1512140 ΚΑΛΟΚΑΓΑΘΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Ο καλός και ο κακός!

Σε όλους μας είναι γνωστή η τακτική που χρησιμοποιεί η αστυνομία, όταν θέλει να αποσπάσει πληροφορίες από κάποιον ύποπτο. Παρουσιάζεται με δύο πρόσωπα, ένα καλό και ένα κακό.

Πολλές φορές είναι ένας και μόνο ο αστυνομικός που «το παίζει» άλλοτε σκληρός και άλλοτε καλός προς τον ανακρινόμενο.

Σας θυμίζω τη σκηνή στο γραφείο του Αστυνομικού Διοικητή, στην καταπληκτική ταινία «Φωνάζει ο κλέφτης», του 1965, όταν ο Ντίνος Ηλιόπουλος (Τίμος) παρουσιάζεται διψασμένος στον Νικήτα Πλατή, μετά από μια χορταστική νύχτα με λακέρδα.

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ : Βρε καλώς τον Τιμολέοντα. 

ΤΙΜΟΣ : Ανακρισούλα; Ανακρισούλα έχουμε πάλι; 

ΑΣΤ. ΔΙΟΙΚ. : Τι ανακρισούλα βρε αδερφέ. Κουβεντούλα θα κάνουμε. Κατ’ αρχήν πες μου, πώς πέρασες χθες το βράδυ. 

ΤΙΜΟΣ : Πολύ ωραία. Με βάλαν σε κάτι σανίδες ίσιες και κοψομεσιάστηκα, αλλά κατά τα άλλα πέρασα ωραία. Το μόνο, που ερχόντουσαν κάθε λίγο και με ξυπνούσανε. Στις 11, στις 12, στη 1, στις 2, στις 4 το πρωί... Κατά τα άλλα, κοιμήθηκα θαύμα! 

ΑΣΤ. ΔΙΟΙΚ. : Από φαΐ πώς πήγαμε; 

ΤΙΜΟΣ : Α... έφαγα πολλή λακέρδα. Είναι φαίνεται η σπεσιαλιτέ του καταστήματος. 

ΑΣΤ. ΔΙΟΙΚ. : Σ’ αρέσει η λακέρδα;
ΤΙΜΟΣ : Η δόση ήταν βέβαια λίγο ισχυρή, αλλά κατά τα άλλα ευχαριστήθηκα λακέρδα. 

ΑΣΤ. ΔΙΟΙΚ. : Νερό ήπιες; 

ΤΙΜΟΣ: Ζήτησα, αλλά μου είπανε ότι θα μου δώσουνε, μόλις ομολογήσω πού έχω κρύψει τα βιβλία. 

Η κουβέντα τελειώνει με τον Ντίνο Ηλιόπουλο να πίνει όλα τα ποτήρια με νερό που είχε παραγγείλει με τον καφέ του ο Διοικητής και να του εύχεται «Ο Θεός να σας δίνει όσο νερό θέλετε»!

Το άλλο πουλάκι:

Μια μεταφορά αυτής της πρακτικής:

«Δεν έχουμε το δικαίωμα να κρίνουμε τους ανθρώπους! Κριτής όλων μας είναι ο Θεός. Καρδιογνώστης και Κριτής! Κριτής και Kαρδιογνώστης! Το μόνο που μας επιτρέπεται για τους άλλους, είναι να προσευχώμεθα γι' αυτούς! Να παρακαλούμε τον Πανάγαθο Θεό για "την επιστροφή των πεπλανημμένων"!

Παρά ταύτα αυτό, που μας επιτρέπεται, είναι να κρίνουμε τις πράξεις των, να καταγγέλλουμε δε τις άνομες πράξεις των! Υπάρχει μάλιστα μια αρχή, σύμφωνα με την οποίαν "τα δημοσίως πραττόμενα, δημοσίως και ελέγχονται!"

Αλλά και ο Νόμος του Θεού αυτό μας το επιβάλλει! Ο Απόστολος Παύλος, γράφει πρός τούς κατοίκους της Εφέσου:
"Και μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε. Τα γάρ κρυφή γινόμενα υπ' αυτών αισχρόν εστιν και λέγειν" (Εφεσ. 5, 11-12).

Με βάση, λοιπόν, αυτό τό αξίωμα της ζωής, κυρίως δε σε εφαρμογή των λόγων του Αγίου Αποστόλου Παύλου, μπορούμε να κρίνουμε τις πράξεις, όχι τα πρόσωπα! Υπάρχει εδώ μια μικρή λεπτομέρεια. Τις πράξεις τις ενεργούν πρόσωπα! Όταν λοιπόν κρίνεις μια πράξη, τότε κατ' ανάγκην δεν αναφέρεσαι και στα πρόσωπα;

Φαινομενικά ο συλλογισμός αυτός φαίνεται να είναι σωστός. Δεν είναι όμως! Έστω ένα παράδειγμα: Ας υποθέσουμε, ότι ο Νίκος Κολοκυθόπουλος μπήκε σε ενα σουπερμάρκετ και έκλεψε ένα πακέττο μακαρόνια. Μπορώ, λοιπόν, να κρίνω και να καταδικάσω τήν πράξη του, δηλ. την κλοπή, αλλά δεν ημπορώ να χαρακτηρίσω τόν Νίκο ως κλέφτη!

Μπορώ δηλ. να εκφρασθώ ως εξής: Όταν πάμε σε ένα κατάστημα και εκεί κλέψουμε κάτι, αυτό δεν επιρτρέπεται! Διότι η κλοπή είναι αμαρτία! Μπορώ επίσης να είπω, ότι -καθώς εδιάβασα στην εφημερίδα- ο Νικος Κολοκυθόπουλος συνελήφθη, διότι στο σουπερμάρκετ ΑΒ έκλεψε ένα πακέτο μακαρόνια! Αλλά δεν μου επιτρέπεται νά προχωρήσω λέγοντας, "βρε τον παληάνθρωπο, τον κλέφτη" κλπ».

Ποιος τα λέει αυτά; Ο γνωστός σε όλους σας Καλαβρύτων Αμβρόσιος. Και μάλιστα δεν τα λέει μόνον αλλά τα γράφει κιόλας σε μια ανάρτηση στο διαδίκτυο. Εξ ου και η ορθογραφία!

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Εξαιρούνται οι πολιτικοί!

«Προκειμένου περί των Πολιτικών μπορούμε να κρίνουμε και τις πράξεις και τά πρόσωπα, μόνον και μόνον διότι με την ψήφο μας τους παρεχωρήσαμε το δικαίωμα να πάρουν στα χέρια τους το τιμόνι της Χώρας και να μας κυβερνήσουν», λέει η ίδια η ανάρτηση, αμέσως παρακάτω.

Έρχεται λοιπόν ο Άγιος Καλαβρύτων να κρίνει την πράξη, αλλά και το πρόσωπο της ηθοποιού – πολιτικού Άννας Βαγενά, η οποία στην κηδεία του Μηνά Χατζησάββα είπε: «Στη μνήμη της προσωπικής σου αγωνίας, θα βοηθήσω να περάσει το σύμφωνο συμβίωσης από τη Βουλή των Ελλήνων». Μαζί μ’ αυτήν βέβαια «κρίνει» και όλους τους άλλους που έχουν παρόμοιες ιδέες:

«Δυστυχώς, αδελφοί μου, σήμερα την Ελλάδα διοικούν και μερικά τέτοια ανθρωπάρια! Ασφαλώς αποτελούν μια μικρή μειοψηφία στο σύνολο των Μελών της Βουλής των Ελλήνων! Υπάρχουν όμως! Είναι μερικά αποβράσματα της Κοινωνίας, περιθωριακοί άνθρωποι, ελαττωματίες, εξευτελισμένοι, άνθρωποι του σκότους οι οποίοι τώρα πιά με την ευκαιρία της υπεροχής της αριστερής πτέρυγας σήκωσαν πια κεφάλι!

Σας συμβουλεύω: Μη τους πλησιάζετε! Μη τους ακούτε! Μη τους εμπιστεύεσθε! Είναι οι κολασμένοι της Κοινωνίας! Δικαίωμά τους, βέβαια, είναι κρυφά -ιδιωτικά- να ζούν όπως θέλουν! Αλλά κάποιοι ξεφτυλισμένοι δεν μπορούν να υπερασπίζονται δημοσίως τα πάθη της ψυχής των!»

Και συνεχίζει πάντα με λόγια αγάπης, όπως πρέπει σε άνθρωπο του Θεού:

«Ε, λοιπόν, αυτούς τους ξεφτυλισμένους, φτύστε τους! Αποδοκιμάστε τους! Μαυρίστε τους! Δεν είναι άνθρωποι! Είναι εκτρώματα της φύσεως! Ψυχικά και πνευματικά πάσχουν! Είναι άτομα με νοητική διαταραχή! Δυστυχώς, αυτοί είναι τρις-χειρότεροι και πολύ πιό επικίνδυνοι από κάποιους, που ζουν στα τρελλοκομεία! Μή διστάζετε, λοιπόν! Όταν καί όπου τους συναντάτε, φτύστε τους!»

Όπως είδατε εμείς απλώς σας μεταφέραμε τα λόγια του Αγίου. Δεν κρίνουμε, αφού, στο κάτω κάτω, δεν είναι και πολιτικό πρόσωπο. Ή μήπως είναι;

Δεν έχω λόγια (αγάπης)!