180907 ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΕΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Έχουμε και τον ανασχηματισμό.

Ο ανασχηματισμός είναι κάτι που ποτέ δεν κατάλαβα πώς λειτουργεί. Είναι, φαίνεται, επειδή σκέφτομαι εντελώς διαφορετικά από τους πολιτικούς και τον τρόπο με τον οποίο εκείνοι βλέπουν να λειτουργεί το σύστημα.

Το πιο ωραίο που έχω ακούσει για τον ανασχηματισμό είναι το εξής:

«Μπαμπά, τι είναι ανασχηματισμός;»

«Είναι, παιδί μου, όταν στάζει το ταβάνι και εμείς αλλάζουμε θέση στα έπιπλα!»

Δεν μου άρεσε απλώς η μεταφορά της μάταιης προσπάθειας να εμποδίσεις μια καταστροφή ή να λύσεις ένα πρόβλημα κλείνοντας σ’ αυτό τα μάτια. Μου άρεσε και η συγκεκριμένη παρομοίωση των υπουργών με έπιπλα.

Θα συμφωνείτε ότι για κάποιους ισχύει στο έπακρο. Δεν έχουν καμιά πραγματική αποστολή εκτός από το να διακοσμούν έναν χώρο ή από να ακουμπά ο πρωθυπουργός πάνω τους διάφορα «αντικείμενα».

Μια καυτή πατάτα, ας πούμε, ή την μασιά με την οποία βγάζεις τα κάστανα από τη φωτιά. Μπορεί ακόμη να τους χρησιμοποιεί ως τα έπιπλα πάνω στα οποία κάθονται εκείνοι τους οποίους πρέπει να συναντήσει. 

Καταλάβατε τι εννοώ. Ο διακοσμητικός χαρακτήρας ορισμένων υπουργών φαίνεται και από την ομολογία ότι τους επιλέγουν για να «αρέσουν» σε συγκεκριμένη ομάδα ψηφοφόρων, τους οποίους θα φέρουν κοντά στην κυβέρνηση.

Προσέξτε! Όχι με το έργο που θα επιτελέσουν στο συγκεκριμένο υπουργείο∙ απλώς με την παρουσία τους στο υπουργικό συμβούλιο. Και σας ρωτάω: Είναι δυνατόν να σκέφτεται έτσι πολιτικός που σέβεται τους πολίτες;

Αν δεν τους κοροϊδεύει ευθέως, τους θεωρεί ανόητα και άβουλα όντα, τα οποία θα ακολουθήσουν απλώς έναν πολιτικό και θα μετακινηθούν σε άλλον χώρο, επειδή εκείνος πήρε ένα υπουργείο εκεί.

Αν όμως αυτό ισχύει, αν οι πολίτες είναι τόσο χαμηλού επιπέδου που θα μπουν σε μια τέτοια διαδικασία, γιατί να θέλεις εσύ να τους κυβερνάς; Δηλαδή να τους καθοδηγείς, να τους ανοίγεις νέους δρόμους, να τους δείχνεις το μέλλον;

Αν οι πολίτες είναι τέτοιοι, άφησέ τους στη μοίρα τους, δεν αξίζουν έναν πραγματικό ηγέτη όπως θέλεις να είσαι ή θεωρείς εσύ τον εαυτό σου. Πήγαινε στο σπίτι σου και μην ασχολείσαι άλλο μαζί τους.

Το άλλο πουλάκι:

Και η καρέκλα;

Φαίνεται, φίλοι μου, πως οι άνθρωποι είναι χωρισμένοι σε δυο κατηγορίες. Σε εκείνους που ξέρουν και εκτιμούν την αξία μιας καρέκλας και στους υπόλοιπους. Βεβαίως, για να είμαστε ειλικρινείς, έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέμε.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια ατάκα από τους πρώτους δίσκους του Χάρυ Κλιν, όταν παρουσίασε πολύ πετυχημένα τον Χαράλαμπο Τραμπάκουλα. Ο διάλογος ήταν με έναν δημοσιογράφο που τον ρωτούσε πώς βρέθηκε στη συγκεκριμένη θέση.

«Εμένα μου είπαν να πάω και πήγα», απάντησε ο Τραμπάκουλας.

«Κι εσάς, άμα σας πουν να πάτε, πηγαίνετε;» ρωτάει ο δημοσιογράφος, για να πάρει την απάντηση:

«Γιατί, ρε χαμένε, ξέρεις εσύ κανέναν που του είπαν να πάει και δεν πήγε;»

Έτσι ακριβώς είναι, φίλοι μου! Φαίνεται αδύνατον να αντισταθεί κανείς σε πρόσκληση για μια «καρέκλα». Ξέρω ελάχιστους που το έκαναν και γι’ αυτό βρίσκονται πολύ ψηλά στην εκτίμησή μου.

Προσέξτε, δεν είναι οπωσδήποτε κακό να δεχθεί κάποιος μια θέση. Τα κριτήρια που πρέπει να επικρατούν είναι ο λόγος για τον οποίο του προτάθηκε η συγκεκριμένη θέση και το ποια ήταν η μέχρι τώρα δική του πορεία.

Ξέρεις, ας πούμε, ότι σε θέλουν για «φίντα». Γνωρίζετε όλοι τι είναι η φίντα; Μην ψάξετε στα λεξικά γιατί θα μπερδευτείτε. Από περιέργεια έριξα μια ματιά και είδα να την μπερδεύουν ακόμη και με την… τσόντα.

Αλήθεια! Στο Βικιλεξικό γράφει «μικρό μπάλωμα που έκαναν παλιά στις σόλες»! Αυτό είναι η τσόντα και η λέξη πήρε την πονηρή της σημασία από τα μικρά «μπαλώματα» πορνό σκηνών που παρεμβάλλονταν σε κανονικές ταινίες.

Η φίντα είναι το… ζωντανό δόλωμα, ένα πουλί αιχμαλωτισμένο που με τη φωνή ή/και το περιορισμένο του πέταγμα ξεγελά άλλα πουλιά του είδους του, ώστε να κατεβαίνουν κοντά του, δηλαδή στο έλεος των κυνηγών τους.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Υπουργός φίντα!

Όχι επειδή εκτιμώνται τα προσόντα ή οι ικανότητές σου, αλλά επειδή ο πρωθυπουργός πιστεύει ότι η τοποθέτησή σου στο υπουργικό συμβούλιο μπορεί να φέρει ψηφοφόρους από άλλες παρατάξεις στο κόμμα του.

Δέχεσαι; Αν ναι, έχει άδικο κάποιος όταν σε κατηγορήσει ότι το κάνεις για την καρέκλα; Πόσω μάλλον όταν η πρόταση γίνεται από μια κυβέρνηση και έναν πρωθυπουργό που εσύ τους έσουρνες τα εξ αμάξης.

Τι άλλαξε ξαφνικά; Η απόφασή τους να διευρύνουν τον χώρο τους με πρόσωπα και ιδέες του ευρύτερου δημοκρατικού φάσματος; Και τότε, γιατί συγκεκριμένα εσένα, τον οποίο μάλιστα είχαν και αυτή κάποτε στο φτύσιμο;

Τι άλλο λες να επικράτησε, εκτός από το γεγονός ότι στο πρόσωπό σου βρήκαν έναν πρόθυμο να κάνει τη δουλειά τους; Θα μου πεις, εδώ υπάρχει μια συνθήκη από την οποία βγαίνουν κερδισμένα και τα δύο μέρη.

Τι ποιο έντιμο!

Θα συμφωνήσω απόλυτα, με την προϋπόθεση όμως ότι αυτό γίνεται παραδεκτό και δημοσίως. Από τη στιγμή που πάτε να το παρουσιάσετε για «σύγκλιση θέσεων» και άλλα τέτοια ρομαντικά…

Τότε μας δίνετε κι εμάς το δικαίωμα να υποστηρίζουμε ότι μας περνάτε για μεγάλα κορόιδα και να φερόμαστε ανάλογα.

Εκτός κι αν πράγματι είμαστε τέτοια, οπότε ίσως και να έχετε τελικά δίκιο!

Την καρέκλα, ουδείς!