130425 ΛΑΓΚΕΡ

Το ένα πουλάκι:

Στην υγειά σας!

Ο καιρός έχει βελτιωθεί αισθητά και, αν για τους πιτσιρικάδες αυτό σημαίνει επίθεση στα παγωτά, για μας, τους κάπως μεγαλύτερους, έχει συνδεθεί με την απόλαυση της παγωμένης μπύρας.

Τώρα μάλιστα που κορυφώνονται και οι μάχες για τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα σε μπάσκετ και ποδόσφαιρο…

Αλήθεια, έχετε ποτέ αναλογιστεί γιατί πίνουμε;

Εννοώ γιατί πίνουμε μπύρες κι όχι, ας πούμε, αναψυκτικά ή χυμούς; Τι είναι αυτό που κάνει την μπύρα τόσο απολαυστική, ώστε να μην θέλεις να σταματήσεις στο πρώτο ποτήρι;

Υπάρχουν διάφορες εξηγήσεις.

Αν θυμηθούμε τον μπακαλόγατο Ζήκο, θα μας τραγουδήσει «πίνου για να ξιχνώ τουν πόνου».

Είναι μια λογικοφανής εξήγηση, όμως, εμάς, που μας αρέσει η επιστημονική μεθοδολογία, θα παρατηρήσουμε ότι πίνουμε όχι μόνο όταν είμαστε στις μαύρες μας, αλλά και σε στιγμές χαράς και ευφορίας.

Μια άλλη ενδιαφέρουσα εξήγηση είναι εκείνη που δίνει ο Ντίνος Ηλιόπουλος, ως Τιμολέων Λάμπρου στην κωμωδία «Φωνάζει  ο κλέφτης», από το ομώνυμο θεατρικό έργο του Δημήτρη Ψαθά.

«Πίνω. Κι όταν πίνω γίνομαι άλλος άνθρωπος. Μετά θέλει να πει κι εκείνος…»

Μη μου πείτε ότι δεν έχει συμβεί και σε σας, να σας παρασύρει αυτός ο «άλλος άνθρωπος» που ξεπηδά από μέσα μας μόλις κατεβάσουμε καναδυό ποτηράκια!

Ωραία όλα αυτά και πολύ χρήσιμα, όμως έχουν να κάνουν με ένα χαρακτηριστικό του ποτού, το οποίο, στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν θα μας απασχολήσει: το αλκοόλ.

Αυτό μπορεί να προκαλεί όλες τις παρενέργειες για τις οποίες είναι γνωστά τα οινοπνευματώδη ποτά, όμως εδώ μιλάμε (θα μιλήσουμε) για κάτι άλλο που έχει ερευνηθεί σε σχέση με την μπυρίτσα.

Η οποία, παρεμπιπτόντως, είναι πολύ «λαϊκό» ποτό σε όλη την Ευρώπη και την Αμερική, σε αντίθεση μ’ εμάς που έχουμε ως αντίστοιχο ποτό το ουίσκι, τρομάρα μας. Ειδικά τον χειμώνα, βλέπεις να πίνουν μπύρα μόνο οι λάτρεις του είδους.

Το άλλο πουλάκι:

Τι λέει η έρευνα, λοιπόν;

Λέει ότι δεν χρειάζεται να μεθύσεις για να γίνεις άλλος άνθρωπος και τα θέλει να πει κι εκείνος. Αρκεί να… γευτείς λίγη μπύρα.

Πόσο λίγη; Τόσο που είναι αδύνατον να σε πιάσει το οινόπνευμα, δηλαδή ακόμη και 15ml (τρία κουταλάκια του γλυκού, για όσους δεν ξέρουν από τέτοιες δόσεις).

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι μόλις γευτούμε μια γουλιά μπύρας, ξεκινά στον εγκέφαλο η έκκριση της χημικής ουσίας-νευροδιαβιβαστή ντοπαμίνης, που πάει να πει ότι δημιουργείται η αίσθηση της απόλαυσης, με αποτέλεσμα να ζητάμε να πιούμε κι άλλο.

Τι στο καλό είναι όμως αυτή η ντοπαμίνη;

Πρόκειται, για μια οργανική ουσία που δρα στον εγκέφαλο ως νευροδιαβιβαστής, δηλαδή βοηθά τα νευρικά κύτταρα να επικοινωνούν μεταξύ τους.

Το σύστημα ντοπαμίνης ενεργοποιείται σε στιγμές απόλαυσης, όπως για παράδειγμα όταν… ακούμε μουσική που μας αρέσει.

(Δεν μπόρεσα να βρω άλλο παράδειγμα πρόχειρο!)

Για να καταλάβετε τη σπουδαιότητά της, ας πούμε ότι βλάβες στο σύστημα ντοπαμίνης έχουν ως αποτέλεσμα σοβαρές ασθένειες, όπως η νόσος του καρκίνου, η σχιζοφρένεια ή το σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας, που είναι τόσο στη μόδα τελευταία, στα σχολεία μας.

(Παλιά, δεν πάθαινε καμιά βλάβη η ντοπαμίνη των παιδιών ή διορθώνονταν με καναδυό σφαλιάρες!)

Το ενδιαφέρον είναι πως έχει βρεθεί ότι  η ντοπαμίνη σχετίζεται πολύ και με τη μάθηση, αφού (υποτίθεται ότι) αυτή μας φέρνει σε κατάσταση ευφορίας, έτσι που ζητάμε συνεχώς να μαθαίνουμε για να απολαμβάνουμε ολοένα και περισσότερο.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Ας επιστρέψουμε όμως στη μπυρίτσα.

Όπως είδαμε, αρκεί να τη γευτούμε για να εκκριθεί η ντοπαμίνη και να νιώσουμε ευχάριστα.

Δεν μας είπε όμως η έρευνα, για ποια ακριβώς μπύρα μιλάμε;

Διότι, μπορεί το αλκοόλ που εισέρχεται στο αίμα μας να μας μεθά να είναι το ίδιο σε όλα τα ποτά, όμως η γεύση, όπως ξέρουμε διαφέρει από ποτό σε ποτό και από μπύρα σε μπύρα.

Είναι δυνατόν όλες να προκαλούν τις ίδιες εκκρίσεις ντοπαμίνης; Αφού η εμπειρία μας δείχνει ότι κάποιες μπύρες τις… γουστάρουμε, ενώ άλλες τις πίνουμε με το ζόρι.

Κάπου εδώ, κανονικά, θα έπρεπε να επεισέλθει η μαύρη διαφήμιση, αν ήμασταν μια στήλη που σέβεται τον εαυτό της και τους δύσκολους καιρούς που διανύουμε.

Είμαστε στην αρχή της σαιζόν, είμαστε και στις μέρες πριν από το Πάσχα, ε, τι ήταν να σας αναφέρουμε και μια δυο μάρκες μπύρας, ότι τάχα αυτές έχουν γεύση καλύτερη από τις άλλες και μας… ντοπάρουν καλύτερα.

Η αλήθεια είναι ότι είχαμε κάποιες προτάσεις, όμως κάτι τέτοιο το βρήκαμε αντίθετο στις αρχές της δημοκρατίας και της ελεύθερης επιλογής (ΧΑ!) που διακατέχουν εμάς και τη στήλη μας.

Γι αυτό προτιμήσαμε να μην αναφερθούμε σε συγκεκριμένες μάρκες, αλλά να μιλήσουμε για μπύρα, γενικώς.

Τώρα, αν αυτό το εκτιμήσει από μόνη της η Παννελήνια Ένωση Παραγωγών και Εισαγωγέων Μπύρας και προβεί σε κάποια χειρονομία αβροφροσύνης, είναι άλλο θέμα. Εμείς θα περιμένουμε μερικές μέρες και, στη συνέχεια, θα σας μιλήσουμε για τα ευεργετήματα του κρασιού.

Και πίνω μπύρες…