170117 ΑΝΕΠΙΔΕΚΤΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Εσείς λέτε πως κατάλαβαν τίποτε;

Όταν χιονίζει στην Αθήνα, ή όταν το θερμόμετρο δείχνει (και) εκεί μερικούς βαθμούς κάτω από το μηδέν, μπορούν λέτε οι Αθηναίοι να μπουν για λίγο στη θέση κάποιων συμπατριωτών τους, που περνούν έτσι όλο τον χειμώνα;

Είπαμε κι άλλη φορά ότι αυτό στην ψυχολογία λέγεται ενσυναίσθηση και αποτελεί μετάφραση του αγγλοσαξονικού όρου «empathy» που, αν τον μεταφράζαμε ως εμπάθεια, θα μπλέκαμε άσχημα με τα νοήματα.

Αυτό διότι η εμπάθεια και ο εμπαθής είναι αρνητικά φορτισμένες έννοιες, που ξεκίνησαν να  έχουν σχέση με το έντονο πάθος και κατέληξαν να σημαίνουν την κακία που προέρχεται μάλιστα από προκατάληψη.

Σε κάθε περίπτωση, η ενσυναίσθηση μπορεί να σημαίνει την κατανόηση της ψυχολογικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται ένας άλλος, καθώς και των συναισθημάτων από τα οποία διακατέχεται, αλλά και των κινήτρων που οδηγούν τη συμπεριφορά του.

Μπορεί όμως να σημαίνει απλούστερα πως κατανοώ και τον τρόπο ζωής ενός ανθρώπου, τρόπος που είναι πολύ διαφορετικός από τον δικό μου. Είτε επειδή μπορεί να έχει μια πάθηση ή μια αναπηρία, είτε επειδή μπορεί να ζει κάτω από εντελώς διαφορετικές συνθήκες.

Αναρωτιέμαι, λοιπόν, αν οι Αθηναίοι συνειδητοποιούν, έστω για λίγο, ότι κάποιοι άλλοι Έλληνες ζουν ολόκληρο το χειμώνα κάτω από τις συνθήκες που βίωσαν αυτοί για καναδυό μέρες. Και ξεσήκωσαν τον κόσμο.

Και, λέω οι Αθηναίοι και όχι κάποιοι άλλοι από τη νότιο Ελλάδα, διότι αυτοί που κυρίως έχει νόημα να συνειδητοποιήσουν τη σημαίνει χειμώνας σε κάποιες από τις βόρειες περιοχές είναι οι πολιτικοί μας. Που είναι όλοι Αθηναίοι!

Να καταλάβουν τι σημαίνει να προσπαθείς να ζεστάνεις το σπίτι σου όλο τον χειμώνα με πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Να προσπαθείς να μετακινηθείς τις περισσότερες χειμωνιάτικες μέρες με παγετό. Να προετοιμάζεις κατάλληλα το σπίτι, το αυτοκίνητο, τα ζώα και τα κτήματά σου, ώστε να ξεχειμωνιάσουν μέσα σε δυνατό κρύο…

Τι σημαίνει αυτό σε καθαρά οικονομικό κόστος, αλλά και σε εργατοώρες, τόσο για την καθημερινή διαβίωση, όσο και για την συντήρηση των εγκαταστάσεων και τη συνεχή αποκατάσταση των ζημιών.

Το άλλο πουλάκι:

Τι να καταλάβουν οι άνθρωποι…

Τον κόσμο, έτσι όπως καταντήσαμε, τον αντιλαμβανόμαστε μόνο μέσα από τα δελτία ειδήσεων. Και αυτά, προκειμένου να μας δείξουν πόσο πολύ χιόνισε στην Αθήνα, έστελναν τα τηλεοπτικά συνεργεία στην… Ιπποκράτειο Πολιτεία.

Έχοντας ζήσει αρκετά χρόνια στην Αθήνα, δεν είχα ακούσει ποτέ πριν για Ιπποκράτειο Πολιτεία και μπήκα στον κόπο να ψάξω πού στο καλό βρίσκεται. Τι φαντάζεστε ότι ανακάλυψα;

Ανακάλυψα ότι βρίσκεται στις πλαγιές της Πάρνηθας, πάνω από τις Αφίδνες, στο ύψος δηλαδή περίπου της Μαλακάσας, καμιά σαρανταριά χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας. Εκεί πήγαιναν τις πρώτες μέρες τα συνεργεία για να μας δείξουν ότι… «στην Αθήνα χιονίζει»!

Πάντως το σουξέ του χιονιού αυτή τη φορά δεν ήταν άλλο από το κλείσιμο των σχολείων για μια εβδομάδα και μάλιστα κολλητά με τις διακοπές των Χριστουγέννων. Δεν έχει ξανασυμβεί να καθίσουν δάσκαλοι και μαθητές (ή μαθητές και δάσκαλοι), τόσες μέρες συνεχόμενα, μέσα στον χειμώνα.

Βέβαια, με το κλείσιμο των σχολείων υπάρχουν πολλά θέματα που κανείς δεν φροντίζει να τα λύσει. Η αρμοδιότητα για την απόφαση έχει εκχωρηθεί στους δήμους, δηλαδή στους δημάρχους, οι οποίοι όμως δεν είναι προϊστάμενοι των εκπαιδευτικών.

Είναι όμως υπεύθυνοι, μέσω των Σχολικών Επιτροπών, για τα οικονομικά των Σχολείων και τη συντήρηση των σχολικών κτηρίων. Δηλαδή για την προμήθεια του πετρελαίου και την αποκατάσταση των ζημιών που μπορεί να προκληθούν από το ψύχος.

Τις οποίες όμως θα προλάβουν, ή θα διαπιστώσουν και θα ενδιαφερθούν για την επιδιόρθωσή τους -ποιοι άλλοι;- οι διευθυντές των σχολείων και οι εκπαιδευτικοί! Πώς μπορεί να γίνει όμως αυτό, αν τα σχολεία είναι κλειστά, άρα κανείς δεν (είναι υποχρεωμένος να) βρίσκεται στη θέση του;

Είδατε τι χαμός έγινε, όταν κάποιος δήμαρχος είπε πως οι εκπαιδευτικοί πρέπει να πηγαίνουν στα σχολεία για να τα προετοιμάσουν ώστε, όταν αυτά ανοίξουν, να είναι έτοιμα να υποδεχτούν τους μαθητές και να λειτουργήσουν αμέσως χωρίς προβλήματα;

Χαμός, διότι σου λέει ο άλλος «ποιος είσαι εσύ που θα μας πεις τι να κάνουμε;» Σωστόν! Ο δήμαρχος δεν έχει καμιά αρμοδιότητα επ’ αυτού. Από την άλλη όμως, δεν είναι και κάπως λογικό αυτό που είπε;

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Είναι λογικό, όμως συμβαίνει!

(Σημειώστε την αντίφαση!)

Αλίμονο αν τα σχολεία έμεναν τόσες μέρες και κάτω από τέτοιες συνθήκες χωρίς καμιά επίβλεψή. Οι διευθυντές, με τη συνεργασία των καθαριστριών ή/και του διδακτικού προσωπικού φροντίζουν για το καλύτερο. Αν υπάρχουν εξαιρέσεις είναι ελάχιστες.

Ωστόσο, στο πλαίσιο της σωστής προετοιμασίας που λέγαμε και χθες, δεν θα μπορούσαν όλα αυτά να είναι θεσμοθετημένα, ώστε και σύγχυση αρμοδιοτήτων αν μην υπάρχει και το σύστημα να λειτουργεί καλύτερα;

Κάθε σχολείο να έχει «προσωπικό ασφαλείας», εκπαιδευτικούς που μένουν στη γειτονιά, που μπορούν να φτάσουν σ’ αυτό ακόμη και με τα πόδια, που θα περνούν και θα το επιβλέπουν τις μέρες που είναι κλειστό (που το κλείνει ο δήμαρχος) λόγω κακοκαιρίας.

Από την άλλη, προκειμένου και οι δήμαρχοι να μην χαλάνε τις καρδιές των ψηφοφόρων τους (που δεν ξέρουν πού να αφήσουν τα παιδιά τους, όταν κλείνουν τα σχολεία), να υπάρχει, όπως στο εξωτερικό, μια πάγια διαδικασία.

Με θερμοκρασία κάτω από τόσους βαθμούς, ή με τόσους πόντους χιόνι, τα σχολεία κλείνουν. Τελεία.

Και τα μαθήματα αναπληρώνονται σε κάποια μέρα από τις αργίες. Ξανά τελεία.

 «Τι να καταλάβουμε, οι φτωχοί;»