Το ένα πουλάκι:
Ήμουν κι εγώ εκεί!
Ξέρετε, αυτή τη φράση θα
ήθελα να την πω σε πάρα πολλές περιπτώσεις, όταν πραγματικά ζήλεψα τους
ανθρώπους που παρακολούθησαν από κοντά, «ζωντανά», κάτι που εγώ είτε το είδα
από την τηλεόραση είτε δεν το παρακολούθησα καθόλου.
Η ορκωμοσία του Τραμπ ΔΕΝ
είναι μια από αυτές. Φαίνεται όμως ότι τα γούστα μου -τελικά- ελάχιστα
ταιριάζουν με εκείνα του κυρίου Καμμένου, γεγονός που το διαπιστώνων κάθε φορά
με μεγαλύτερη χαρά.
Ο κύριος Καμμένος ήθελε να
είναι παρών την ορκωμοσία του αμερικανού Προέδρου, όμως δεν του έκατσε. Το
ήθελε τόσο πολύ που σηκώθηκε και πήγε ολόκληρο ταξίδι, ώστε να βρίσκεται κάπου
εκεί γύρω, μη τυχόν και του κάτσει κάτι ανέλπιστο.
Πώς κάνουν οι φίλοι κάποιου
συγκροτήματος ή οι φίλαθλοι μιας ομάδας που δεν έχουν εισιτήριο για τη συναυλία
ή τον αγώνα; Τριγυρίζουν απ’ έξω, μη τυχόν και βρουν κάτι τελευταία στιγμή ή
μήπως γίνει κανένα «ντου» και βρεθούν μέσα έστω και με καθυστέρηση.
Έτσι και ο κύριος Καμμένος.
(Βλέπετε ότι το «κύριος» το δίνω και καταλαβαίνει -δεν ξέρεις ποτέ τι μπορεί να
σου ξημερώσει.) Βεβαίως, δεν μπορούσε να πει ότι πάει ολόκληρο ταξίδι για… να
βρίσκεται εκεί γύρω.
Είπε, λοιπόν, ότι πάει για να
παρευρεθεί σε κάποια εκδήλωση της Ομογένειας που, εντελώς συμπτωματικά, θα
λάβαινε χώρα την προηγούμενη μέρα. Διαβάζουμε από την ανακοίνωση του ΥΠΠΟ:
«Ο Υπουργός Εθνικής
Άμυνας Πάνος Καμμένος παρέστη στην εκδήλωση της Επιτροπής Εγκαινίων
της Αμερικανικής Προεδρίας προς τιμή των Ελληνοαμερικανών μελών της νέας
κυβέρνησης των ΗΠΑ.
Συναντήθηκε με τον ελληνικής
καταγωγής νέο προσωπάρχη του Λευκού Οίκου, Reince Priebus, τον συνεργάτη
του νέου προέδρου, Τζορτζ Παπαδόπουλο, με υψηλά στελέχη του επιτελείου του
νέου προέδρου των ΗΠΑ και με σημαντικά μέλη της ελληνοαμερικανικής κοινότητας
ενώ είχε συνομιλία με τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Δημήτριο».
Όπως είναι φυσικό, μια τέτοια
επίσκεψη δεν μπορούσε να μην γίνει είδηση στον… «ομογενειακό τύπο», δηλαδή στον
Τύπο της Ομογένειας. Γεγονός που έφερε… απειλές για μηνύσεις.
Το άλλο πουλάκι:
Πρώτα όμως λίγη ιστορία.
Τα στοιχεία που θα αναφέρω
προέρχονται από το λεύκωμα «Το Ταξίδι», σε έρευνα και επιμέλεια της Μαρίας
Ηλιού, από τις εκδόσεις του Μουσείου Μπενάκη, με φωτογραφικό υλικό από τα αμερικανικά
αρχεία που συγκέντρωσε ο «Πρωτέας»:
«Η πρώτη ελληνόφωνη εφημερίδα
μαζικής κυκλοφορίας ήταν η “Ατλαντίς”, που ξεκίνησε την έκδοση της στη Νέα
Υόρκη ως εβδομαδιαία, ενώ το 1904 έγινε καθημερινή και απέκτησε σιγά σιγά
κυκλοφορία σε ολόκληρη τη χώρα.
Ιδρυτής της εφημερίδας ήταν ο
έμπορος Σόλων Βλαστός, σε συνεργασία με τον αδελφό του Δημήτριο. Ο Σόλων
Βλαστός ήταν ένθερμος οπαδός της μοναρχίας και ως εκδότης της Ατλαντίδος δεν
δίστασε να δώσει στην εφημερίδα ανάλογο τόνο, ιδίως μετά το διχασμό του 1915,
οπότε η Ατλαντίς παρέμεινε φιλοβασιλική.
[…] Τα εθνικά και πολιτικά
ζητήματα της Ελλάδας απασχολούσαν και τους Έλληνες στις ΗΠΑ. Η «Πανελλήνιος
'Ενωσις» που ιδρύθηκε το 1907 τόνιζε την ανάγκη αλληλοβοήθειας των μελών και
της ανάπτυξης των δεσμών με τους Αμερικανούς, αλλά τόνιζε εξίσου την αφοσίωση
προς την Ελλάδα και την παροχή ηθικής και υλικής βοήθειας «υπέρ των μεγάλων αναγκών
του Γένους». Ήταν κατά βάση βενιζελική οργάνωση και λειτούργησε για περίπου
μία δεκαετία.
Το 1915 η οργάνωση βοήθησε
στην έκδοση καθημερινής βενιζελικής εφημερίδας για να αντικρούσει τις
αντιβενιζελικές θέσεις της “Ατλαντίδος”. Με αυτό το σκοπό ο επιχειρηματίας
Πέτρος Τατάνης ίδρυσε το 1915 την καθημερινή εφημερίδα “Εθνικός Κήρυξ”.
Αρχισυντάκτης ήταν ο ιερέας
Δημήτριος Καλλίμαχος, που προσκλήθηκε ειδικά από την Ελλάδα για να αναλάβει
αυτή τη σημαντική θέση. Ο Καλλίμαχος είχε γεννηθεί στη Θράκη και είχε αποφοιτήσει
από τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας.
Είχε συνεργαστεί με διάφορες
αθηναϊκές εφημερίδες, είχε περιοδεύσει τη χώρα ως ιεροκήρυκας και από το 1906
μέχρι το 1914 είχε υπηρετήσει ως γραμματέας του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Παρέμεινε
αρχισυντάκτης του Εθνικού Κήρυκας από το 1915
μέχρι το 1942 και θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες μορφές της ελληνοαμερικανικής
δημοσιογραφίας».
Αυτή την εφημερίδα και τον
σημερινό εκδότη της, μια πολύ σημαντική προσωπικότητα της Ομογένειας, τον κύριο
Αντώνη Διαματάρη, σκέφτηκε να απειλήσει ο κύριος Καμμένος.
Και ένα τρίτο πουλάκι:
Διαβάζω από τον Εθνικό
Κήρυκα:
«Ο υπουργός Άμυνας της
Ελλάδας, Πάνος Καμμένος, μου τηλεφώνησε την Πέμπτη, αργά το απόγευμα,
απαιτώντας -και απειλώντας- να ανακαλέσω το σχόλιό μου –με τίτλο “Κοροϊδία
χωρίς όρια”– ισχυριζόμενος ότι είναι ανακριβές και ότι “δημιουργώ αρνητικό
κλίμα” για την εδώ επίσκεψή του.
Εξυπακούεται -για όσους τουλάχιστον
γνωρίζουν τον “Εθνικό Κήρυκα”- ότι θα έσπευδα όχι μόνο να ανακαλέσω, αλλά και
θα ζητούσα και συγγνώμη δημόσια, αν όντως το σχόλιο περιείχε ανακρίβειες, κάτι
το οποίο βέβαια και του τόνισα».
Τι ήταν αυτό που ενόχλησε τον
κύριο Καμμένο, ώστε να προβεί σε απειλητικά τηλεφωνήματα, χωρίς φυσικά να έχει
επίγνωση με ποιους πήγε να μπλέξει; (Ή μήπως είχε και γι’ αυτό έμεινε μόνο στις
απειλές;)
Ήταν κυρίως το σημείο «[…] Θα
συμφωνούσα, υπό τον όρο ότι δεν θα επιχειρούσαν την παραπληροφόρηση του
ελληνικού λαού, ότι δήθεν… θα έχουν συσκέψεις με στελέχη του Λευκού Οίκου και
θα θέσουν επί τάπητος θέματα όπως το ΔΝΤ και το Κυπριακό – όπως τα «παπαγαλάκια»
τους μεταδίδουν στην Ελλάδα.
Τέτοια συμπεριφορά είναι
ανάξια της Ελλάδας».
Εσείς τι καταλαβαίνετε από
την όλη ιστορία; Εγώ ότι το πιο σημαντικό μέρος του ταξιδιού ήταν η φωτογραφία
στο πρωθυπουργικό αεροσκάφος με τα ΝΕΑ και το σήμα της επιτυχίας.
Συμπεριφορά καθ’ όλα άξια…
της κυβέρνησης.
Υπερατλαντικό ρεζίλι!
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου