151207 ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Έτυχε να το «ζήσω» πρόσφατα.

Είδα από κοντά την αγωνία ενός φίλου να συντάξει σωστά και με όλους τους τύπους τη δήλωση περιουσιακής κατάστασης ή «πόθεν έσχες» όπως είναι ευρύτερα γνωστή.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Ο άνθρωπος, λόγω της συμμετοχής του σε μια επιτροπή διαγωνισμών της Ενιαίας Σχολικής Επιτροπής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ενός μικρού περιφερειακού Δήμου, όπου συμμετέχουν και απλοί πολίτες, ενημερώθηκε στην αρχή του έτους εγγράφως ότι είναι υποχρεωμένος να υποβάλει δήλωση περιουσιακής κατάστασης.

Στην αρχή το είδε χαλαρά. Δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το θέμα, καθότι έλλην πολίτης και καθότι το έγγραφο της ειδοποίησης τον ενημέρωνε ότι η υποβολή της δήλωσης μπορεί να γίνει εντός τριών μηνών από την ημερομηνία λήξης της προθεσμίας υποβολής φορολογικών δηλώσεων.

Φέτος, όπως θυμάστε, οι φορολογικές δηλώσεις… «πήραν παράταση» μέχρι το τέλος Αυγούστου. Έτσι ο φίλος άρχισε να ενδιαφέρεται για τη δήλωση πόθεν έσχες μετά την… παρέλαση της 28^ης Οκτωβρίου, θεωρώντας ότι και πάλι νωρίς το κάνει.

Για όσους δεν γνωρίζετε, σας ενημερώνω ότι η δήλωση αυτή δεν μπορεί να γίνει ηλεκτρονικά, παρά μόνον χειρόγραφα και το έντυπο που συμπληρώνει ο υπόχρεος πρέπει να πάει να το καταθέσει ο ίδιος ή να το ταχυδρομήσει σε κάποια διεύθυνση στην Αθήνα.

Ο φίλος λοιπόν τα κατέβασε από την επίσημη ιστοσελίδα της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, όπως του υποδείκνυε το έγγραφο της ειδοποίησης και κάπου εκεί άρχισε να αγχώνεται.

Διότι, και μόνο τον τίτλο αυτής της «Αρχής» να διαβάσεις, κάτι σε πιάνει. Τι πάρε δώσε μπορεί να έχει ένας φιλήσυχος πολίτης, που τον έβαλαν σε μια επιτροπή γιατί δεν προσφέρονταν κανένας άλλος, με την Αρχή Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες;

Προσπάθησα να τον ηρεμήσω λέγοντάς του πόσο καλό είναι να υπάρχουν τέτοιες Αρχές, προκειμένου να πιάνουν εκείνους που βάζουν χέρι σε δημόσιο χρήμα, ή εκείνους που πλουτίζουν παράνομα. Του εξήγησα πως η δική του υποχρέωση να υποβάλει δήλωση είναι μια… παράπλευρη απώλεια στον πόλεμο κατά της διαφθοράς!

Το άλλο πουλάκι:

Ωραίο, έτσι;

Πού να το καταλάβει ο φίλος!

Αυτός άρχισε να ψάχνει όλες τις λεπτομέρειες του εντύπου, όχι γιατί είχε να κρύψει κάτι, αλλά από φόβο μήπως του ξεφύγει καμιά υποσημείωση και βρεθεί ένοχος χωρίς να το καταλάβει.

Για παράδειγμα, έπρεπε να δηλώσει τα ακριβή ποσά που είχε σε καταθέσεις την 31^η Δεκεμβρίου του προηγούμενου έτους, τόσο στου δικούς του λογαριασμούς όσο και σε εκείνους των μελών της οικογένειάς του. Έλα όμως που ο φουκαράς είχε τον λογαριασμό μισθοδοσίας τον δικό του και της συζύγου του που ήταν χωρίς βιβλιάριο αλλά μόνο με κάρτα.

Ήξερε ότι στο τέλος του χρόνου δεν υπήρχαν εκεί παρά λίγες δεκάδες ευρώ, άρχισε να τρέχει όμως στις τράπεζες προκειμένου να πάρει αναλυτικές ενημερώσεις, ώστε να είναι απολύτως ακριβής.

Το ίδιο και με έναν ξεχασμένο λογαριασμό της πάλαι ποτέ Αγροτικής, όπου είχε λιγότερα από 10 ευρώ, έπρεπε όμως να πάει να αλλάξει το βιβλιάριο με νέο της τράπεζας στη οποία βρίσκεται τώρα ο λογαριασμός του.

Όλα αυτά του έπαιρναν μέρες και καθώς, προχωρούσε ο Νοέμβριος, άρχισε να αγχώνεται περισσότερο, φοβούμενος πως δεν θα προλάβει τις ημερομηνίες. Ευτυχώς που μαζί με τη δήλωση δεν ήταν υποχρεωμένος να υποβάλει και όλα τα παραστατικά, τα οποία όμως θα πρέπει να παρουσιάσει αν γίνει έλεγχος και του ζητηθούν.

Προσπάθησα να τον καθησυχάσω. «Κοίτα», του είπα, «τον πίνακα αποδεκτών στο έγγραφο που σου έστειλαν. Καμιά διακοσαριά άνθρωποι, μόνο από τον Δήμο σας! Βάλε με τον νου σου πόσες χιλιάδες δηλώσεις καταφθάνουν σε εκείνο το γραφείο που θα στείλεις και τη δικιά σου, όλες σε έντυπη μορφή».

Ποιος θα ασχοληθεί να… ανοίξει τους φακέλους! Να είσαι βέβαιος ότι όλες οι δηλώσεις στοιβάζονται κάπου και ξεχνιούνται εκεί, για να αναζητηθούν μόνο όταν υπάρχουν υπόνοιες ότι κάποιος είναι μπλεγμένος σε υποθέσεις δωροδοκίας ή παράνομου πλουτισμού.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Πού να ηρεμήσει ο φίλος.

«Όλο και θα γίνονται κάποιοι δειγματοληπτικοί έλεγχοι», έλεγε αγχωμένος, «και εγώ, με την τύχη που έχω, να είσαι βέβαιος ότι θα είμαι από τους πρώτους που θα ελεγχθούν».

Τα σκεφτόμουν όλα αυτά με αφορμή τον σάλο που ξέσπασε με τα… αφηρημένα και απρόσεκτα στελέχη της κυβέρνησης αλλά και πολιτικά πρόσωπα, που τους διέφυγαν κάποιες «λεπτομέρειες» και οι δηλώσεις πόθεν έσχες τους βρέθηκαν προβληματικές.

Είδατε πόσο διακριτικά το λέω; Δεν θέλω ούτε να τους κατηγορήσω, ούτε –περισσότερο- να τους καταδικάσω για παράνομο πλουτισμό ή προσπάθεια απόκρυψης… φορολογητέου υλικού.

Δεν μπορώ όμως να μην τους θεωρήσω υπεύθυνους για… εκείνο που πρότεινα κι εγώ στον φίλο μου. «Έλα, μωρέ, ποιος θα ασχοληθεί με τη δική σου δήλωση, ανάμεσα σε τόσες χιλιάδες άλλες; Ακόμα κι αν γίνει έλεγχος, θα δουν ότι δεν καταχράστηκες τίποτε, απλώς κάποια στοιχεία ήταν λίγο ανακριβή και θα σου ζητήσουν να τα διορθώσεις!»

Τα πολιτικά αυτά πρόσωπα, λοιπόν, όφειλαν να σκεφτούν αυτό που σκέφτηκε και μου απάντησε ο φίλος μου. «Βρε, άσε να κάνω εγώ σωστά και με όλους τους τύπους τη δουλειά μου, γιατί μετά άντε να τρέχω να αποδείξω πως δεν είμαι ελέφαντας».

Ευτυχώς ή δυστυχώς, οι πολιτικοί οφείλουν να το αποδεικνύουν αυτό καθημερινά. Όχι μόνον όταν πιαστούν… ξεχασιάρηδες!

 

Είναι θέμα νοικοκυροσύνης.