190605 ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Αυτό δεν είναι πολιτική!

Και τι είναι; Ξέρω κι εγώ; Θέλετε να το πείτε εμπόριο και μάλιστα λιανικό; Θέλετε να το πείτε τηλεπαιχνίδι; Πάντως πολιτική μην το πείτε, διότι αδικείτε την πολιτική και κάνετε μεγάλη ζημιά σε όσους ελπίζουν ακόμη σ’ αυτήν.

Γιατί όμως να το πούμε λιανεμπόριο ή τηλεπαιχνίδι; Διότι εκεί, αυτός που πουλάει την πραμάτεια του, που στήνει τον πάγκο του και περιμένει τους πελάτες ή τους τηλεθεατές να τον προτιμήσουν, έχει ένα… σχέδιο:

Κάνει ό,τι ζητούν εκείνοι. Φέρνει τα εμπορεύματα που θα του ζητήσουν και υιοθετεί συμπεριφορές που ξέρει, ή πιθανολογεί, ότι θα αρέσουν στον κόσμο. Θέλει να «πουλήσει», δεν τον ενδιαφέρει τι και σε ποιους.

Υπάρχει τέτοια συμπεριφορά και στην πολιτική; Βεβαίως και συνοψίζεται στην περίφημη ρήση του Μαρξ (του Γκρούτσο): «Αυτές είναι οι αρχές μου και, αν δεν σας αρέσουν, έχω και άλλες».

Καταλαβαίνετε όμως ότι κάτι τέτοιο δεν είναι πολιτική. Η πολιτική θα έπρεπε να σταματά στο πρώτο μέρος της ρήσης: Αυτές είναι οι αρχές μου. Τελεία. Αν δεν σας αρέσουν, πάτε κάπου αλλού όπου θα βρείτε αρχές της αρεσκείας σας.

Δυστυχώς όμως, αυτό το βλέπουμε να εκλείπει ολοένα και περισσότερο. Τα κόμματα και οι αρχηγοί τους, σε συνεννόηση πάντοτε με τα επικοινωνιακά επιτελεία, προσπαθούν να «πιάσουν» όσο το δυνατόν περισσότερους ψηφοφόρους.

Όταν λέω «να πιάσουν», εννοώ να γίνουν αρεστοί, να προσαρμόσουν τις θέσεις και την πολιτική τους στα γούστα, αν είναι δυνατόν, όλου του εκλογικού σώματος. Να μην δυσαρεστήσουν κανέναν, να είναι καλοί με όλους…

Υπάρχει και το άλλο. Όχι να επιδιώκουν να έχουν κάτι στο πρόγραμμά τους για τον καθένα, αλλά να το κάνουν τόσο ευέλικτο, που να προσαρμόζεται στα γούστα των πολλών. Να αλλάζει, δηλαδή, αναλόγως με το πού φυσά ο άνεμος.

Σαν τους παραγωγούς ή τους εμπόρους, που βλέπουν τι πήγε καλά στην αγορά, και την επόμενη φορά φροντίζουν να διαθέτουν από το ίδιο. Έτσι όμως καταλήγουν συνήθως να την πατάνε από τον έξυπνο που θα σκεφτεί κάτι νέο.

Το άλλο πουλάκι:

Γιατί σας τα λέμε όλα αυτά;

Σας τα λέμε με αφορμή την απόφαση της κυρίας Φώφης Γεννηματά να αφήσει απ’ έξω τον κύριο Βενιζέλο, σε μια προσπάθεια να… Θα σας πούμε στη συνέχεια τι προσπαθεί να κάνει. Για την ώρα ας ανοίξουμε μια μικρή παρένθεση.

Θα έχετε προσέξει ότι, κάθε φορά που αναφερόμαστε σε πολιτικά πρόσωπα, προσπαθούμε να βάζουμε μπροστά το κύριος ή το κυρία. Προσπαθούμε, χωρίς να το καταφέρνουμε πάντα, άνθρωποι είμαστε κι εμείς… τα πουλάκια.

Έχουμε όμως παρατηρήσει ότι σε κάποιος ανθρώπους δεν… κολλάει. Όταν τον λες τον άλλο κύριο, είναι σαν να τον ειρωνεύεσαι, ενώ εσύ προσπαθείς απλώς να κάνεις αυτό που θέλεις να ισχύει για κάθε άνθρωπο.

Σας το λέμε, λοιπόν, για να μην νομίζετε ότι προσπαθούμε να ειρωνευτούμε κάποιους, όταν τους χαρακτηρίζουμε, ή καλύτερα τους προσφωνούμε, κυρίους και κυρίες. Εμείς προσπαθούμε να σχολιάσουμε απόψεις και συμπεριφορές.

Κλείνει κάπου εδώ η παρένθεση και ας επανέλθουμε στους στόχους που πιστεύουμε ότι είχε η κυρία Γεννηματά, με την κίνησή της αυτή. Ήθελε, λένε εκείνοι που ξέρουν, να δώσει ένα πιο κεντροαριστερό προφίλ στο ΚΙΝΑΛ.

Στην λέξη «κεντροαριστερό» το βάρος, παρακαλούμε, να πηγαίνει στο… αριστερό. Αυτό ήθελε η Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ και σ’ αυτό στεκόταν εμπόδιο ο κύριος Βενιζέλος, ο οποίος έσπρωχνε το κόμμα προς τα δεξιά.

Πού ακριβώς βρίσκεται η διαφορά τους; Η μεν πρώτη θεωρεί ότι, ξεκόβοντας εντελώς από την Κεντροδεξιά, θα προσεταιριστεί όλους εκείνους τους αριστερούς (λέμε και κανένα χαζό) που την κάνουν από την ΣΥΡΙΖΑ.

Συγχρόνως, προσπαθεί να κάνει σαφές ότι δεν έχει σκοπό σε καμιά περίπτωση να συνεργαστεί μετεκλογικά με τη Νέα Δημοκρατία, σε περίπτωση που χρειαστεί κάτι τέτοιο για να σχηματιστεί κυβέρνηση.

Δηλαδή, σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, να ξαναπάμε σε εκλογές με απλή αναλογική (σύμφωνα με τους σχεδιασμούς του ΣΥΡΙΖΑ) και… γαία πυρί μιχθήτω! Αυτά, προκειμένου να ενισχύσει το κόμμα της και να παίξει κυρίαρχο ρόλο στον χώρο.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Ενώ ο Βενιζέλος;

Αυτός έχει πει κατά καιρούς, και με μεγάλη μάλιστα σταθερότητα, πόσο επιβλαβής για τον τόπο υπήρξε η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο στον οικονομικό τομέα, κυρίως όμως στον θεσμικό.

Όρισε μάλιστα ως προοδευτικό, στην παρούσα συγκυρία, το να ηττηθεί στρατηγικά ο ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να επέλθει μια σχετική κανονικότητα στην πολιτική ζωή του τόπου, που τόσο δεινοπάθησε από τον λαϊκισμό.

Αυτό είναι μια «διαφορά απόψεων», θεωρώ μάλιστα πολύ σημαντική. Και η Φώφη (χάριν συντομίας) θέλοντας να δείξει ποιος κάνει κουμάντο στο κόμμα, έδειξε την πόρτα της εξόδου στον Βενιζέλο (χάριν συντομίας και πάλι).

Μόνο που αυτή η διαφορά θέσεων δεν προέκυψε ξαφνικά. Θα είχε, λοιπόν, ενδιαφέρον να κατέβαζε η Φώφη το κόμμα στις ευρωεκλογές χωρίς Βενιζέλο, για να βλέπαμε και τι ψάρια θα έπιανε, όπως θα δούμε τώρα στις εθνικές εκλογές.

Διότι, μπορεί ο Βενιζέλος να έχει πολλές και ισχυρές αντιπάθειες μέσα στο ΠαΣοΚ, (τόσο καταλαβαίνουν κάποιοι άνθρωποι) κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει όμως ότι έχει την ικανότητα να απευθύνεται σε ένα ευρύτερο ακροατήριο.

Το οποίο αναγνωρίζει το ταλέντο του να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα, να την αναλύει και να παράγει θέσεις που, ακόμη κι αν δε συμφωνείς μαζί τους, έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον και μπορούν να ανοίξουν παράθυρα.

Να είστε σίγουροι πως θα υπάρξουν εξελίξεις και εμείς θα είμαστε εδώ να τις κουβεντιάζουμε.

 Πυροβόλησε το πόδι της!