140610 ΤΡΕΛΑΜΕΝΟ

Το ένα πουλάκι:

«Ευτυχώς τρελάθηκα».

Θυμόσαστε, ασφαλώς, την ομώνυμη ταινία με τον Νίκο Σταυρίδη, ο οποίος σώζεται (οικονομικά και όχι μόνο) επειδή καταφεύγει στο… φρενοκομείο. Ναι, φρενοκομείο, έτσι τα λέγανε τον παλιό καλό καιρό τα διάφορα «κέντρα ψυχικής υγείας» ή όπως αλλιώς ονομάζονται σήμερα.

«Αφεντικό, κάνεις τον τρελό, δεν είσαι», του έλεγε, γεμάτος αμφιβολία ο Θανάσης Βέγγος.

Έτσι και τώρα, φαίνεται πως η σωτηρία των σύγχρονων φρενοκομείων, εντάξει, μονάδων ψυχικής υγείας, βρίσκεται σε ασθενείς που… δεν είναι ασθενείς.

Συνήθως δεν είναι τίποτα. Απλώς δεν υπάρχουν. Αυτό όμως δεν εμποδίζει τους επιτήδειους να λαμβάνουν τεράστια ποσά, για δήθεν ιατρικές και παραϊατρικές υπηρεσίες που τους παρέχουν.

Πώς γίνεται; Φαίνεται ότι παρέχουν υπηρεσίες στον… ΑΜΚΑ τους.

Μη σας φαίνεται παράξενο.

Υποτίθεται πως σε κάθε πολίτη αυτής της χώρας αντιστοιχεί ένας ΑΜΚΑ. Αυτό πάει κι έρχεται. Υποτίθεται όμως ότι και σε κάθε ΑΜΚΑ αντιστοιχεί, κάποιος πολίτης.

Αμ, δε!

Πάρα πολλοί ΑΜΚΑ είναι αδέσποτοι, κυκλοφορούν στις διάφορες υπηρεσίες ελεύθεροι, χωρίς τον πολίτη τους, είτε διότι τον έχασαν, λόγω θανάτου, είτε διότι απλώς δεν είχαν ποτέ!

Έτσι, τεράστια ποσά που διατίθενται σε πολίτες, μέσω ΑΜΚΑ, πηγαίνουν σε όσους υιοθετούν και διαχειρίζονται αυτούς τους «αδέσποτους» αριθμούς μητρώου κοινωνικής ασφάλισης.

Θέλετε και στατιστικά στοιχεία;

Το 34,6% των ΑΜΚΑ που έχουν δηλωθεί από τις επιχορηγούμενες μονάδες –μιλάμε για ιδιωτικές, έτσι;- ψυχικής υγείας είναι άκυρο.

Πράγμα που σημαίνει, στην πράξη, ότι αυτοί που εισέπραξαν το 1/3 των επιδοτήσεων το πήραν με κομπίνα.

Αφήστε που έχουν, λέει, δηλωθεί και πάρα πολλοί ΑΜΚΑ νεκρών. Αυτό θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι δεν είναι σοβαρό, αφού όλοι οι άνθρωποι κάποτε πεθαίνουν και ίσως «δεν πρόλαβαν να ενημερώσουν τις υπηρεσίες του υπουργείου Υγείας».

Όχι οι ίδιοι οι πεθαμένοι, αυτοί που έπαιρναν τις επιδοτήσεις δεν πρόλαβαν.

Τι γίνεται όμως όταν οι ΑΜΚΑ έχουν δηλωθεί για περιπτώσεις ασθενών, μετά τον θάνατο τους;

Τότε μιλάμε για καθαρή κλεψιά!

Το άλλο πουλάκι:

Τι γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις;

Διάβασα το σχετικό ρεπορτάζ και λέει ότι η αρμόδια υφυπουργός που ανακάλυψε την κομπίνα (όχι η ίδια, οι υπηρεσίες του υπουργείου υγείας την ανακάλυψαν) αποφάσισε να διαβιβάσει το πόρισμα στο Σώμα Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας Πρόνοιας και στις εισαγγελικές αρχές για τη διερεύνηση ύπαρξης τυχόν ποινικών αδικημάτων.

Μέχρι τότε θα προχωρήσουν σε συμψηφισμό των ποσών που προκύπτουν από τα ευρήματα.

Δηλαδή; Εσύ έχεις να λαβαίνεις πενήντα χιλιάδες, πήρες με ανύπαρκτους ΑΜΚΑ, δηλαδή ασθενείς, είκοσι, πάρε άλλες τριάντα και πατσίζουμε;

Αυτό είναι; Έτσι γίνεται ο συμψηφισμός;

Μήπως θα πρέπει το κράτος να αρχίσει κάποια στιγμή να βλέπει πιο σοβαρά τέτοιες περιπτώσεις απάτης;

Διότι, υπάρχει μια βασική αρχή για την αποτροπή του εγκλήματος. Θα πρέπει ο κίνδυνος να συλληφθείς να είναι τόσο σοβαρός, αλλά και η τιμωρία που θα ακολουθήσει τέτοια που να μην αναλαμβάνεις εύκολα το ρίσκο.

Σε πιάσαν να κάνεις απάτη σε βάρος του δημοσίου; Δίνεις πίσω αυτά που έκλεψες, πληρώνεις τεράστια πρόστιμα και σου απαγορεύεται να έχεις οποιουδήποτε είδους άλλη δοσοληψία με το δημόσιο.

Πήγαινε να βρεις αλλού κορόιδα.

Κάπως έτσι αντιμετωπίζουν οι σοβαρές χώρες τις περιπτώσει απάτης. Δηλαδή τι; Αν δεν ήσουν δημόσιο και ήσουν ιδιώτης, θα συνέχιζες να έχεις συναλλαγές με κάποιον που, επί χρόνια, σε έκλεβε;

Δεν θα σταματούσες αμέσως κάθε συναλλαγή μαζί του, φροντίζοντας, επί πλέον, να ενημερώσεις την πιάτσα για το τι κουμάσι είναι, ώστε να τον αποφεύγουν και οι υπόλοιποι;

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Έχει πολλαπλό στόχο αυτή η αντιμετώπιση.

Από τη μια τιμωρείται αυστηρά ο πονηρός και πληρώνει με το παραπάνω την πράξη του.

Από την άλλη αποθαρρύνονται όσοι νομίζουν ότι αξίζει τον κόπο να δοκιμάσουν ίδιες μεθόδους.

Το κυριότερο όμως είναι ότι, όταν πετάς έξω από το παιχνίδι τους απατεώνες, επιβραβεύεις τους έντιμους, τους νοικοκύρηδες, διότι η πίτα μοιράζεται σ’ αυτούς και το κομμάτι που τους πέφτει είναι μεγαλύτερο.

Αφήστε που τους δίνεις κι ένα καλό κίνητρο να –ας μην πω καρφώσουν- ενημερώσουν τις αρμόδιες υπηρεσίες για τις μεθόδους των συναδέλφων τους.

Για να καταλάβετε τι γινόταν στη συγκεκριμένη περίπτωση, αρκεί να σας πούμε ότι η δαπάνη για χρηματοδοτήσεις μονάδων ψυχικής υγείας ΝΠΙΔ έχει μειωθεί από τα 90 εκατομμύρια στα 60 και μετά από τους συγκεκριμένους ελέγχους, αναμένεται να μειωθεί άλλο 30%.

Αυτοί -πρέπει να το καταλάβουμε όλοι οι πολίτες- κλέβουν όχι από κάποιο ξένο ταμείο, αλλά από τις τσέπες μας.

Σκεφθείτε πόσο καλύτερες υπηρεσίες θα είχαμε, τουλάχιστον στον τομέα υγείας για τον οποίο μιλάμε, αν τεράστια ποσά τα οποία πηγαίνουν σε περιπτώσεις μαϊμού πήγαιναν σε πραγματικές ανάγκες.

Δυστυχώς, ακόμη και σήμερα, μετά από μνημόνια και περικοπές, εξακολουθούμε να πληρώνουμε για υπηρεσίες που είτε είναι άχρηστες, είτε δεν παρέχονται ποτέ.

Το παίζουν τρελίτσα!