130419 ΟΙΚΙΣΤΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Ποιους προστατεύουν οι νόμοι;

Έχει αποδειχθεί πολλές φορές ότι οι νόμοι, σ’ αυτή τη χώρα, φτιάχνονται για να εξυπηρετούν και να προστατεύουν τους «έξυπνους» και εκείνους που έχουν τον τρόπο τους.

Η εύνοια μάλιστα αυτή είναι τόσο σκανδαλώδης, που ο νομοταγής πολίτης αισθάνεται κοροϊδάρα και είναι να αναρωτιέται κανείς πώς γίνεται και υπάρχουν σ’ αυτό τον τόπο ακόμη άνθρωποι που σέβονται τους νόμους.

Διαβάστε τις τελευταίες «ρυθμίσεις» για τα αυθαίρετα;

Ήμουν νέος και γέρασα, από τότε που ο αείμνηστος Τρίτσης διακήρυττε πως τα αυθαίρετα θα γκρεμιστούν όλα.

Έκτοτε, όσοι έκτισαν χωρίς την παραμικρή άδεια, μόνο να κερδίσουν είχαν!

Και μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες «οικιστές», τόσο που, όπως είπαμε πριν, αυτοί που χτίζουν νόμιμα να είναι οι εξαιρέσεις, τα κορόιδα, οι πολίτες μιας άλλης χώρας που, παρά τα αντίθετα μηνύματα που λαμβάνουν από κάθε κατεύθυνση, αυτοί προσπαθούν και παραμένουν νομοταγής.

Βάζω μαζί κι εκείνους που δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά.

Έχουμε, λοιπόν, τον έκτο νόμο, από το 1977, που προσπαθεί να αντιμετωπίσει την αυθαίρετη δόμηση, στην ουσία να νομιμοποιήσει όλους τους παράνομους και, στην πραγματικότητα, να μαζέψει όσο περισσότερα χρήματα μπορεί από τα πρόστιμα.

Αν το καλοσκεφτεί κανείς, το κράτος αντιμετωπίζει την παράνομη δόμηση με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που αντιμετωπίζει και… το παράνομο παρκάρισμα.

Βάζει πρόστιμα στους παραβάτες!

Μάλιστα όχι σε όλους. Ο κανόνας είναι να βάζει πρόστιμα σε όσους μπορεί ή σε όσους προλαβαίνει.

Τα οποία όμως θα πληρώσουν όσοι… επιθυμούν, όσοι έχουν την καλή θέληση ή όσοι φιλοτιμηθούν.

Μόνο που το να κτίσεις ένα σπίτι αυθαίρετα, δεν μοιάζει καθόλου με το να παρκάρεις το αυτοκίνητό σου παράνομα.

Το αυτοκίνητο κάποια στιγμή θα το πάρεις, όμως το αυθαίρετο θα είναι εκεί να το χαίρονται τα παιδιά και τα εγγόνια σου.

Το άλλο πουλάκι:

Δυο ερωτήματα!

Το πρώτο είναι γιατί να χτίσω νόμιμα ή μάλλον, για να το θέσω πιο ορθά, γιατί να μην χτίσω κι εγώ αυθαίρετα;

Τι είναι αυτό που θα με εμποδίσει, τη στιγμή που όλα γύρω μου μου λένε πως μόνο να κερδίσω έχω;

Προσέξτε πώς έχει η διαδικασία, με την μέχρι σήμερα πρακτική ετών: χτίζω όπου και όσο μου γουστάρει. Σε λίγο θα έρθει ένας νόμος που θα καλεί όλους τους ιδιοκτήτες αυθαιρέτων να τα δηλώνουν προκειμένου να τα «σώσουν».

Έχω δυο επιλογές: Ή να πάω να το δηλώσω ή να περιμένω τον επόμενο νόμο.

Η πρακτική λέει πως όσο περισσότερο περιμένω τόσο πιο ευνοϊκές ρυθμίσεις θα έρχονται.

Παρ’ όλο που φαινομενικά οι νόμοι γίνονται όλο και πιο αυστηροί, συνήθως περιέχουν κάποιες χαριστικές διατάξεις, όπως στην περίπτωση που δέχομαι να πληρώσω κάτι εφάπαξ ή που έχω τρία παιδιά ή που (εδώ βρίσκεται το μυστικό) το αυθαίρετό μου είναι «παλιό».

Εδώ μπαίνει και το δεύτερο ερώτημα:

Γιατί να πάω να πληρώσω; Ξέρω τι θα μου απαντήσετε. Φυσικά, για να νομιμοποιήσω το αυθαίρετο μου. Γιατί όμως να το νομιμοποιήσω; Θα μου το πάρει κανείς; Θα μου το γκρεμίσει; Εδώ μέχρι και αγοραπωλησίες αυθαιρέτων γίνονται, κάποιοι τα κληρονομούν, ποιος ο λόγος να τρέξω να πληρώσω; Άσε και… θα δούμε.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σας δώσω μερικά παραδείγματα για το τι (δεν) πληρώνει ο αυθαίρετος οικιστής με τον νέο νόμο, σκέφτομαι όμως πως το θέμα μας, τελικά, δεν είναι αυτό.

Αν το καλοσκεφτούμε είναι κάτι πολύ γενικότερο από το γεγονός ότι έχει γεμίσει η Ελλάδα με αυθαίρετα, ακόμη και από το γεγονός ότι ένα κράτος νομοθετεί με τη λογική «ό,τι μαζέψουμε».

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Είναι η… αγωγή του πολίτη!

Η πολιτεία, με τους νόμους της, πρέπει να λειτουργεί και παιδαγωγικά. Να λέει ευθέως ή να αφήνει να εννοηθεί τι είδους πολίτες θέλει, ειδικά στη σχέση τους με το κράτος και το δημόσιο γενικότερα.

Εδώ, λοιπόν, τι έχουμε;

Έχουμε δυο και τρεις γενιές πολιτών μεγαλωμένες με μια νοοτροπία που καλλιεργήθηκε από τους νόμους για τα αυθαίρετα.

Τους λέει δηλαδή το κράτος «καταπατείστε και… μη σκάτε, εδώ είμαι εγώ».

Χτίστε όπου βρείτε, θεωρήστε δικό σας τον δημόσιο χώρο, κοιτάξτε να βολευτείτε εσείς και αφήστε τα κορόδα να περιμένουν, μην πληρώνετε πρόστιμα, αγνοήστε το νόμο γιατί θα έρθει ένας άλλος πιο βολικός…

Το χειρότερο; Τους μαθαίνει (μας μαθαίνει) πως άδικο και παράνομο δεν είναι αυτό που αντιβαίνει στο νόμο και τις διατάξεις. Μπορεί να φαίνεται έτσι όμως αυτό ισχύει μόνο για τα κορόιδα.

Οι «έξυπνοι» ξέρουν πως, το παράνομο τού σήμερα, θα έρθει να το νομιμοποιήσει μια αυριανή απόφαση. Έτσι μπορούμε να παραβαίνουμε τους νόμους και, ιδιαίτερα αν είμαστε πολλοί, δεν θα έχουμε σχεδόν καμιά επίπτωση.

Δεν είναι μόνο οι νόμοι για τα αυθαίρετα που έχουν αυτή την παιδαγωγική λειτουργία στη χώρα μας. Το βλέπουμε με πάρα πολλά παραδείγματα καθημερινά.

Κυρίως βλέπουμε τα αποτελέσματα αυτής της νοοτροπίας που έχει αναθρέψει τις νεότερες γενιές.

Και, κατά έναν παράδοξο τρόπο, απορούμε!

Αυθαίρετες αποζημιώσεις!