190621 ΟΜΙΛΗΤΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

«Το παιδί μίλησε!»

Πόσοι από εσάς θυμόσαστε την παλιά εκείνη διαφήμιση που βλέπαμε στις ασπρόμαυρες τηλεοράσεις μας; Συγκρίνοντας την εποχή εκείνη με το σήμερα, αναρωτιέται κανείς πόσο αθώα ήταν τα χρόνια που ζήσαμε.

Ή μήπως ήμασταν εμείς πολύ αθώοι; Τέλος πάντων. Επειδή βλέπω ότι πολλοί θυμήθηκαν (ή κάνουν ότι θυμήθηκαν) τη διαφήμιση, θα σας κάνω ένα τεστ επαλήθευσης, ρωτώντας όπως κι εκείνη: «Και τι είπε;»

Εδώ σας θέλω! Είπε… «ΠΡΟ-ΠΟ», για να γυρίσουμε εξήντα χρόνια περίπου πίσω, όταν Μάρτιο του 1959 κυκλοφορούσε το πρώτο δελτίο, με δώδεκα αγώνες, δέκα με ελληνικές και δύο με ιταλικές ομάδες.

Όχι, εκείνο το δελτίο δεν το θυμάμαι· το βρήκα στο διαδίκτυο. Ανάμεσα μάλιστα στις αναμετρήσεις που επέλεξε ο ΟΠΑΠ και θα προβλημάτιζαν τον «παίκτη» ήταν και ο αγώνας Παναιγιάλειος-Δόξα Δράμας.

Μπορείτε να φανταστείτε με ποιον τρόπο εξαπλώθηκε η μόδα, και στη συνέχεια η μανία, με το ΠΡΟ-ΠΟ. Μεταξύ άλλων και μέσα από πολλές «μαύρες» διαφημίσεις, που τις βλέπουμε ακόμη και σήμερα σε κινηματογραφικές ταινίες της εποχής.

Στο γαλατάδικο, για παράδειγμα, του Κώστα Χατζηχρήστου, στο (λαός και) Κολωνάκι, μπορούσε κανείς όχι μόνο να αγοράσει φρέσκα γαλακτοκομικά προϊόντα, (βερεσέ, και να τον φεσώσει αναλόγως) αλλά να συμπληρώσει και ένα δελτίο ΠΡΟ-ΠΟ.

Ή την Σαπφώ Νοταρά να λέει με την χαρακτηριστική φωνή της «δύο ΠΡΟ-ΠΟ να καταλήγουν στο δεκατρία». Και στην ερώτηση του πράκτορα «θέλετε να γεμίσετε δυο δελτία, μαντάμ;» να απαντά «θέλω να γεμίσω λεφτά»!

Η διαφήμιση με το παιδί που μίλησε και είπε ΠΡΟ-ΠΟ μάς ήρθε πολύ αργότερα, και την θυμηθήκαμε παίρνοντας αφορμή από την επικαιρότητα των ημερών. Μαζί όμως θυμηθήκαμε και ένα ανέκδοτο:

Μια οικογένεια είχε δυο δίδυμα, από τα οποία, καθώς περνούσαν τα χρόνια, το ένα άρχισε να μιλάει κανονικά, το άλλο όμως όχι. Δεν έλεγε κουβέντα. Η μητέρα του, πολύ μοντέρνα, απευθύνθηκε στο φέισμπουκ στις «ελληνίδες μανούλες».

Ανάμεσα στις πολλές παρηγοριές που έλαβε, και τα άλλα τόσα γιατροσόφια, ξεχώρισε μια συμβουλή που σκέφτηκε να την υλοποιήσει αμέσως. «Θα σηκώσεις το παιδί μεσάνυχτα και θα πας να το βουτήξεις στην Αγία Βαρβάρα».

Πράγματι, η μητέρα σηκώνει το παιδί και, μισοκοιμισμένο, το παίρνει αγκαλιά, φτάνει στην Αγία Βαρβάρα, και το ρίχνει στα κρύα νερά. «Ααα, μαμά είσαι ηλίθια», φωνάζει το παιδί και η μητέρα, τρελή από την χαρά της, σπεύδει να το πει σε όλους.

Κάνει αμέσως κοινοποίηση στις «ελληνίδες μανούλες», για να εισπράξει στη στιγμή εκατοντάδες «λάικ». Παίρνει το τηλέφωνο, πρώτα, και το παιδί, ύστερα, και τρέχει στο σπίτι, όπου την περιμένει ο σύζυγος.

«Γιώργο, το γιατρικό έπιασε, το παιδί μίλησε».

«Αλήθεια; Και τι είπε;»

«Είπε, μαμά είσαι ηλίθια».

«Και πολύ καλά σου είπε, αφού πήρες το παιδί που μιλάει».

Το άλλο πουλάκι:

Το παιδί θα μιλήσει!

Αυτό είναι το γεγονός των ημερών, που μας έφερε στη σκέψη όλα τα παραπάνω. Όχι μόνον επειδή θα μιλήσει –αυτό τουλάχιστον περιμένουμε όλοι- αλλά επειδή πρόκειται και για το συγκεκριμένο «παιδί».

Καταλάβατε, φαντάζομαι, ότι αναφέρομαι στον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος, σύμφωνα με την ειδησεογραφία, «πρόκειται να σπάσει την σιωπή του, ύστερα από δέκα χρόνια». Σας διαβάζω, για να μην μεταφέρω ανακρίβειες:

«Την Τετάρτη, 26 Ιουνίου, ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής θα βρεθεί στη Θεσσαλονίκη ενόψει της παρουσίασης από την Διοικούσα Επιτροπή των υποψήφιων βουλευτών του κόμματος στην Α΄ και Β΄ ομώνυμη εκλογική Περιφέρεια, σε ειδική εκδήλωση στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο. 

Κατά τις πληροφορίες, ο Κώστας Καραμανλής, για πρώτη φορά, θα ανέβει στο βήμα και θα κάνει δημόσια παρέμβαση με ομιλία, απευθύνοντας κάλεσμα στήριξης για τις εκλογές τής 7ης Ιουλίου. 

Στις προηγούμενες προεκλογικές αναμετρήσεις, περιοριζόταν είτε σε γραπτή δήλωση στήριξης, είτε σε δήλωση σε τηλεοπτικά κανάλια. Ο πρώην πρωθυπουργός αναμένεται να μιλήσει και να ζητήσει από τους πολίτες να στηρίξουν τη Νέα Δημοκρατία, τονίζοντας πως είναι ανάγκη να υπάρξει μια ισχυρή κυβέρνηση μετά τις εθνικές εκλογές». 

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Το φαντάζεστε;

Αυτός ο άνθρωπος πρέπει να είναι ο Έλληνας που έβγαλε τα πιο ξεκούραστα λεφτά, τα τελευταία χρόνια. Είναι (τον κάνανε κάποιοι) βουλευτής και δεν έχει βγάλει μιλιά, να πάρει θέση για κάποιο από τα θέματα που απασχολούν τον τόπο.

Μου αρέσει που υπάρχουν πολίτες οι οποίοι θεωρούν τους εαυτούς τους «καραμανλικούς» και εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο συγκεκριμένος πολιτικός αποτελεί μια εφεδρεία, την πιο χρυσή εφεδρεία της χώρας. 

Υποτίθεται ότι οι εφεδρείες υπάρχουν για να χρησιμοποιούνται όταν η κατάσταση χειροτερεύει, όταν εκείνοι που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή δεν επαρκούν για να αποτρέψουν τον κίνδυνο και… να γυρίσουν το ματς.

Εδώ όμως έχουμε μια «χρυσή» εφεδρεία, η οποία περιμένει να καθαρίσει ο αγώνας για να ριχτεί στη μάχη. Να γίνει η θάλασσα γιαούρτι, για να πιάσει κι αυτός το κουτάλι και να δώσει τη δική του μάχη.

Τι να πεις; Σ’ αυτόν τον τόπο υπάρχουν πολλοί που έκαναν καριέρα με το όνομά τους. Πιστεύω ότι η συγκεκριμένη περίπτωση είναι η πιο κραυγαλέα, και όχι μόνο γιατί δεν ήταν απευθείας απόγονος -μιλάμε για ανιψιό.

Είναι η πιο κραυγαλέα επειδή όσο ανίκανος αποδείχθηκε, τόσο περισσότερο ορκισμένοι είναι οι θαυμαστές και οι ακόλουθοί του, οι οποίοι εξακολουθούν να τον κρατούν στην επικαιρότητα, χωρίς ο ίδιος να κουνήσει το δαχτυλάκι του.

Και μόνο να σκεφτείς ότι γίνεται είδηση το γεγονός πως ΘΑ μιλήσει σε μια εβδομάδα…

 Δεν τον λες και φαφλατά!