190215 ΚΑΛΟΝΤΥΜΕΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Ποια τηλεπαιχνίδια σας αρέσουν;

Μην απαντάτε, το ερώτημα είναι ρητορικό. Σας αρέσουν, και μας αρέσουν, εκείνα τα τηλεπαιχνίδια που έχουν τις υψηλότερες τηλεθεάσεις. Ασχέτως αν ο καθένας από εμάς δεν τα παρακολουθεί, αλλά βλέπει κάτι άλλο.

Αν το καλοσκεφτείτε, το παράδοξο αυτό μοιάζει λίγο με εκείνο, που ψάχνεις να βρεις σε μια συντροφιά ποιοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Δεν υπάρχει κανείς! Και να δείτε που όλοι θα (ξανα)εμφανιστούν πίσω από το παραβάν!

Εμείς, λοιπόν, όπως άλλωστε και όλοι εσείς, ούτε ΣΥΡΙΖΑ ψηφίσαμε (ούτε, φυσικά ΑΝΕΛ) αλλά ούτε και τηλεπαιχνίδια παρακολουθούμε, ιδιαίτερα όσα έχουν τη μορφή ριάλιτι˙ όπου οι παίκτες ψηφίζουν κιόλας.

Ωστόσο, έχουμε κάποια εικόνα και γι’ αυτά, αφού τα κανάλια τα διαφημίζουν πολύ συχνά, οπότε, περίπου αναγκαστικά, τα «παρακολουθούμε» κι εμείς. Όπως και αν καμιά φορά σταθούμε για λίγο πάνω στο ζάπινγκ.

Τι μας κάνει εντύπωση; Ο τρόπος με τον οποίο οι παίκτες αξιολογούν αλλήλους, κυρίως δε τα σχόλια με τα οποία είναι υποχρεωμένοι να συνοδεύουν τις αξιολογήσεις και τις βαθμολογίες που βάζουν.

Τα οποία, σε αρκετές των περιπτώσεων, δεν συμφωνούν. «Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό που παρουσίασε ο Κώστας, το βρήκα πρωτότυπο και ενδιαφέρον, πιστεύω ότι προσπάθησε πολύ και αυτό φάνηκε… Του βάζω δύο».

Με άριστα το πέντε! Δηλαδή, με τόσα εγκωμιαστικά σχόλια, του βάζει βαθμό κάτω από τη βάση. Σκεφθείτε τι θα έβαζε αν έβρισκε και κάτι αρνητικό στην προσπάθεια του Κώστα. Θα τον πυροβολούσε.

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν όμως εκείνα τα παιχνίδια όπου ο ένας παίκτης προσπαθεί, υποτίθεται, να βοηθήσει τον αντίπαλό του, δίνοντάς του συμβουλές για το πώς να γίνει καλύτερος, να πετύχει καλύτερο αποτέλεσμα.

Για παράδειγμα, υπάρχει ένα τέτοιο παιχνίδι «μόδας», στο οποίο πέντε γυναίκες ανταγωνίζονται για το ποια θα ντυθεί καλύτερα, δηλαδή πιο ταιριαστά, για μια συγκεκριμένη περίσταση που προβλέπεται από την παραγωγή.

Εκεί, καθώς η μία δοκιμάζει διάφορα ρούχα, οι άλλες τα… αποδοκιμάζουν, κάνοντας συχνά καυστικά ή/και προσβλητικά σχόλια, έχοντας όμως ως στόχο να βοηθήσουν την συμπαίκτρια - αντίπαλό τους.

Το άλλο πουλάκι:

Πόσο αυστηροί είμαστε;

Όταν πρόκειται να κρίνουμε τους άλλους, εξαντλούμε κάθε όριο αυστηρότητας. Δεν βρίσκουμε το παραμικρό ελαφρυντικό. Είμαστε έτοιμοι να τους καταδικάσουμε με συνοπτικές διαδικασίες.

Όταν είναι να κρίνουμε τον εαυτό μας; Εκεί να δεις χουβαρνταλίκι, εκεί να δεις δικαιολογίες και ελαφρυντικά που βρίσκουμε. Εκεί να δεις πόσο εύκολα βάζουμε μεγάλους βαθμούς, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι τους αξίζουμε απολύτως.

Στα παιχνίδια μαγειρικής δεν φαίνεται τόσο, δηλαδή δεν μπορούμε να έχουμε κι εμείς μια γευστική εικόνα, ώστε να ξέρουμε πώς αξιολογεί και βαθμολογεί ο κάθε παίκτης τον εαυτό του και τους άλλους.

Σε εκείνα όμως που έχουν να κάνουν με ρούχα, μπορούμε να δούμε το αποτέλεσμα. Και να κρίνουμε τους… κρίνοντες. Οι οποίοι όχι μόνο βαθμολογούν αυστηρά, αλλά κάνουν και συστάσεις στους άλλους.

Χωρίς να βλέπουν τα δικά τους χάλια. Όταν έρθει η σειρά τους να ντυθούν, τότε μπορούμε να κρίνουμε και το δικό τους γούστο. Προσοχή όμως! Το κρίνουμε, όπως και των άλλων, με τα… προσωπικά μας κριτήρια.

Δηλαδή, και αυτό είναι το μυστικό του παιχνιδιού, γινόμαστε κι εμείς μέρος του. Μπορεί να μη μας βλέπουν οι άλλοι, όμως εμείς ξέρουμε πώς ντυνόμαστε, γνωρίζουμε την γκαρνταρόμπα μας και βάσει αυτής κρίνουμε.

Θεωρούμε, όπως κάνουν και οι παίκτες που κατακρίνουμε, ότι το δικό μας γούστο είναι ανώτερο και η ανωτερότητα αυτή μάς δίνει το δικαίωμα να κατατάσσουμε τους άλλους πολύ χαμηλά στην αξιολογική μας κλίμακα.

Ή να τους συμβουλεύουμε με ύφος ενός ειδικού που, μπορεί να μην έχει κάποια αντικειμενικά προσόντα, έχει όμως την επιβράβευση και των θαυμασμό των φίλων του στο φέισμπουκ για το «θεϊκό» του ντύσιμο.

(Ας τα έχουμε όλα αυτά υπόψη μας, κάθε φορά που συζητάμε για την αξιολόγηση στο Δημόσιο και για το πώς αυτή μπορεί να είναι αντικειμενική και να λύνει προβλήματα στην απόδοση των εργαζομένων.)

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Μια κοινωνική προσφορά!

Έχοντας κατά νου όλα τα προηγούμενα, περί υποκειμενικής αξιολόγησης και κρίσης, θα ζητούσα από τους υπευθύνους των συγκεκριμένων εκπομπών να κάνουν μια εξυπηρέτηση στο κοινωνικό σύνολο.

Να αναθέσουν στις παίκτριες ένα «θέμα» τού στυλ «είσαι υποψήφια δημοτική σύμβουλος και πηγαίνεις στην παρουσίαση του ψηφοδελτίου, από τον επικεφαλής, στους πολίτες των οποίων την ψήφο θα ζητήσεις».

Το ζητώ αυτό γιατί τις τελευταίες μέρες βλέπουν πολλά τα μάτια μας˙ είναι, βλέπετε, συχνές και οι παρουσιάσεις. Από ντυσίματα κατάλληλα για εκδρομές στη φύση, μέχρι σύνολα που… κατευθύνονται, λες, σε μπουζουξίδικο.

Σχετικό πρότζεκτ θα μπορούσε να είναι και το «είσαι σύζυγος υποψηφίου και τον συνοδεύεις στη παρουσίαση…» Όπως βλέπετε, δεν μιλάω για τους άντρες, γιατί εκεί τα πράγματα είναι πιο απλά.

Φοράς ένα κουστούμι, ή σακάκι με πουκάμισο, και έξω από την πόρτα. Βεβαίως, όπως είπαμε και για το βιογραφικό, πάντοτε το ντύσιμο εξαρτάται και από το ψηφοδέλτιο στο οποίο συμμετέχεις, επομένως τους πολίτες στους οποίους απευθύνεσαι.

Κατά παράδοση, το «αριστερό» θέλει πιο κάζουαλ εμφάνιση, ενώ ένα δεξιό ψηφοδέλτιο τη σηκώνει την επισημότητα. Ας μην μπαίνω όμως σε ξένα χωράφια. Ας περιμένω την εκπομπή που θα μας διαφωτίσει όλους.

 Και το ράσο κάνει τον παπά!