140618 ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΜΕΝΟ

Το ένα πουλάκι:

Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια…

Κάπως έτσι έφευγε, αλλά κι έρχονταν, το «ζεστό χρήμα», τις δύσκολες ώρες που πέρασε η χώρα μας την άνοιξη και τις αρχές του καλοκαιριού του 2012, τότε που μπαίναμε στο Μνημόνιο και ψηφίζαμε, σε δυο συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις, για να σχηματιστεί τελικώς η τρικομματική κυβέρνηση και να ομαλοποιηθεί κάπως η κατάσταση.

Θέλετε να βάλουμε το ομαλοποιηθεί σε εισαγωγικά; Να το βάλουμε. Διότι, όλοι όσοι παρακολουθούμε τα γεγονότα, διαβάζουμε τον τύπο και μελετούμε τις αναλύσεις δεν έχουμε την ίδια άποψη –αλίμονο αν συνέβαινε κάτι τέτοιο.

Ας πούμε, τα στοιχεία που θα σας αναφέρουμε σήμερα προέρχονται από ένα κείμενο που συνέγραψαν στελέχη της Τράπεζας της Ελλάδος και έχει τίτλο «Χρονικό της Μεγάλης Κρίσης: Η ΤτΕ 2008-2013».

Θα μου πείτε, μα θα καθόμαστε τώρα να συζητάμε τι λένε οι τραπεζίτες, αυτοί που πίνουν το αίμα του απλού λαού και των εργαζομένων;

Αυτοί που ξεγέλασαν εκατομμύρια πολιτών, δίνοντάς τους με το ζόρι δάνεια, προκειμένου να τους έχουν τώρα στο χέρι και να τους παίρνουν τις περιουσίες για ένα κομμάτι ψωμί;

Ναι, καμιά φορά χρειάζεται να τους ακούμε κι αυτούς, όχι όταν μας λένε τι να κάνουμε, αλλά όταν παραθέτουν στοιχεία τα οποία δύσκολα αμφισβητούνται και δείχνουν (τα στοιχεία) πώς συμπεριφερθήκαμε ως λαός και ως οικονομία.

Τι κάναμε, λοιπόν;

Αυτό που κάναμε συνήθως. Κοιτάζουμε να σώσουμε το τομάρι μας κι αφήνουμε τους άλλους, το σύνολο, τη χώρα, να πάνε να πνιγούν.

Τι διαφορετικό σας λέει το γεγονός ότι τρέξαμε όλοι στις τράπεζες να σηκώσουμε τις καταθέσεις μας, μόλις αισθανθήκαμε ότι μπορεί να κινδυνεύουμε;

Ας δούμε ένα παράδειγμα.

Στην προ κρίσης εποχή, οι εκροές καταθέσεων από τις τράπεζες ήταν, σε εβδομαδιαία βάση, περίπου 30 εκατομμύρια ευρώ.

Την εβδομάδα του καταραμένου εκείνου Απριλίου τού 2010, που η χώρα μπήκε στο μνημόνιο, οι εκροές καταθέσεων έφτασαν το 1,5 δισ. ευρώ.

Την δε «κρίσιμη» εβδομάδα, πριν από τις εκλογές της 17^ης Ιουνίου του 2012, οι καταθέτες πήγαν και σήκωσαν 3 δισ. ευρώ, την ίδια στιγμή –σημειώνω εγώ- που πήγαιναν να ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και να τον εκτινάξουν στο 27%!

Και μη μου πείτε ότι δεν ήταν και ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ όσοι σήκωσαν τα λεφτά τους, διότι οι αναλύσεις των εκλογών δείχνουν πως δεν είναι και το κόμμα των φτωχών και των αδυνάτων.

Το άλλο πουλάκι:

Οι εκλογές εκείνες ήταν κρίσιμες!

Τα υπόλοιπα των καταθέσεών μας στις τράπεζες έπεσαν στα 150,6 δισ. ευρώ, από 227,8 δισ. που ήταν πριν η χώρα μπει στη Μνημόνιο.

Θέλετε να κάνετε την αφαίρεση; Αφήστε, την έκανα εγώ: 77,2 δισ. ευρώ βγήκαν από τις τράπεζες και πήγαν σε κάθε απίθανο μέρος, από στρώματα μέχρι θυρίδες του εξωτερικού.

Για να καταλάβετε το μέγεθος του αριθμού, αρκεί να σας πω ότι όλοι οι ποδοσφαιριστές που παίρνουν μέρος στο μουντιάλ, 786 στον αριθμό, κοστίζουν 7,16 δισ. ευρώ, θα μπορούσαμε δηλαδή με τα λεφτά που σηκώσαμε από τις τράπεζες να αγοράσουμε τους παίκτες δέκα παγκοσμίων κυπέλλων.

Παρεμπιπτόντως, έτσι για να μπαίνουμε σιγά σιγά και στο κλίμα των ημερών, διάβαζα σε έναν σχετικό πίνακα πως το κατά κεφαλή ΑΕΠ κατατάσσει τη χώρα μας, τη χρεοκοπημένη χώρα μας, στην 13^η θέση, μεταξύ των 32 χωρών που συμμετέχουν στο μουντιάλ, πολύ πιο πάνω από χώρες όπως η Βραζιλία, η Αργεντινή και η Ρωσία, που συζητήθηκαν αρκετά το τελευταίο διάστημα.

Ας ξαναγυρίσουμε όμως στο θέμα μας, όπως άρχισαν να ξαναγυρίζουν και αρκετές καταθέσεις, για να φτάσουν τον Δεκέμβριο του 2013 τα 163, 25 δισ. ευρώ, δείχνοντας έτσι πως κάποια εμπιστοσύνη αρχίζει να ανακτάται. Για να συμβεί όμως αυτό χρειάστηκε να παρθούν μέτρα που τώρα τα μαθαίνουμε. Με τη βοήθεια της κακιάς Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τρία αεροπλάνα, σε ειδική αποστολή, μετέφεραν στη χώρα μας από την Ιταλία και την Αυστρία 5,2 δισ. ζεστό, καυτό χρήμα.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Για να μη ξεμείνουμε και πανικοβληθούμε!

Έπρεπε, λέει, και το τελευταίο ΑΤΜ της χώρας να έχει άφθονα μετρητά κι έτσι 147 αυτοκίνητα μεταφοράς, σε δύο μόλις μέρες, 14 και 15 Ιουνίου του 2012, «σκόρπισαν» χρήμα σε όλη την Ελλάδα.

Όλα αυτά δεν τα ξέραμε, δεν τα πήραμε είδηση, τώρα τα μαθαίνουμε, σαν μια ιστορία που συνέβη κάπου αλλού κι όχι στη χώρα μας, σ’ εμάς τους ίδιους.

Εμείς άλλα ξέραμε, άλλα μαθαίναμε, πως αυτή η κρίση ήταν κάτι φτιαχτό, κάτι ψεύτικο, προκειμένου να μας εκβιάσουν οι κακοί ξένοι και να (μας) περάσουν τα μέτρα που εξυπηρετούν τα δόλια σχέδιά τους για κατάκτηση και εξανδραποδισμό της χώρας.

Μαθαίναμε πως δεν υπήρχε πραγματικός κίνδυνος χρεοκοπίας, πώς μπορούσαμε να μπλοφάρουμε και να εκβιάσουμε τους δανειστές, πως θα μπορούσαμε να πατήσουμε πόδι και να αρνηθούμε το Μνημόνιο (ίσως και τα δανεικά) που έφερε την κρίση και όχι το αντίστροφο.

Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό. Είναι όλα όσα λέγαμε χθες, πως έχουμε επιστρέψει στις ξένοιαστες μέρες προ κρίσης, πως δεν έχουμε καταλάβει τίποτε, με πρώτη και καλύτερη φυσικά την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό τον ίδιο.

Που άρχισε πάλι (σταμάτησε, άραγε ποτέ;) να κάνει πολιτική με το βλέμμα όχι στην πρόοδο της χώρας, όχι στην έξοδο από την κρίση, αλλά στις επόμενες εκλογές.

Που τη μια μέρα ψηφίζει μέτρα και την άλλη κοιτάζει πώς να τα πάρει πίσω, ικανοποιώντας αιτήματα συντεχνιών και κλείνοντας το μάτι σε διάφορες ομάδες συμφερόντων που δεν λένε να χάσουν κάτι κι αυτές από τα περίφημα κεκτημένα τους.

Το χρήμα έκανε φτερά!