ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Σεπτέμβριος 2019. Συμπληρώθηκαν είκοσι συναπτά έτη από τη μέρα που αποφασίσαμε να σχολιάζουμε σε καθημερινή βάση τον κοινωνικό και πολιτικό μας βίο. Αυτός ο κύκλος έκλεισε. Δείτε εδώ το αποχαιρετιστήριο κείμενο.

Πάμε για άλλα; Ποιος ξέρει;

Τρίτη 31 Μαΐου 2016

160531 ΜΠΑΦΙΑΣΜΕΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:
Η επικαιρότητα τρέχει!

Δεν μπορείς να την παρακολουθήσεις, πόσω μάλλον να προλάβεις να τη σχολιάσεις. Είναι τόσο πυκνός ο πολιτικός χρόνος και τόσα πολλά τα γεγονότα που, αναγκαστικά, ρίχνουμε φευγαλέες ματιές ή αφήνουμε πολλά ασχολίαστα.

Πέρα όμως από την τρέχουσα επικαιρότητα υπάρχουν και διάφορες επέτειοι. Με τις οποίες είμαστε γενικώς αντίθετοι, αφού τα πράγματα που έχουν αξία για τη ζωή μας, καθώς κι εκείνα που κινδυνεύουν και χρειάζονται την προστασία μας πρέπει να τα έχουμε στο νου μας καθημερινά.

Ωστόσο, σήμερα θα κάνουμε μια εξαίρεση. Όπως ίσως ξέρετε είναι η Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Καπνίσματος. Θα αναφερθούμε, λοιπόν, με αφορμή τη σημερινή ημέρα, σε ένα πρόβλημα που μας βασανίζει χρόνια.

Πριν απ’ όλα όμως να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Εμείς δεν είμαστε καθόλου «κατά του καπνίσματος», όπως, κατά κανόνα, δεν είμαστε γενικώς «κατά», σχεδόν κανενός πράγματος. Εννοούμε από αυτά που επαφίενται στην ελεύθερη βούληση του κάθε ανθρώπου.

Ο καθένας (πρέπει να) είναι υπεύθυνος για τις επιλογές και τις πράξεις του και ο ρόλος της κοινωνίας και του κράτους δεν είναι να απαγορεύει τα «επικίνδυνα» πράγματα, αλλά να ενημερώνει και να προειδοποιεί. 

Όσον αφορά, λοιπόν, το κάπνισμα και τις επιπτώσεις του στον καπνιστή, δεν νομίζω να υπάρχει κανένας που δεν τις γνωρίζει. Βέβαια, καλό είναι η ενημέρωση να συνεχίζεται, κυρίως για τους νέους ανθρώπους που μπαίνουν ή πρόκειται να μπουν στον… μαγικό κόσμο του καπνίσματος.

Στο πλαίσιο αυτό, έχει νόημα και η σημερινή ημέρα, όμως για εμάς, το ξαναλέω, αυτό το «κατά» δεν στέκει. Τότε όμως, γιατί υπάρχουν οι διάφορες απαγορεύσεις, αν πρέπει να υπάρχουν, θα ρωτήσει κάποιος.

Θα προσπαθήσω να δώσω μια απάντηση από έναν άλλο, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, συγγενικό χώρο. Τις απαγορεύσεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Γιατί απαγορεύεται η υπερβολική ταχύτητα; Είναι προφανές, απαγορεύεται διότι, τρέχοντας εσύ, θέτεις σε κίνδυνο τις ζωές των άλλων.

Το άλλο πουλάκι:
Το πιάσατε το υπονοούμενο;

Η πολιτεία σού δίνει τη δυνατότητα να πάρεις μέρος σε αγώνες αυτοκινήτου ή μοτοσικλέτας, όπου η ζωή των θεατών προστατεύεται ικανοποιητικά, και να τρέξεις όσο τραβάει η ψυχή σου. Ακόμη υπάρχουν ειδικές πίστες, όπως αυτή δίπλα μας, στις Σέρρες, όπου μπορείς να μπεις και να τερματίσεις τα γκάζια.

Όχι όμως στο δρόμο. Πιο πολύ «όχι», σε κατοικημένες περιοχές και… εντελώς «όχι», σε μέρη όπου παίζουν ή κυκλοφορούν παιδιά.
Αν έγινε κατανοητό αυτό, μπορούμε να συνεχίσουμε και να δούμε τι σχέση έχει με το κάπνισμα.

Ας ξεκινήσουμε με την μεγάλη παρεξήγηση η οποία γίνεται εσκεμμένα, εδώ και χρόνια: κανείς δεν εμποδίζει κανέναν να καπνίσει!
Αυτό πρέπει να ξεκαθαριστεί, διότι πολλοί είναι εκείνοι που μιλούν για διωγμό των καπνιστών, για απαγόρευση του καπνίσματος και άλλα που δεν ισχύουν.

Τι ισχύει; Οι καπνιστές απαγορεύεται να καπνίζουν… τους υπόλοιπους ανθρώπους, δηλαδή να τους ντουμανιάζουν με το τσιγάρο τους, καθιστώντας τους παθητικούς καπνιστές. Αυτό το λογικό και αυτονόητο πράγμα ισχύει σε όλον τον πολιτισμένο και σε μεγάλο μέρος του απολίτιστου κόσμου.

Ισχύει και στη χώρα μας. Με μια διαφορά. Εδώ δεν εφαρμόζεται. Γιατί; Υπάρχουν δυο εξηγήσεις. Η μία είναι η γραφική, που θέλει του Έλληνος τον τράχηλο να μην υπομένει ζυγόν!
Η άλλη είναι η πραγματική. Καμιά κυβέρνηση δεν τολμά να εφαρμόσει τον νόμο!

Υπάρχουν ένα σωρό λόγοι που αιτιολογούν την απαγόρευση του καπνίσματος σε χώρους που υποχρεώνουν τους άλλους να ανέχονται τον καπνό του καπνιστή. Οι περισσότεροι έχουν να κάνουν με την υγεία. Μελέτες δείχνουν πόσο επιβλαβές είναι το παθητικό κάπνισμα, ιδίως για ευπαθείς ομάδες.

Ξεκαθαρίζω: Δεν με αφορούν καθόλου! Μπορεί η υγεία να είναι η βασική αιτία της απαγόρευσης του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους, από τη στιγμή όμως που αυτή η απαγόρευση ισχύει, εκείνο που με ενοχλεί είναι η αδιαφορία των οργάνων της πολιτείας να την εφαρμόσουν.

Και ένα τρίτο πουλάκι:
Αυτό λένε και οι περισσότεροι πολίτες..

Σε μια σχετική έρευνα, το 76% των Ελλήνων δήλωσαν ότι «αισθάνονται ντροπή που η χώρα μας είναι η μόνη στην Ε.Ε. που δεν εφαρμόζει τον νόμο για το παθητικό κάπνισμα». Επίσης, το 78% πιστεύει ότι «η μη εφαρμογή του νόμου αποτελεί σημείο πολιτιστικής υποβάθμισης της χώρας».

Σημειώνω ότι τα ποσοστά αυτά είναι μεγαλύτερα από εκείνα των «μη καπνιστών», που είναι περίπου 67%. Πράγμα που σημαίνει ότι με αυτή την άποψη τάσσονται και πολλοί καπνιστές και μπράβο τους.

Το ενδιαφέρον και αντιφατικό φαινόμενο είναι ότι, στη χώρα μας, ενώ τα ποσοστά των καπνιστών συνεχώς μειώνονται, εκείνα των παθητικών καπνιστών αυξάνονται, εξαιτίας ακριβώς της μη εφαρμογής  του νόμου.

Το επίσης ενδιαφέρον, που έχει να κάνει με την «πολιτιστική υποβάθμιση» (και περιέχει και μια… ταξική χροιά, για όσους ασχολούνται με τέτοια), είναι ότι αυτοί που πλήττονται περισσότερο από την μη εφαρμογή του νόμου είναι τα χαμηλά κοινωνικά και οικονομικά στρώματα του πληθυσμού.

Τα ακριβά εστιατόρια, τα πολυτελή κέντρα διασκέδασης, όπως και τα καλά ξενοδοχεία εφαρμόζουν τον νόμο. Όπως τον εφαρμόζουν και ιδιοκτήτες καταστημάτων που σέβονται τον εαυτό τους και τους πελάτες τους και χαίρομαι ιδιαίτερα που ένα τέτοιο είναι και αυτό που συχνάζουμε κι εμείς.

Ποιο είναι; Δεν έχει νόημα να σας το πούμε. Σημασία έχει να πιέσετε τον δικό σας «καφετζή» να εφαρμόσει τον νόμο. Μήπως όμως αυτό δεν είναι ακριβώς δουλειά του απλού πολίτη;
Αναρωτιέμαι!
Παφ!

Δεν υπάρχουν σχόλια: