140327 ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Δώρο του Πάσχα!

Αν δεν συντρέξει κάτι έκτακτο (με την έννοια του απρόβλεπτου κι όχι του εξαιρετικού) φαίνεται πως αρκετές χιλιάδες συμπατριωτών μας θα κατευθυνθούν προς τις κάλπες, έχοντας στην τσέπη μερικές εκατοντάδες ευρώ, «δώρο του Πάσχα».

Είναι το μερίδιό τους από το «προυτουγινές πλιόνασμα», όπως το έχουμε μάθει από τη γνωστή διαφήμιση, μια που λιγότερο διαβάζουμε και περισσότερο ακούμε και βλέπουμε διαφημίσεις στην τηλεόραση.

Αυτό, όπως ήταν φυσικό (;) έγινε σημείο αντιπαράθεσης μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, η οποία θεωρεί ότι με τέτοιο είδους «δώρα» νοθεύεται η πολιτική εκτίμηση των ψηφοφόρων κι έτσι το εκλογικό παιχνίδι γίνεται άδικο και άνισο υπέρ των κομμάτων που βρίσκονται στην κυβέρνηση, κυρίως της Νέας Δημοκρατίας του Σαμαρά.

Πράγματι συμβαίνει αυτό. Έτσι συνέβαινε πάντοτε, από τότε που θυμάμαι εγώ εκλογές. Την τελευταία στιγμή, ένα σωρό παροχές στόχευαν στο να θυμίσουν στον ψηφοφόρο πως χρωστάει μια χάρη, η οποία εξαργυρώνεται μόνο με την κατάλληλη επιλογή την ημέρα της κάλπης.

Προεκλογικές παροχές, οι οποίες όμως, τον παλιό καλό καιρό, δεν είχαν την μορφή έκτακτης εισφοράς, αλλά επιβάρυναν μονίμως τον κρατικό προϋπολογισμό, είτε με επιδόματα που δίνονταν εφάπαξ για να μείνουν διά παντός, είτε με προσλήψεις εκτάκτων που γρήγορα γίνονταν μόνιμοι.

Για να έχει τόσο συχνή χρήση το κόλπο, φαίνεται πως πιάνει. Αυτό κανείς δεν μπορεί να το ισχυριστεί με βεβαιότητα, από τη στιγμή που η ψηφοφορία είναι μυστική και δεν γνωρίζουμε ποιος ψήφισε τι.

Τα τελευταία χρόνια όμως, ίσως βοηθούν λίγο στη διερεύνηση του θέματος οι δημοσκοπήσεις, που μπορούν και αναλύουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του εκλογικού σώματος, πάλι όμως χωρίς καμιά βεβαιότητα, μόνο με υποθέσεις.

Τότε, από πού προκύπτει η στάση τόσο της κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης;

Πώς ξέρει και η πρώτη και η δεύτερη ότι το «δώρο του Πάσχα» θα οδηγήσει τους ψηφοφόρους στο να προτιμήσουν άλλα ψηφοδέλτια από εκείνα που θα προτιμούσαν χωρίς αυτό στην τσέπη;

Το άλλο πουλάκι:

Έλα μου, ντε.

Η μόνη εξήγηση είναι πως θεωρούν τους ψηφοφόρους «πρόβατα», που μπορούν να ξεγελαστούν από ένα βοήθημα και να πάψουν να βλέπουν την συνολική εικόνα.

Δεν κρίνουν την πολιτική κατάσταση, δεν συγκρίνουν έργα, προτάσεις, συνεισφορά στον δημόσιο βίο, ξεχνούν την πολιτική τους τοποθέτηση, αφήνουν στην άκρη γκρίνια και παράπονα και ψηφίζουν με μόνο κριτήριο ένα βοήθημα που θα τους δώσει μια στιγμιαία ανάσα.

Έτσι είναι;

Το ερώτημα τέθηκε λανθασμένα και ίσως δεν καταλάβατε. Δεν ρωτάω αν έτσι είναι οι ψηφοφόροι, ρωτάω αν τέτοιους τους θεωρούν η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση.

Ας κάνουμε εδώ μια παρένθεση κι ας θυμηθούμε όσα λέγαμε πριν από μερικούς μήνες, όταν ο πρόεδρος Μαδούρο έφερνε στην Βενεζουέλα πρόωρα τα Χριστούγεννα, προκειμένου να πάνε οι ψηφοφόροι στις κάλπες έχοντας πάρει το χριστουγεννιάτικο δώρο.

Δεν το λέω για να τονίσω ότι τότε η αντιπολίτευση, που τόσα καλά μας λέει για τη Βενεζουέλα, δεν σχολίασε καθόλου το γεγονός.

Το λέω για να επισημάνω μια ουσιαστική διαφορά, η οποία θα μας βοηθήσει να δούμε καλύτερα την τωρινή αντιπαράθεση στη χώρα μας.

Η κυβέρνηση θα μοιράσει ένα τμήμα από το «προυτουγινές πλιόνασμα», ενώ ο πρόεδρος Μαδούρο έδινε δώρο από δανεικά λεφτά σε μια οικονομία με πληθωρισμό κοντά στο 60%.

Υπάρχει μια διαφορά.

Η διαφορά μάς βοηθά στο να δούμε πως ίσως δεν είναι το «δώρο» αυτό καθαυτό που θα βαρύνει στις εκλογές, αλλά η δυνατότητα παροχής του. Δηλαδή, ίσως οι ψηφοφόροι, όλοι οι ψηφοφόροι, όχι μόνο όσοι πάρουν το «δώρο», κρίνουν ανάμεσα σε μια πολιτική που απέφερε ένα απτό αποτέλεσμα και σε καταγγελτική και καταστροφολογική πολιτική.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Πώς επιτεύχθηκε το απτό αποτέλεσμα;

Να το πεδίο της πραγματικής διαμάχης. Επιτεύχθηκε με περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, με αύξηση της φορολογίας, με ένα σωρό έκτακτα (η χρήση όπως προηγουμένως) μέτρα.

Με μεγάλες, αδικίες, με άνιση εφαρμογή, με τις περίφημες οριζόντιες περικοπές και γενικεύσεις, επί δικαίων και αδίκων.

Όμως επιτεύχθηκε.

Σε πείσμα όσων υποστήριζαν πως τα μέτρα «δεν βγαίνουν», πως αργά ή γρήγορα θα πάμε από μόνοι μας στη δραχμή, πως θα μας πετάξουν έξω, άρα καλύτερα να πάψουμε να τους πληρώνουμε, κι ένα σωρό άλλα τέτοια μαντέματα, που φαίνεται πως το μόνο που έκαναν ήταν να τρομοκρατήσουν ένα μέρος του πληθυσμού που οδηγήθηκε στο να σηκώσει ακόμα και τις λίγες καταθέσεις του από την τράπεζα και να τις κρύψει στο στρώμα.

Αυτό ίσως κρίνουν οι πολίτες.

Μια πολιτική στραβή, άδικη, πρόχειρη, όμως συνεπή, που έφερε κάποιο ορατό αποτέλεσμα, απέναντι σε μια αρνητική και αυτοαναιρούμενη στάση.

Δηλαδή, η αντιπολίτευση (λέγε με ΣΥΡΙΖΑ) πήγε τη μπάλα σε λάθος γήπεδο και τώρα, διαμαρτύρεται επειδή το ματς είναι στημένο.

Είναι. Αυτή όμως επέλεξε να παίξει εκεί. Πόνταρε και έχασε.

Και να σκεφτεί κανείς πως οι εκλογές θα γίνουν για να εκλέξουμε τους δημοτικούς άρχοντες και τους εκπροσώπους μας στο Ευρωκοινοβούλιο.

Βοήθειά μας.

Λάθος στοίχημα!