130403 ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟ

Το ένα πουλάκι:

Τι συμβαίνει στις φυλακές;

Φαίνεται πως το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι… φαίνεται.

Δηλαδή αυτά που κατά καιρούς ακούμε και βλέπουμε είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, όσων συμβαίνουν εντός των σωφρονιστικών τειχών.

Την Κυριακή που μας πέρασε μια εφημερίδα είχε στο πρωτοσέλιδό της μια σειρά από φωτογραφίες που σε αφήνουν άφωνο.

Από ένα κελί, αφαιρούνται τα κάγκελα, ένας κρατούμενος βγαίνει έξω στο προαύλιο, παίρνει κάτι από το έδαφος, ξαναμπαίνει από το παράθυρο και τα κάγκελα τοποθετούνται πάλι στη θέση τους!

Τα κάγκελα, πολλά κάγκελα σε πολλές φυλακές, είναι λιμαρισμένα και σταθεροποιημένα με ένα μείγμα από ζυμάρι και μπογιά, ώστε να μπορεί κανείς να τα αφαιρεί και να τα επανατοποθετεί κατά το δοκούν, ανάλογα με τις δουλειές που έχει, όπως να τινάξει τα σεντόνια του, να βγει και να πάρει  κάτι που του πέταξαν ή του έπεσε έξω, να δραπετεύσει κλπ.

Αν διαβάσει κανείς τα ρεπορτάζ για το τι ακόμη επικρατεί στις φυλακές της χώρας μένει με ανοιχτό το στόμα.

Βαρυποινίτες έχουν μέχρι και προφίλ στο «φέισμπουκ», στο οποίο ανεβάζουν δεδομένα με τα τελευταίας τεχνολογίας κινητά που διαθέτουν.

Άλλοι πάλι συμμετέχουν ακόμη και σε τηλεδιασκέψεις μέσω «σκάιπ» με φίλους και συνεργάτες που βρίσκονται σε άλλες φυλακές ή στον ελεύθερο καθαρό αέρα.

Όχι του διαδικτύου, τον αληθινό.

Είναι δυνατόν;

Υποτίθεται ότι τα κινητά τηλέφωνα απαγορεύονται εντός των φυλακών. Όλοι όμως γνωρίζουν ότι κυκλοφορούν ελεύθερα με τη μόνη διαφορά ότι η τιμή για την απόκτησή τους είναι περίπου δεκαπλάσια από ό,τι στο ελεύθερο εμπόριο.

Καμιά φορά, σε έρευνες που γίνονται, κάποια τηλέφωνα εντοπίζονται και κατάσχονται, για να «ανακυκλωθούν» όμως και μαζί με αυτά να ανακυκλωθεί και το χρήμα που, ειδικά κάποιοι βαρυποινίτες, φαίνεται ότι διαθέτουν άφθονο.

Κάπως έτσι, με τη χρήση της κινητής τηλεφωνίας και της πληροφορικής, φαίνεται πως οργανώνονται και οι αποδράσεις, όπως αυτή που θαυμάσαμε προσφάτως στα Τρίκαλα.

Πλήρης συντονισμός ενεργειών, κινηματογραφική ταχύτητα, κυρίως όμως απίστευτο θράσος που συνοδεύονταν από βαρύ οπλισμό και όλοι ξέρουμε πόσο «αχτύπητος» είναι αυτός ο συνδυασμός.

Το άλλο πουλάκι:

Η τεχνολογία τι κάνει;

Διότι όλοι γνωρίζουμε πως η σύγχρονη αυτή θεά, εκτός από τα κινητά και το διαδίκτυο, μας έχει δώσει και τη δυνατότητα απενεργοποίησής τους.

Εφαρμογή που την βλέπουμε καθημερινά, από συναυλιακούς χώρους, μέχρι την ελληνική βουλή.

Γιατί όχι και στις φυλακές;

Διότι εκεί φαίνεται πως κυριαρχεί άλλος Θεός. Ακούστε μερικές από τις εξηγήσεις-δικαιολογίες που διάβασα και έμεινα άφωνος.

Πρώτα πρώτα, επειδή οι τοίχοι της φυλακής είναι ενισχυμένοι, θα πρέπει, λέει, η ισχύς που θα έχουν οι κεραίες απενεργοποίησης των κινητών να είναι μεγαλύτερη και αυτό είναι βλαβερό για την υγεία των κρατουμένων. Α, ναι και των φυλάκων!

Η χρήση (και κατάχρηση) των κινητών, τα οποία χρησιμοποιούν επίσης μεγάλη ισχύ για να στείλουν το σήμα έξω από τα κελιά, δεν είναι επικίνδυνη για τους κρατούμενους.

Ούτε οι σφαίρες των καλάζνικοφ που ρίχνουν οι συνεργάτες των βαρυποινιτών, σε συνεννόηση μέσω κινητών τηλεφώνων τρομάζουν τους φύλακες, όσο η αυξημένη ισχύς των κεραιών.

Η άλλη εξήγηση λέει πως η εγκατάσταση τέτοιων συστημάτων θα είναι πρακτικά άχρηστη, αφού οι φυλακισμένοι θα τα καταστρέφουν… καταβρέχοντάς τα!

Υπάρχει και τρίτη δικαιολογία! Αν εγκατασταθούν τέτοια συστήματα, είναι πιθανόν να μην λειτουργούν και τα κινητά τηλέφωνα κάποιων κατοίκων της περιοχής!

Όπως ακριβώς, συμπληρώνω εγώ, τα τηλέφωνα στη γειτονιά του Μεγάρου Μουσικής ή της Πλατείας Συντάγματος.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Ρε, ποιον νομίζουν ότι κοροϊδεύουν;

Ο μόνος σοβαρός λόγος που άκουσα είναι πως πολλοί σωφρονιστικοί υπάλληλοι, χωρίς να είναι διεφθαρμένοι, κάνουν τα στραβά μάτια, επειδή δέχονται απειλές για τα συγγενικά τους πρόσωπα.

Το σωστό όμως θα ήταν η αντιστροφή της κατάστασης. Το να εύχονται, δηλαδή, κυρίως οι βαρυποινίτες, να μη πειραχτεί κατά λάθος ούτε μία τρίχα από συγγενικό πρόσωπο και του τελευταίου φύλακα.

Διότι, όπως και να το κάνουμε, έχουμε δει και κάποιες ταινίες ανάλογου περιεχομένου και ξέρουμε ποιοι έχουν το πάνω χέρι σε κάθε φυλακή.

Α, ας εξαιρέσουμε το γεγονός ότι, κατά κανόνα, οι φύλακες παρουσιάζονται διεφθαρμένοι και σαδιστές και ας κρατήσουμε το ότι, αν θέλουν, μπορούν να επιβληθούν ακόμη και στους πιο σκληρούς βαρυποινίτες.

Φαίνεται όμως πως αυτά συμβαίνουν μόνο στις ταινίες.

Γιατί στην (ελληνική) πραγματικότητα, το πάνω χέρι έχουν οι κρατούμενοι και το σύστημα λειτουργεί ακριβώς στα μέτρα τους.

Το παράξενο είναι ότι, αι σ’ αυτή την περίπτωση, δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό, παρά να  αντιγράψουμε μεθόδους που έχουν βρει άλλοι και τις εφαρμόζουν με επιτυχία.

Το ότι δεν το κάνουμε είναι ύποπτο από μόνο του.

Επίσης ύποπτο είναι το γεγονός ότι ένα καθεστώς δεν αλλάζει, τη στιγμή που η διατήρησή του επιφέρει σε κάποιους πολλά κέρδη.

Η μήπως είμαστε καχύποπτοι;

Φυλακές υψίστης αφελείας!