώσει την πραγματική της ηλικία. Είναι φανερό, φανερά κωμικό, ότι η μάρτυς δεν καταλαβαίνει πως το «ορκίσου» που της λέει ο Πρόεδρος δεν είναι για να την υποχρεώσει να πει την αλήθεια για την ηλικία της.

Αμέσως μετά, ο ίδιος Πρόεδρος, έχει αντίστοιχη στιχομυθία με άλλη μάρτυρα, πολύ πιο έξυπνη:

-Λιλή Χαριδήμου του Μιχαήλ, ετών… Η ηλικία είναι μες στον όρκο;

-Όχι, την έχουμε εκτός.

-Καλά κάνετε. Τότε ετών είκοσι δύο.

Ας σοβαρευτούμε όμως, φίλοι μου, όσο δύσκολο και αν είναι να μιλήσει κανείς σοβαρά με τέτοιου είδους ακρότητες. Διότι περί ακροτήτων πρόκειται. Ζητούν, λέει να μην δημοσιοποιείται η ηλικία, διότι υπάρχει… ηλικιακός ρατσισμός.

Άκουσον, άκουσον!

Ξέραμε για την ξενοφοβία και τους ξενοφοβικούς, μάθαμε για την ομοφοβία και τους ομοφοβικούς, γνωρίσαμε την ισλαμοφοβία και τους ισλαμοφοβικούς, τώρα ακούμε και για ηλικιοφοβία και ηλικιοφοβικούς.

Για ανθρώπους δηλαδή που… κάνουν διακρίσεις εις βάρος συνανθρώπων τους, με βάση την ηλικία που οι δεύτεροι έχουν. Τι είδους διακρίσεις μπορεί να είναι αυτές; Αν ακούσετε από πού ξεκίνησε η ιστορία, θα καταλάβετε.

Ξέρουμε ότι σε έναν χώρο εργασίας όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι ίσοι, να έχουν τα ίδια δικαιώματα και αυτά να γίνονται σεβαστά από τους εργοδότες τους και τους συναδέλφους τους, χωρίς διακρίσεις.

Δεν είναι δυνατόν, δηλαδή, ένας εργαζόμενος να πέφτει θύμα διακρίσεων επειδή έχει κάποιο συγκεκριμένο φύλο, κάποια θρησκεία, κάποιο χρώμα ή κάποια καταγωγή. Ομοίως δεν μπορεί να θεωρείται ακατάλληλος για την ίδια εργασία με τους συναδέλφους του επειδή έχει κάποια… ηλικία!

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Σε ποιες δουλειές γίνονται αυτά;

Μη φανταστείτε εργασίες που απαιτούν μεγάλη μυϊκή δύναμη ή καλή φυσική κατάσταση, που δεν τη διαθέτουν οι ηλικιωμένοι, ούτε κάποιες που δεν μπορούν να τις κάνουν παιδιά, τα οποία, έτσι κι αλλιώς, απαγορεύεται να εργάζονται.

Μιλάμε για το επάγγελμα του/της ηθοποιού. Όπου, λέει, κάποιοι γίνονται θύματα διακρίσεων λόγω της ηλικίας τους και έτσι δεν τους καλούν σε ρόλους που θα μπορούσαν να παίξουν. Βλέπει δηλαδή ο υπεύθυνος του κάστινγκ ότι έχεις πατήσει τα εξήντα και δεν σε καλεί για τον ρόλο της Ιουλιέτας.

Προκειμένου, λοιπόν, να σταματήσουν τέτοιες κατάφωρες διακρίσεις, εκεί στη Καλιφόρνια, όπου βρίσκεται και το Χόλιγουντ, σκέφτονται να νομοθετήσουν την απαγόρευση της δημοσιοποίησης της ηλικίας ηθοποιών από δικτυακούς κόμβους.

Με κάτι τέτοια όμως, σκέφτομαι μήπως το έχουμε παρακάνει με τα δικαιώματα και την πολιτική ορθότητα, που έφτασαν πια να μας καταδυναστεύουν. Διότι, καλά και άγια είναι τα δικαιώματα και πρέπει να γίνονται σεβαστά, όμως «να είμαστε και λογικοί, μην είμαστε και πλεονέκτες»!

Και, αν οι ηθοποιοί έχουν δικαίωμα να μην αποκαλύπτεται η πραγματική τους ηλικία, προκειμένου να μην γίνονται διακρίσεις εις βάρος τους, εμείς δεν έχουμε δικαίωμα να μας προστατέψει κάποιος από την οργανωμένη προσπάθεια εξαπάτησής μας;

Τι με κοιτάτε; Κάτι τέτοιο δεν αποτελούν όλες εκείνες οι «αισθητικές επεμβάσεις», τα τραβήγματα και τα εμφυτεύματα, με τα οποία προσπαθούν να περάσουν για έφηβοι (ο, η έφηβος) κάτι ηθοποιοί (ο, η ηθοποιός) που έχουν προ πολλού πατήσει τα εξήντα;

Ε, δικαίωμα, εκείνοι, δικαίωμα κι εμείς!

 Παιδιά, το παρατραβάμε 

και θα γίνει… Λάσκαρη!