140606 ΣΤΗΜΕΝΟ

Το ένα πουλάκι:

«Η οικονομική κρίση».

Όποιο κι αν είναι το ερώτημα, αυτή είναι η απάντηση. Για όλα φταίει η οικονομική κρίση.

Αν συμφωνήσουμε σ’ αυτό, μετά υπάρχουν δύο οπτικές, αναλόγως πού τοποθετεί ο καθένας τον εαυτό του.

Η μία λέει ότι φταίνε τα «μνημόνια». Όλα στον τόπο μας θα ήταν διαφορετικά, αν δεν υπήρχαν αυτά. (Διαφορετικά σημαίνει καλύτερα). Και όλα θα ξαναγίνουν όμορφα μόλις τα σκίσουμε. Τα μνημόνια, ντε.

Η δεύτερη οπτική λέει ότι φταίνε μια σειρά από νοοτροπίες και πρακτικές που μας οδήγησαν στην κρίση και οι οποίες –δυστυχώς- εξακολουθούν να ζουν και να βασιλεύουν σε μεγάλο βαθμό, ακόμη και σήμερα.

Πρόσφατα ρωτήθηκαν 211 ποδοσφαιριστές της χώρας μας για το φαινόμενο των «στημένων αγώνων», στο πλαίσιο μιας πανευρωπαϊκής έρευνας με τίτλο «Don’t fix it», που πραγματοποίησε το πανεπιστήμιο Μπίρκμπεκ του Λονδίνου.

Συνολικά έλαβαν μέρος 1.585 ποδοσφαιριστές από την Αγγλία, τη Φινλανδία, την Ουγγαρία, την Ιταλία, τη Νορβηγία, τη Ρουμανία, τη Σκωτία, τη Σλοβενία και, φυσικά, την Ελλάδα.

Εσείς τι θα απαντούσατε, αν σας ρωτούσαν για τα «στημένα παιχνίδια»; Εγώ την έχω έτοιμη την απάντηση ή μάλλον την ερώτηση: «Ποια στημένα;»

Διότι είμαι τόσο αφελής που πιστεύω ότι ο κόσμος των στοιχημάτων είναι ένας κόσμος όμορφος, ηθικός, αγγλικά πλασμένος.

Γι’ αυτό και δεν στοιχηματίζω ποτέ. Τι νόημα έχει να προβλέπεις τη νίκη σε έναν αγώνα, όταν είναι σχεδόν βέβαιο πως θα νικήσει ο καλύτερος. Το στοίχημα θέλει ρίσκο, θέλει ανατροπές, θέλει περιπέτεια και αυτό μόνο με στημένους αγώνες μπορεί να επιτευχθεί.

Θυμάμαι, όταν ήμουν μικρός, ήταν πολύ της μόδας οι αγώνες ΚΑΤΣ. Ο τίτλος προέρχεται από το αγγλικό catch as catch can, δηλαδή άρπαξέ τον όπως μπορείς, γι’ αυτό και στους αγώνες ΚΑΤΣ επιτρέπονται κάθε είδους χτυπήματα, ακόμη και τα «μαϊμού» ή κυρίως αυτά.

Μια φορά να παρακολουθήσει κανείς αγώνα θα διαπιστώσει ότι όλα είναι θέατρο, θέαμα δηλαδή, που όμως χιλιάδες άνθρωποι το παίρνουν σοβαρά κι όχι μόνο παρακολουθούν με πάθος, αλλά ποντάρουν και τα λεφτά τους.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα σύνθημα, σε τοίχο της Αθήνας, στις αρχές της δεκαετίες του 1980: ΚΑΤΣ=ΣΙΚΕ!

Κοίτα να δεις, σκεφτόμουν, κάθε φορά που το διάβαζα. Ο άλλος το πήρε τόσο σοβαρά και τόσο πονεμένα που το έγραψε σε τοίχο.

Το άλλο πουλάκι:

Διαφορετική προσέγγιση.

Φαίνεται πως οι ποδοσφαιριστές που πήραν μέρος στην έρευνα έχουν διαφορετική άποψη από τη δική μας, ή, καθόλου απίθανο, ξέρουν κάτι περισσότερο.

Οι έξι στους δέκα ερωτηθέντες απάντησαν πως είναι σίγουροι ότι έλαβαν μέρος σε αγώνα που ήταν «χειραγωγημένος».

Από πού ξεκινάει αυτή η βεβαιότητα;

Από το γεγονός ότι και οι ίδιοι πήραν μέρος ή δέχτηκαν προτάσεις για το «στήσιμο» κάποιου αγώνα.

Βεβαίως, μια επιστημονική έρευνα δεν μπορεί να στηρίζεται σε εικασίες και γνώμες, χωρίς αποδείξεις, γι’ αυτό και είμαστε βέβαιοι ότι θα πάρει τη θέση που της αξίζει σε κάποιο αρχείο.

Διότι, ποιος μπορεί να πιστέψει τους ποδοσφαιριστές που, σε ποσοστό 48,8%, υποστηρίζουν ότι υποκινητές των στημένων αγώνων είναι οι παράγοντες των ομάδων;

Είναι γνωστό ότι οι σχέσεις τους δεν είναι άριστες, οπότε έχουν κάθε λόγο να τους συκοφαντούν.

Ομοίως κατηγορούν και τους πράκτορες στοιχημάτων, σε ποσοστό 20,6%, ενώ ένα πιο μικρό ποσοστό, 16,7%, πιστεύουν ότι στα στημένα παιχνίδια συμμετέχουν (και) διαιτητές ή αξιοματούχοι του αγώνα.

Φήμες και συκοφαντίες, που είμαι βέβαιος ότι θα καταπέσουν με άλλη καλύτερη έρευνα.

Εκείνο που έχει όμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι η «πολιτική άποψη» των ποδοσφαιριστών, η απάντηση δηλαδή στο ερώτημα «ποιος είναι ο πιο συνηθισμένος λόγος που μπορεί να οδηγήσει κάποιον σε στήσιμο αγώνα». Ένας στους τρεις απάντησε «η οικονομική κρίση», δηλαδή, για να ακριβολογούμε, «οι οικονομικές δυσκολίες» είπαν, είναι όμως το ίδιο.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Η αιώνια δικαιολογία!

Προσέξτε λίγο την απάντηση στο ερώτημα «τι μπορεί να προστατεύσει τους ποδοσφαιριστές από το στήσιμο του αγώνα;»

Το 29,4% είπε «η έγκαιρη καταβολή των μισθών», ενώ το 25% απάντησε «οι υψηλότερες αμοιβές».

Δηλαδή τα λεφτά από το στήσιμο είναι σίγουρα και στο χέρι, ενώ από τη μισθοδοσία έχει να λαβαίνεις.

Αυτό σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μας οδηγήσει στη σκέψη ότι η μισθοδοσία πιθανώς να καθυστερεί μόνο και μόνο για να βρίσκονται πιο πρόθυμοι ποδοσφαιριστές να βοηθούν στο στήσιμο αγώνων.

Όσο για τις υψηλότερες αμοιβές που θα βγάλουν τους ποδοσφαιριστές από τον πειρασμό…

Δεν πιστεύω να σας εντυπωσιάζει το επιχείρημα. Το ίδιο ακριβώς έχουμε ακούσει, από εφοριακούς, καθηγητές, γιατρούς, δικαστικούς και ένα σωρό άλλους «λειτουργούς» του δημόσιου βίου.

Όλοι αυτοί υποστηρίζουν πως πρέπει οι μισθοί τους να είναι τόσο υψηλοί, ώστε να μην μπαίνουν στον πειρασμό να «λαδώνονται», να κάνουν ιδιαίτερα, να παίρνουν φακελάκια…

Επιχείρημα που, όπως και να το δεις δεν στέκεται. Για έναν απλό λόγο. Πάντοτε το παράνομο χρήμα θα είναι πολύ περισσότερο από τις νόμιμες απολαβές.

Επομένως, εκείνος που αγαπάει το χρήμα, το εύκολο και το μπόλικο, θα μπαίνει πάντοτε στον πειρασμό να το αποκτήσεις, όσα κι αν έχει.

Διαφορετικά, ακόμα και οι μεγαλέμποροι ναρκωτικών κάποια στιγμή θα έλεγαν «αρκετά έχουμε ας σταματήσουμε τώρα».

Δυστυχώς, δεν το κάνει κανείς!

Στημένες έρευνες!