190612 ΑΝΤΙΓΡΑΜΜΕΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Αντιγράφετε;

Αν αντιγράφετε, προσέξτε, διότι φαίνεται πως οι καλές μέρες τελειώνουν. Σε λίγο θα είναι πολύ εύκολο στον καθηγητή και το σχολείο σας να διαπιστώσει αν μια εργασία είναι από… τα χεράκια σας ή όχι.

Φυσικά, στα Πανεπιστήμια, υπάρχει ήδη σύστημα ελέγχου αντιγραμμένων εργασιών. Η χρήση του γενικεύτηκε, αν δεν κάνω λάθος, τον τελευταίο χρόνο, μετά από ένα «κρούσμα» που είχαμε σχολιάσει και εδώ.

Όταν καμιά εκατοστή φοιτητές είχαν δώσει στον καθηγητή τους την ίδια ακριβώς εργασία. Δεν θυμάμαι αν σας είχαμε μιλήσει τότε για έναν συμφοιτητή μας, που έφερε το τιμητικό όνομα «ο Συρραφάκος».

Είχε ένα μοναδικό χάρισμα να παίρνει αποσπάσματα από δεξιά κι αριστερά και να παρουσιάζει ένα τελικό σύνολο, τόσο ομοιογενές, που δύσκολα θα αντιλαμβανόταν κάποιος ότι ήταν αποτέλεσμα συρραφής.

Δεν ξέρω πώς θα τα κατάφερνε με τις δυνατότητες ελέγχου που δίνει η σημερινή τεχνολογία. Αυτό ακριβώς όμως θέλουμε να σχολιάσουμε, τώρα που βρισκόμαστε και σε περίοδο εξετάσεων και εξεταστική περίοδο.

Υπάρχει το Turnitin. Αυτό είναι ένα σύστημα, (αντιγράφω) «ακόμα ένα εργαλείο υπεράσπισης της αξίας των πτυχίων, διπλωμάτων και τίτλων, που ελέγχει τις εργασίες που υποβάλλονται για περιπτώσεις ακούσιας ή εκούσιας λογοκλοπής».

Ακούσια λογοκλοπή! Μπορεί δηλαδή εσύ να χρησιμοποιήσεις κάτι από μια ξένη εργασία, αναφέροντας μάλιστα την πηγή, όμως εκείνα τα οποία πήρες δεν ήταν της… πηγής, αλλά κλεμμένα από αλλού, χωρίς αυτό να αναφέρεται.

Βεβαίως, όπως όλοι καταλαβαίνουμε, δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα εστιάζεται στο ότι, χάρη στο διαδίκτυο, από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο, όλοι καταφεύγουν σε έτοιμες λύσεις.

Κάποτε υπήρχαν τα λυσάρια, βιβλία δηλαδή, γραμμένα σύμφωνα με τα αντίστοιχα σχολικά (ενίοτε πριν από αυτά!) όπου μπορούσε να βρει κανείς τις λύσεις των ασκήσεων ή και εργασίες για κάποια μαθήματα.

Η δυσκολία, εκτός από την αγορά αυτών των ειδικών βιβλίων, ήταν στο ότι ο μαθητής έπρεπε να αντιγράψει στο τετράδιό του τις απαντήσεις. Όπως και κάτι που θα έβρισκε, για παράδειγμα, σε κάποια εγκυκλοπαίδεια.

Το άλλο πουλάκι:

Δεν είχε «κόπι πάστε»!

Σήμερα ο μαθητής έχει στη διάθεσή του τεράστιο αριθμό ιστοσελίδων που περιέχουν λύσεις, εργασίες και ό,τι άλλο μπορεί να χρειαστεί, προκειμένου αυτός να παρουσιαστεί στην τάξη του σαν εργατικός και επιμελής.

Τι γίνεται όμως, αν θέλει να παρουσιάσει μια εργασία ως έργο των χειρών του; Για το πανεπιστήμιο είπαμε τι πρέπει να προσέχει. Στο Δημοτικό όμως, και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, δεν υπήρχε αντίστοιχο εργαλείο.

Δημιούργησαν ένα οι Δανοί. Στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης ανέπτυξαν ένα λογισμικό, τον Ghostwriter, που μπορεί να βρει αν μια εργασία εκπονήθηκε από τον συγκεκριμένο μαθητή ή είναι προϊόν αντιγραφής.

Επειδή θεωρείται πολύ διαδεδομένο οι μαθητές να μην γράφουν μόνοι τους τις εργασίες τους, αλλά να τις αναθέτουν σε κάποιον συγγραφέα – φάντασμα, ο Ghostwriter είναι αυτός που θα συλλαμβάνει τους παραβάτες.

Πώς το καταφέρνει; Εντοπίζει διαφορές στο στυλ γραφής, συγκρίνοντας την πρόσφατη εργασία ενός μαθητή με προηγούμενες εργασίες του. Το πρόγραμμα εξετάζει το μήκος των λέξεων, τη δομή των προτάσεων, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο αυτές χρησιμοποιούνται. 

Καταλαβαίνει δηλαδή το… γλωσσικό ύφος κάθε μαθητή και μπορεί να σου πει αν μια νέα εργασία του ταιριάζει με αυτό, ή έχει στοιχεία παρμένα από αλλού, που δεν συμφωνούν με όσα δείγματα έχει δώσει μέχρι στιγμής.

Έχει ενδιαφέρον να ακούσουμε τι λένε οι ερευνητές που ανέπτυξαν το συγκεκριμένο πρόγραμμα: «Πιστεύουμε ότι είναι ρεαλιστικό να αναμένει κάποιος πως τα λύκεια θα αρχίσουν να χρησιμοποιούν κάποια στιγμή το πρόγραμμα.

Πριν όμως το πράξουν, χρειάζεται να γίνει μια συζήτηση ηθικού περιεχομένου σχετικά με το πώς θα πρέπει να εφαρμοστεί η συγκεκριμένη τεχνολογία. Οποιοδήποτε αποτέλεσμα εξάγεται από το πρόγραμμα δεν θα πρέπει να θεωρείται οριστικό.

Θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη μαζί με άλλες παραμέτρους, ώστε να εξαχθεί κάποιο ασφαλές συμπέρασμα σχετικά με το αν κάποιος μαθητής έχει “κλέψει” ή όχι στην εργασία του».

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Καταλαβαίνετε τι έχει να γίνει;

Ακόμη κι αν το σύστημα έχει αξιοπιστία 90%, άντε να πεις κουβέντα σε κάποιον μαθητή που είσαι βέβαιος ότι η εργασία δεν είναι δική του. Αφήστε που από την πρώτη μέρα θα λειτουργήσουν τα… αντίδοτα στο σύστημα.

Για παράδειγμα, αν αντιγράφεις σταθερά από τον ίδιο συγγραφέα, είναι δύσκολο στο σύστημα να εντοπίσει διαφορές ύφους ανάμεσα στις εργασίες σου και να χτυπήσει καμπανάκι. Σταθερότητα πηγών, λοιπόν.

Επίσης μπορείς να βάζεις μέσα σε κάθε εργασία κάποια χαρακτηριστικά στοιχεία, εκφράσεις που να θεωρούνται δικές σου, ακόμη και λάθη που κάνεις συχνά, ώστε να μπερδεύεται το σύστημα και να πιστεύει ότι είσαι εσύ ο συγγραφέας.

Όπως καταλαβαίνετε, δεν μασάμε. Εδώ έστησαν ολόκληρη πλατφόρμα ενοικίασης ακινήτων, όπου δεν μπορείς να γράψεις αριθμητικά ψηφία, για να μην επικοινωνεί τηλεφωνικά απευθείας ο ενοικιαστής με τον ιδιοκτήτη.

Και την άλλη μέρα άρχισαν να στέλνονται τα τηλεφωνικά νούμερα «έξι, εννιά… κ.λπ.» Αν μπλοκάρουν και αυτές τις λέξεις, θα επικοινωνούμε με… χτυπήματα στον «τοίχο», όπως έκαναν οι κρατούμενοι στις φυλακές.

Το θέμα είναι άλλο. Μπορούμε να πείσουμε τα παιδιά (και τους γονείς τους) ότι το να κάνεις μια πρωτότυπη εργασία έχει πρωτίστως οφέλη για σένα τον ίδιο; Αν δεν το καταφέρουμε αυτό, ό,τι μέτρα και να πάρουμε…

 Ο κλέψας του κλέψαντος!