151224 ΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΟΝ-2

Το ένα πουλάκι:

Όφειλε να γνωρίζει!

Για τον πρωθυπουργό λέω, που πολλοί μάλιστα τον θεωρούν (ακόμη!) χαρισματικό. Ξεχάσατε το θέμα για το οποίο συζητούσαμε χθες;

Μέχρι πριν από λίγες μέρες, ήταν ακόμη διχασμένος. Από τη μια έδινε συνεντεύξεις (σε ξένα ΜΜΕ) λέγοντας πως… όνειρο ήταν και πάει και από την άλλη μας πουλούσε το γνωστό παραμύθι με το «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης». Το μετονομασθέν σε παράλληλο πρόγραμμα.

Εμείς όμως τα συζητούσαμε εδώ μαζί σας, μήνες πριν. Όχι ότι πιάνουμε πουλιά στον αέρα –δεν είμαστε αρπακτικά, μικρά πουλάκια είμαστε- βλέπαμε όμως τι συμβαίνει γύρω μας.

Καταλαβαίναμε, ας πούμε, πόσο ανόητο ήταν αυτό που κάποιοι από την κυβέρνηση επικαλούνται ακόμη και σήμερα, ενίοτε με δάκρια στα μάτια.

Ότι δηλαδή οι άλλοι, «το παλιό», υπέγραφαν τα μνημόνια με γέλια και τραγούδια, ενώ τούτοι εδώ, «το νέο», το κάνουν με πόνο καρδιάς. Είναι δυνατόν, ρε, να υπάρχει έλλην πολιτικός που υπογράφει μειώσεις μισθών με χαρά; Είναι δυνατόν εκείνοι που, αν μπορούσαν, θα διόριζαν στο δημόσιο ακόμη και τα κατοικίδια (πρωτίστως τα δικά τους), να ευχαριστιούνται με απολύσεις;

Απλώς είχαν καταλάβει πολύ νωρίτερα αυτό που τώρα, σιγά σιγά, αρχίζει να αντιλαμβάνεται μέχρι και ο Καμμένος. Δείτε όμως τι λέγαμε, από τον Μάρτιο ακόμη, στις μεταξύ μας κουβέντες:

«Τι περιμένουμε να γίνει;

Να σας πω τι περιμένω εγώ. Περιμένω από τον πρωθυπουργό να ξεστομίσει επιτέλους αυτό που φαίνεται πώς κατάλαβε κι ο ίδιος, όμως δεν τολμά να το πει ανοιχτά, προς το εσωτερικό της χώρας και του κόμματός του. Έντιμος συμβιβασμός!

Αυτό είναι, αυτό κάνουμε, μόνο που δεν το λέμε, δεν το λέει ο πρωθυπουργός να το ακούσουμε όλοι, κυρίως όμως η εσωκομματική αντιπολίτευση, που ονειρεύεται να οικοδομήσει τον σοσιαλισμό σε μια Ευρώπη που μοιάζει να μην έχει καμιά τέτοια διάθεση. Τουλάχιστον για σοσιαλισμούς όπως τους έχουν στο κεφάλι τους κάποια στελέχη της κυβέρνησης.

Είπαμε πως η δημοσιονομική προσαρμογή θα ολοκληρωθεί. Είπαμε πως έγιναν θετικά από τις προηγούμενες κυβερνήσεις που δεν πρέπει να γκρεμιστούν. Είπαμε πως οι αποζημιώσεις και οι πολεμικές επανορθώσεις είναι ηθικό θέμα κι όχι υλικές διεκδικήσεις. Είπαμε ακόμη πως οι υπεύθυνοι για τα προβλήματά μας δεν είναι οι ξένοι…

Τι είναι όλα αυτά; Δεν είναι με άλλα λόγια (ν’ αγαπιόμαστε) οι δυο λεξούλες που είπαμε πριν; Έντιμος συμβιβασμός!»

Το άλλο πουλάκι:

Ο Μάρτιος ήταν πριν από εννέα μήνες!

Σκεφθείτε πώς θα ήμασταν σήμερα αν ο πρωθυπουργός –πώς το είπε στη συνέντευξη;- είχε πάρει από την αρχή πιο γενναίες αποφάσεις.

Έψαχνε όμως για δικαιολογίες, όπως ακριβώς κάνει και τώρα λέγοντας ότι δεν γνώριζε.

Θυμάμαι που τα λέγαμε. Δουλειά χρειάζεται, να κυβερνήσει τη χώρα, κάτι σαν αυτό που υποχρεώνεται με αργά βήματα να κάνει τώρα.

Αμέσως μετά την εθνική μας εορτή, στις 27 Μαρτίου, είχαμε την κουβέντα αυτή:

«Να στρωθούμε στη δουλειά. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση (όχι εσωκομματική, αυτή θα στρωθεί σ’ αυτό που ξέρει να κάνει καλά, κριτική από τ’ αριστερά) και ο καθένας μας από το πόστο του.

Τότε, ναι. Τότε υπάρχει ελπίδα να ξαναμπεί το νερό στο αυλάκι (ή το τρένο στις ράγες) και να ανθίσει μια ελπίδα που θα φέρει και την έμπρακτη μεταστροφή. Τα χρήματα να ξαναγυρίσουν πίσω και να πέσουν στην οικονομία. Και ν’ αρχίσουμε όλοι να είμαστε πιο συνεπείς στις υποχρεώσεις μας.

Και να παλέψουμε και για κούρεμα και για επέκταση και για ό,τι θα βοηθήσει να ανασάνουμε περισσότερο.

Δεν είναι ντροπή, είναι λύση!»

Τις μέρες εκείνες ήμασταν εμείς που δεν ξέραμε. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε μέχρι πού είναι ικανός να το τραβήξει ο Αλέξης Τσίπρας. Έτσι, με την ξενοιασιά τη άγνοιας, νομίζαμε πως κάτι είχε αλλάξει, πως το καράβι πήγαινε προς κάποιο λιμάνι και το λέγαμε και σ’ εσάς:

«Ας μην είμαστε όμως απολύτως απαισιόδοξοι. Αυτό που έγινε, αυτό που παρακολουθήσαμε όλοι μας, δεν είναι μικρό πράγμα. Η μεταστροφή του ίδιου του πρωθυπουργού προς πιο ρεαλιστικές θέσεις έχει μεγάλη σημασία όχι μόνο σε συμβολικό επίπεδο.

Δείχνει ότι ο ίδιος διαισθάνεται πλέον το βάρος των ευθυνών του, είτε απέναντι στη χώρα, είτε απέναντι και στην προσωπική του Ιστορία. Κανείς δεν θέλει να μείνει γνωστός ως ο πρωθυπουργός που οδήγησε τη χώρα στη δραχμή, έστω κι αν ξέρει πως οι προηγούμενες κυβερνήσεις έκαναν τεράστιο “έργο” στο θέμα της χρεοκοπίας της χώρας και μας οδήγησαν στο χείλος του γκρεμού».

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Λίγες μέρες αργότερα όμως λέγαμε και κάτι άλλο:

«Πέρα από τα μεγάλα οικονομικά θέματα, μετά τις εκλογές αποκαλύφτηκαν κι ένα σωρό άλλες, μικρές, πικρές αλήθειες.

Μπορεί, ας πούμε, η Αριστερά να έχει στη χώρα μας ένα “ηθικό πλεονέκτημα” έναντι της Δεξιάς, με βάση την ιστορική τους διαδρομή και τους συσχετισμούς που δημιουργήθηκαν στην κοινωνία, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο κάθε αριστερός ατομικά είναι πιο ηθικός από τους δεξιούς».

Σήμερα, τόσο με την… αφηρημάδα πολλών μεγάλων στελεχών, όσο και με τη συντονισμένη προσπάθεια άλωσης του κρατικού  μηχανισμού με «δικά μας παιδιά», παρακάμπτοντας μάλιστα τις στοιχειώδεις αξιολογικές διαδικασίες, βλέπουμε όλοι σε ποιο βαθμό ισχύουν οι τότε κουβέντες μας.

Γι’ αυτό σας είπαμε. Να πάει και να μη γυρίσει ο παλιός ο χρόνος. Ο… παλιοχρόνος.

Ευχές για ό,τι καλύτερο με τη νέα χρονιά.

Ευτυχισμένα χριστούγεννα!