140611 ΑΝΑΔΟΜΗΜΕΝΟ-1

Το ένα πουλάκι:

Αυτό ήταν το μήνυμα!

Έτσι το εξέλαβε ο πρωθυπουργός. Δεν λέω και ο Βενιζέλος, διότι εγώ σέβομαι τους θεσμούς. Ο ανασχηματισμός και η ανάθεση χαρτοφυλακίων είναι ευθύνη του εκάστοτε πρωθυπουργού. Αυτός θα ακούσει τα «μπράβο», αν το σχήμα πάει καλά, αυτός και το κράξιμο, αν αποτύχει.

Τι έλεγε, λοιπόν, αυτό το, κατά τον πρωθυπουργό, μήνυμα;

Για να το καταλάβουμε θα πρέπει να σκεφτούμε λίγο με ποδοσφαιρικούς όρους, όχι γενικών και αορίστως, αλλά όπως αυτοί πραγματώνονται στη χώρα μας.

Πότε αλλάζει ένας προπονητής; Πότε παίρνει το μήνυμα ο πρόεδρος μιας ομάδας να προχωρήσει σε αντικατάσταση της τεχνικής ηγεσίας και με τι κριτήρια γίνεται αυτή;

Είναι προφανές ότι πολύ μικρό ρόλο παίζουν τα αποτελέσματα που φέρνει η ομάδα στους αγώνες, αλλά και η θέση που κατακτά στο πρωτάθλημα. Οι αλλαγές γίνονται συνήθως επειδή το απαιτούν οι φίλαθλοι και συγκεκριμένα το οργανωμένο τμήμα τους, οι «θύρες» αλλά και «χούλιγκανς» αποκαλούμενοι.

Επίσης μπορεί να γίνουν επειδή το απαιτούν οι ποδοσφαιριστές, και πάλι όχι όλοι, αλλά κάποιες «φίρμες», οι οποίες δεν τα πηγαίνουν καλά με τον προπονητή, επειδή δεν τους κάνει όλα τα γούστα.

Στο κλίμα αυτό, ο αντικαταστάτης του θα πρέπει πρωτίστως να είναι αρεστός σε εκείνους που πρωτοστάτησαν στον εκδιωγμό του προκατόχου του.

Να τον γουστάρουν οι φίλαθλοι (είπαμε ποιοι ακριβώς) και οι ποδοσφαιριστές που κάνουν κουμάντο στην ομάδα.

Δηλαδή, θα πρέπει πρωτίστως να είναι «μάγκας» στις συνεντεύξεις, να «τα λέει» στους αντιπάλους, να χαϊδεύει τον κόσμο, αλλά και να κάνει τα χατίρια κάθε φίρμας που ξέρει μόνη της πόσο να προπονηθεί και τι συμμετοχή να έχει στον κάθε αγώνα.

Σ’ αυτό το πνεύμα γίνονται και οι ανασχηματισμοί στη χώρα μας. Κάπως έτσι, ο κάθε πρωθυπουργός κάνει τις αλλαγές στα υπουργεία, τις οποίες, αν πας και τις παρακολουθήσεις κάτω από άλλο πρίσμα, δεν βγάζεις άκρη.

Για ποιο λόγο, ας πούμε, απομακρύνθηκε ένας, κατά γενική ομολογία, πετυχημένος υπουργός, ο «δικός μας» Αθανάσιος Τσαυτάρης;

Με ποια λογική ανατίθενται ένα σημαντικότατο πόστο στον αερολόγο θαμώνα των τηλεπαράθυρων κύριο Γιακουμάτο;

Το άλλο πουλάκι:

Μην την ψάχνεις!

Εδώ έγινε υπουργός Παιδείας ο Λοβέρδος.

Με τον οποίο μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί κανείς σε πάρα πολλά πράγματα, όμως εδώ μιλάμε για την «πορεία» του, ιδιαίτερα των τελευταίων ετών.

Ήταν εκλεγμένος με το ΠΑΣΟΚ, επομένως συμμετείχε στη συγκυβέρνηση.

Κάποια στιγμή διαφώνησε και ανεξαρτητοποιήθηκε.

Αρχή, δική μας: Κάθε βουλευτής που διαφωνεί με το κόμματα του πρέπει να παραιτείται, διότι, καλώς ή κακώς (αν το συζητήσουμε θα συμφωνήσουμε ότι είναι κακώς) με το κόμμα του εκλέχτηκε και σ’ αυτό «χρωστάει» την έδρα.

Ο κ. Λοβέρδος προχώρησε και στη δημιουργία νέου κόμματος, αφήνοντας τους συναδέλφους του στο ΠΑΣΟΚ να κάνουν «τη βρώμικη δουλειά», να ψηφίζουν δηλαδή όλα εκείνα τα οποία η δική του συνείδηση δεν του επέτρεπε.

Αν όμως δεν υπήρχαν αυτοί, τότε, προφανώς, η κυβέρνηση θα έπεφτε και θα πηγαίναμε σε εκλογές.

Το κόμμα του κ. Λοβέρδου θα έπαιρνε ό,τι του έδιναν οι κατά καιρούς δημοσκοπήσεις και ο ίδιος θα ξανάβλεπε βουλή με το κιάλι.

Δεν έγινε όμως έτσι. Η κυβέρνηση προχώρησε, πέρασαν τα μέτρα, απόντος του κ. Λοβέρδου ή μάλλον παρόντος, τακτικότατα, σε διάφορα τηλεοπτικά πάνελ. Έγιναν οι διεργασίες με το ΠΑΣΟΚ και την Ελιά, έπιασαν τόπο τα διλήμματα (εκβιασμούς τα λένε κάποιοι) του Βενιζέλου και ήρθε το εκλογικό αποτέλεσμα με τα μηνύματά του.

Έτσι, ο κ. Λοβέρδος βρέθηκε υπουργός Παιδείας, σε μια κυβέρνηση με την οποία είχε διαφωνήσει κάθετα.

Θα μου πείτε άλλαξαν τα πράγματα και τώρα θα βαδίσουμε προς σοσιαλιστικές αλλαγές. Εδώ είμαστε και θα τις δούμε.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Δεν είναι το θέμα ο Λοβέρδος.

Πρόκειται απλώς για ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα πάρα πολλών περιπτώσεων, που αποτελούν κανόνα στο πώς γίνονται τα πράγματα στην πολιτική μας ζωή.

Μιλάμε, ας πούμε, για αξιολόγηση. Πώς αξιολογούνται οι υπουργοί μιας κυβέρνησης και άλλοι μένουν ενώ άλλοι «αναδομούνται»;

Τι γίνεται με όλους εκείνους που φεύγουν από εδώ, πάνε από εκεί, κάνουν κόμματα, σχηματίζουν κινήσεις και ρεύματα, επανέρχονται για να ξαναφύγουν και το μόνο που τελικά τους ενδιαφέρει είναι να βρίσκονται στην επικαιρότητα;

Έχετε υπολογίσει από πόσα κόμματα αποτελείται η παρούσα κυβέρνηση; Πώς είπατε; Δύο;

Μέγα λάθος. Δείτε λίγο την πορεία πολλών υπουργών, αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού και θα μου πείτε αν είχαμε άλλη φορά τέτοια πολυκομματική κυβέρνηση.

Γι’ αυτό σας λέω.

Οι κυβερνήσεις πέφτουμε μα τα στελέχη μένουν. Θα τους έχουμε εδώ για πολλά χρόνια ακόμη, στα ίδια κόμματα ή σε… παραπλήσια, στις ίδιες θέσεις ή σε διαφορετικές, έχοντας μόνο σταθερή πορεία στα τηλεοπτικά παράθυρα.

Όχι όλοι, ευτυχώς.

Και η διαφορά φαίνεται, αν με εννοείτε.

Εδώ ήρθαμε!