130208 ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΟ

Το ένα πουλάκι:

Σχέδιο «Αθηνά»!

Πρώτα πρώτα, όπου ακούς «σχέδιο», φεύγε, καλύτερα, μακριά.

Όσα «σχέδια» γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια ήταν όλα… Παναγιά μου σώσε. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως το καλύτερο «σχέδιο» είναι αυτό που παραμένει στα σχέδια.

Αν προσπαθήσουμε να ορίσουμε το «σχέδιο», όπως αυτό εμφανίζεται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις και, συνήθως, από κάποιους φιλόδοξους υπουργούς, δεν θα δυσκολευτούμε.

Πρόκειται για ένα σύνολο αλλαγών σε κάποιο ισχύον πλαίσιο, οι οποίες υποτίθεται ότι έρχονται για να διορθώσουν τα στραβά που αυτό έχει.

Υποτίθεται, έτσι;

Διότι το σύνηθες είναι να προσθέτει νέα δεινά, αφού οι αλλαγές του προτείνονται είναι σχεδιασμένες με τη γνωστή ελληνική μέθοδο «άρπα, κόλλα και στο πόδι».

Το αντιφατικό (και τραγικό) είναι ότι συνήθως όντως χρειάζεται ένα κάποιο σχέδιο, οι αλλαγές που φέρνει υποτίθεται πως είναι απαραίτητες.

Να, πάρτε για παράδειγμα το νεοφερμένο σχέδιο «Αθηνά».

Τι έρχεται να κάνει;

Υποτίθεται (πάλι) πως θα συμμαζέψει και θα βάλει τάξη σ’ αυτό το χάος που υπάρχει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Μια πανσπερμία πανεπιστημίων και ΤΕΙ, σχολών και τμημάτων τα οποία βρίσκονται διασκορπισμένα σε κάθε « ευεργετημένη» πόλη αυτού του τόπου.

Απίθανα ονόματα σχολών, απ’ όπου παράγονται απίστευτες ειδικότητες τεχνικών ή επιστημόνων δείχνουν για άλλη μια φορά, την πρωτότυπη σκέψη του Έλληνα, όταν πρόκειται να βολέψει ανθρώπους, να ικανοποιήσει ψηφοφόρους ή να ρίξει στάχτη στα μάτια των πολιτών.

Όλη αυτή η κατάσταση (ξανά μανά υποτίθεται) θα συμμαζευτεί, τώρα, με το σχέδιο «Αθηνά», που έχει εκπονήσει το Υπουργείο Παιδείας και το οποίο -άλλο χαρακτηριστικό των διαφόρων «σχεδίων»- έχει τεθεί σε διαβούλευση, προκειμένου να διατυπωθούν παρατηρήσεις και να γίνουν διορθώσεις.

Φυσικά, όπως επίσης συμβαίνει με όλα τα «σχέδια», αυτό απορρίπτεται αυτούσιο από όλους τους ενδιαφερόμενους, και, εννοείται, από την αντιπολίτευση.

Το άλλο πουλάκι:

Δεν τους ενοχλεί το «σχέδιο».

Στην πραγματικότητα αν δεν πειράξουν τις σχολές που βρίσκονται στη δική τους περιοχή, οι «ενδιαφερόμενοι» δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα με την «Αθηνά».

Δεν πάει να εφαρμοστεί αυτούσια; Αρκεί να μην θίγει κάτι από τον δικό μας νομό. Οι άλλοι ας πάνε να κόψουν το λαιμό τους.

Το ίδιο ισχύει και για τους «ενδιαφερόμενους» πανεπιστημιακούς δασκάλους, φοιτητές και πάει λέγοντας. Ο καθένας θα συμφωνούσε με οποιαδήποτε «Αθηνά», αρκεί αυτή να μην τον κουνούσε από τη βόλεψή του.

Και, αν αυτό μπορεί κανείς να το κατανοήσει, όχι να το δικαιολογήσει, στους πολίτες που θεωρούν ότι θίγονται ή βγαίνουν από τη βολή τους, δεν είναι δυνατόν να το δεχθεί από σοβαρούς πολιτικούς ή κόμματα, κυρίως όταν αυτά διεκδικούν την εξουσία.

Τι εννοώ.

Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο κάθε «σχέδιο», και στη συγκεκριμένη περίπτωση το «Αθηνά» πρέπει να απορρίπτεται, χωρίς καμιά συζήτηση.

Μη βιάζεστε, γνωρίζω την απάντηση:

«Ο διάλογος και η διαβούλευση που η κυβέρνηση προτείνει είναι προσχηματικά»!

Θα συμφωνήσω απολύτως. Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους. Τι κάνει όμως η εκάστοτε αντιπολίτευση, εκτός, εννοείται, από το να προσπαθεί να δημιουργήσει φθορά στην κυβέρνηση και να περιμένει να έρθει στη θέση της;

Διαβάζω σε σχετική ανακοίνωση ότι, όπως τόσα χρόνια δημιουργούνται οι διάφορες σχολές και τα τμήματα «στο πόδι», με βάση πελατειακές σχέσεις, έτσι και τώρα καταργούνται στη βάση μνημονιακών πολιτικών.

Να το δεχτώ. Ας προσπαθήσουμε όμως να θυμηθούμε λίγο, φίλοι μου. Είδατε εσείς ποτέ καμιά ανακοίνωση κόμματος για ΜΗ ίδρυση σχολής, σε οποιοδήποτε νομό, επειδή αυτή εξυπηρετεί… «πελατειακές σχέσεις»;

Έχει πει ποτέ κανείς «δεν είναι σωστό, να μην γίνει», όχι γενικά και αόριστα, αλλά για συγκεκριμένη ίδρυση σε κάποια πόλη;

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Αυτά στο παρελθόν.

Ας έρθουμε όμως και στο τώρα. Αφού συμφωνούμε ότι κακώς υπάρχουν τόσες σχολές και τμήματα, αφού δεχόμαστε ότι ιδρύθηκαν «χωρίς ακαδημαϊκά κριτήρια», άρα δεχόμαστε ότι ένα νοικοκύρεμα είναι απαραίτητο.

Δεν λέω να δεχτούμε και την «Αθηνά». Αν θέλετε, ούτε να πάρουμε μέρος στη διαβούλευση, αφού συμφωνούμε ότι είναι, προσχηματική.

Ας εκπονήσουμε, λοιπόν, ένα δικό μας σχέδιο!

Με δικούς μας πανεπιστημιακούς δασκάλους, με δικούς μας εκπροσώπους των φοιτητών, με δικούς μας «τοπικούς φορείς».

Ας πούμε εμείς πώς πρέπει να γίνει αυτό το νοικοκύρεμα, όχι στη «βάση των μνημονιακών πολιτικών της σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής», ούτε υποταγμένο στα «κελεύσματα της αγοράς».

Ας βάλουμε δικά μας, ακαδημαϊκή ή άλλα κριτήρια κι ας δείξουμε πώς θα θέλαμε εμείς να είναι χωροθετημένα τα πανεπιστήμια, οι σχολές και τα τμήματα.

Μπορούμε;

Θέλουμε;

Φοβάμαι πως όχι! Και οφείλεται μόνο στο γεγονός πως το «όχι σε όλα» είναι πιο εύκολη και ανέξοδη στρατηγική.

Είναι ότι μια υπεύθυνη πρόταση, όσο καλά τεκμηριωμένη κι αν είναι, θα έχει αντιδράσεις από κατεστημένα συμφέροντα, θα… «σπάσει αβγά».

Ξέρετε όμως εσείς καμιά αντιπολίτευση που να θέλει να «σπάσει αβγά»;

Άσε να τα σπάσει η κυβέρνηση και μετά ορμάμε στην «ομελέτα»!

Σχέδια και σχέδιο!