160511 ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Σεβασμός στις παραδόσεις!

Μπορεί να είσαι Αριστερά (με έμφαση στο «μπορεί»), ασχέτως φοράς, όμως κάποια πράγματα είναι και πάνω από κόμματα και πάνω από ιδεολογίες και πάνω από όλα.

Ας πούμε όσα έχουν να κάνουν με την παράδοση.

Έτσι, ίσως να έχει κάποιος χίλιους δυο λόγους για να κατηγορήσει την κυβέρνηση, δεν μπορεί όμως να μην της αναγνωρίσει το γεγονός ότι σέβεται τις παραδόσεις. Τις κάθε είδους παραδόσεις.

Το τονίζουμε αυτό το «κάθε είδους», γιατί μπορεί να βρεθούν ορισμένοι κακόπιστοι (θα καταλάβετε στη συνέχεια επακριβώς τη λέξη) και να σταθούν –μάλιστα με ειρωνικό τρόπο- στο γεγονός ότι η κυβέρνηση σεβάστηκε την παράδοση και υποδέχτηκε και αυτή το Άγιο Φως με τιμές αρχηγού κράτους. (Εδώ πάει το κακό-πιστοί!)

Δεν είναι έτσι. Πέρα από τη συγκεκριμένη παράδοση, που πολύ καλά έκανε και τη διατήρησε όπως τη βρήκε, υπάρχει μια ολόκληρη ακόμη σειρά από παραδόσεις τις οποίες φρόντισαν να διατηρήσουν με… θρησκευτική ευλάβεια.

«Δεν είναι να τα βάζεις με αυτά τα πράγματα», θα μπορούσε να πει κάποιος, χωρίς να γνωρίζει όμως σε ποια ακριβώς αναφερόμαστε. Γιατί, όπως θα πούμε στη συνέχεια, κάποιες από τις παραδόσεις θα είχε κάθε λόγο να τις αγνοήσει, όμως δεν το έκανε.

Θέλετε παραδείγματα; Από πού να ξεκινήσω;

Υπάρχει μια πολύ παλιά συνήθεια που θέλει το υπουργείο Παιδείας να περνά νόμους και αποφάσεις που θα προκαλέσουν τριβές, μέσα στην περίοδο των διακοπών.

Αυτό θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι είναι καθαρά θέμα τύχης, αφού είναι τόσες οι διακοπές των εκπαιδευτικών που, και να ήθελε κανείς να τις αποφύγει, θα έπρεπε να το προσπαθήσει επιμελώς.

Κι όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Υπάρχουν και μέρες εργάσιμες, κατά τις οποίες μπορεί μια χαρά το υπουργείο να προγραμματίσει τις όποιες «μεταρρυθμίσεις» του, ώστε να δώσει το δικαίωμα και στους… αντιπάλους, δηλαδή τους εκπαιδευτικούς, να οργανώσουν τις αντιδράσεις τους.

Το άλλο πουλάκι:

Οι αλλαγές έγιναν μέσα στις διακοπές του Πάσχα!

Σταματώ εδώ, για δύο λόγους. Ο ένας είναι ότι θα μιλήσουμε άλλη φορά ειδικά για τις αλλαγές αυτές και τι ακριβώς προβλέπουν ότι θα ισχύσει από την επόμενη σχολική χρονιά. Ο δεύτερος είναι ότι θέλω να μιλήσω και για άλλες παραδόσεις τις οποίες προσπαθεί να διατηρήσει η κυβέρνηση.

Σχετική, ας πούμε, με την προηγούμενη παράδοση είναι εκείνη που θέλει να καταφθάνουν στη βουλή κρίσιμα νομοσχέδια εντελώς αιφνιδιαστικά και μάλιστα να συζητιούνται μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο.

Εδώ βλέπουμε και μια διαφορά με τα νομοσχέδια που αφορούν στην εκπαίδευση, διότι οι συζητήσεις άλλων, ας πούμε μνημονιακών, νομοσχεδίων προβλέπεται πάντοτε να έχουν και κάποιες αντιδράσεις. Η έντασή τους, βέβαια, εξαρτάται όχι από το είδος των νομοσχεδίων, αλλά από το ποιος είναι στην κυβέρνηση και ποιος στην αντιπολίτευση.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, κατά την οποία είχαμε –παραδοσιακά- τη συζήτηση του ασφαλιστικού και του φορολογικού το περασμένο Σαββατοκύριακο, οι αντιδράσεις ήταν… λάιτ, σε σχέση με τις αντίστοιχες παλαιότερων εποχών.

Η παράδοση όμως είναι παράδοση και έτσι είχαμε και αιφνιδιασμό και Σαββατοκύριακο, με κάποιες, παραδοσιακές κι αυτές, αστείες δικαιολογίες, ότι δεν υπήρχαν περιθώρια διαφορετικής επιλογής του χρόνου συζήτησης.

Στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση υπήρχε και μια διαφορετική «συγκυρία». Μιλάω για την απεργία των δημοσιογράφων και την ουσιαστική στέρηση των πολιτών από το δικαίωμά τους να ενημερωθούν σωστά και να έχουν πρόσβαση σε σχολιασμούς και κριτικές των υπό συζήτηση θεμάτων.

Παρένθεση. Βλέπετε πως, παρ’ όλη την εξάπλωση του διαδικτύου, όταν μιλάμε για ενημέρωση εννοούμε, ακόμη, τις εφημερίδες και τα ραδιοτηλεοπτικά Μέσα. Το διαδίκτυο, ακόμη, λειτουργεί ως δευτερογενής πηγή ενημέρωσης, αφού τα σχόλια και οι ειδήσεις που βρίσκουμε εκεί αναφέρονται συχνά, ακόμη, στα άλλα Μέσα.

Οι δημοσιογράφοι, λοιπόν, έκαναν σαν τον βλάχο της γνωστής ιστορίας που θύμωσε και… έκοψε το πουλί του και μετά ρωτούσε τι λένε στην πόλη για την απόφασή του αυτή.

Στην προσπάθειά τους να «αγωνιστούν» κατά των μέτρων (και) της κυβέρνησης, στρέφονται κατά των εργοδοτών τους που, στη συγκεκριμένη φάση, δεν ευθύνονται για κάτι και, το κυριότερο, ευνουχίζουν τη μόνη πραγματική δυνατότητα πάλης που έχουν, τον λόγο τους.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Ας συνεχίσουμε όμως με τις παραδόσεις.

Μια πολύ ισχυρή τέτοια είναι το να πέφτει «ξύλο» στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και η κυβέρνηση, παρά τους κάποιους πρώτους δισταγμούς της, φαίνεται αποφασισμένη να τη σεβαστεί απόλυτα.

Έτσι, στις συγκεντρώσεις του Σαββατοκύριακου, έπεσαν οι γνωστές «ψιλές», συνοδεία (δοτική) δακρυγόνων, κροτίδων, και όλων των συμπαρομαρτούντων. Μάλιστα η κυβέρνηση δέχτηκε τις, παραδοσιακές κι αυτές, διαμαρτυρίες, με τη διαφορά ότι προέρχονταν από (πρώην) συντρόφους.

Χτυπήθηκαν, λέει, οι διαδηλωτές της Λαϊκής Ενότητας με ιδιαίτερη αγριότητα!

Έτσι όμως είναι οι (λαϊκές) παραδόσεις:

-Ποιος σου έβγαλε το μάτι;

-Ο «αδελφός» μου.

-Γι’ αυτό είναι τόσο βαθιά βγαλμένο!

Αυτά για τις παραδόσεις και τη διατήρησή τους από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Δεν αναφερθήκαμε, φυσικά, σε όλες, γιατί υπάρχουν και άλλες που δεν είναι όμως γενικά αποδεκτές.

Μερικοί υποστηρίζουν πως σεβασμός στις παραδόσεις είναι και η προσπάθεια «τακτοποίησης» των ημετέρων. Μάλιστα καταγγέλλουν πως «η κυβέρνηση φέρνει μια τροπολογία για κάθε στέλεχός της» (ευτυχώς δεν διαθέτει και πολλά όπως προηγούμενες), προκειμένου να μη μείνει κανείς παραπονεμένος.

Παραδοσιακά!

Παραδοσιακά προϊόντα!