130617 ΜΑΥΡΙΔΕΡΟ-1

Το ένα πουλάκι:

Έρεβος!

Ξαφνικά, πραγματικά ξαφνικά όμως, οι οθόνες των τηλεοράσεών μας γέμισαν βαθύ σκοτάδι. Τα ραδιόφωνα σίγησαν.

Λένε πως πρέπει να χάσεις κάτι για να αναγνωρίσεις την αξία του. Και το σίγουρο είναι ότι όλοι εμείς, οι φίλοι της ΕΡΤ, ξαφνικά μείναμε χωρίς στέγη.

Δεν μιλάω για τους χιλιάδες «οπαδούς» που ξεφύτρωσαν μόλις ακούστηκε ότι η ΕΡΤ κλείνει.

Σκεφτόμουν ότι όλοι αυτοί, αν παρακολουθούσαν προγράμματα της ΕΡΤ μισή ώρα τη μέρα, η ΕΡΤ θα ήταν πρώτη σε θεαματικότητα και ακροαματικότητα.

Όπως και όλοι εκείνοι που μέχρι χθες κατηγορούσαν τα κρατικά κανάλια και τους σταθμούς ότι ήταν φερέφωνα της κυβέρνησης. Τώρα κλαίνε και θρηνούν που θα τους λείψει η κατευθυνόμενη και φιλοκυβερνητική ενημέρωση. Ποιους κοροϊδεύουν;

Θα μιλήσω, λοιπόν, για εμάς τους υπόλοιπους. Που είχαμε κολλημένη τη βελόνα του ραδιοφώνου στα κρατικά προγράμματα.

Που παρακολουθούσαμε με φανατισμό τις εκπομπές της κρατικής τηλεόρασης. Για να καταλάβετε ποιους εννοώ, θα σας δώσω μερικά παραδείγματα.

Ένας φίλος είχε το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου μονίμως στο 91,2, στο δεύτερο πρόγραμμα. Αυτός ταξίδευε τακτικά. Μόλις περνούσε την Ασπροβάλτα, πατούσε ένα κουμπάκι και ο δείκτης έδειχνε 92,0, δηλαδή το δεύτερο πρόγραμμα από τους αναμεταδότες της Θεσσαλονίκης. Μετά τα Τέμπη, πατούσε πάλι το κουμπάκι και ο δείκτης πήγαινε στο 94,8, ώστε να πιάνει το δεύτερο πρόγραμμα από το Πήλιο. Τέλος, κοντά στη Λαμία, έπιανε το γνωστό 103,8 και έτσι άκουγε σε όλο το δρόμο το αγαπημένο του πρόγραμμα.

Στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου είχε έναν μικρό χάρτη της Ελλάδος, στον οποίο αναγραφόταν σε ποιες συχνότητες ακούγονται οι κρατικοί σταθμοί σε κάθε περιοχή.

Έτσι, και στις διακοπές του ακόμη δεν έχανε ποτέ τις εκπομπές που παρακολουθούσε επί χρόνια.

Κάποτε του εξήγησα πως το ραδιόφωνο έχει μια εφαρμογή, το RDS, που ψάχνει και βρίσκει σε άλλη συχνότητα το σταθμό που ήδη ακούς, μόλις αυτός κάνει παράσιτα. Δεν το εμπιστεύτηκε ποτέ. Διότι συχνά το RDS έψαχνε χωρίς να βρίσκει εναλλακτική συχνότητα, με αποτέλεσμα να χάνει επαφή για κάποια κλάσματα του δευτερολέπτου. Ε, αυτός προτιμούσε το δικό του χειροκίνητο σύστημα.

Το άλλο πουλάκι:

Ακούστε περίπτωση.

Μία φίλη αγόραζε από… κτίσεως Ρώμης, κάθε Πέμπτη, τη Ραδιοτηλεόραση. Την αγόρασε ακόμη και την περασμένη Πέμπτη, που η ΕΡΤ ήταν κλειστή! Περιττό να σας πω ότι έχει διπλά και τριπλά όλα τα θέατρα αλλά και τις τόσες άλλες ιστορικές σειρές που έδινε το περιοδικό τα τελευταία χρόνια.

Αυτή, λοιπόν, έπαιρνε και έναν μαρκαδόρο και σημείωνε όλες τις εκπομπές της κρατικής τηλεόρασης και του ραδιοφώνου που την ενδιέφεραν. Όσες δεν προλάβαινε να παρακολουθήσει τις έγραφε κι έτσι έχει στο αρχείο τις χιλιάδες ώρες τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών.

Δεν χρειάζεται να αναφέρω ότι το βράδυ της Τρίτης έπεσε να πεθάνει. Προσπάθησα να την παρηγορήσω λέγοντάς της πως μόνο τις εκπομπές που έχει στο αρχείο της να ακούσει, της φτάνουν για καμιά πενηνταριά χρόνια.

Γι’ αυτούς, τους «παθιασμένους» ανθρώπους, είχε νόημα ύπαρξης η ΕΡΤ. Με τα όποια προβλήματα, οικονομικά ή λειτουργικά, όπως τα επισημάναμε και σε δυο πρόσφατες και ολίγον προφητικές κουβέντες μας. Γι αυτούς αλλά κα όλους εκείνους που βρισκόταν είτε στο εξωτερικό, είτε στις εσχατιές της χώρας και τώρα υποχρεώνονται να ακούν μόνο ξένους σταθμούς.

Όλοι οι άλλοι χύνουν κροκοδείλια δάκρυα και να είστε βέβαιοι ότι δεν πρόκειται να τους λείψει καμιά ΕΡΤ, ούτε φυσικά τους έπιασε ο πόνος για τους εργαζόμενους εκεί, το πολύ πολύ να σημαίνουν γι’ αυτούς ό,τι και οι τόσοι άλλοι, χιλιάδες εργαζόμενοι που βρέθηκαν στο δρόμο, εξαιτίας της κρίσης ή του μνημονίου ή οποιουδήποτε άλλου (δεν) αγαπάτε.

Προλαβαίνω το επιχείρημα. Αν είναι το κρατάμε μια τόσο δαπανηρή ραδιοτηλεόραση για κάποια «ψώνια» που δεν έχουν μάθει να παρακολουθούν τίποτε άλλο, τότε χίλιες φορές να κλείσει.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Ναι, αλλά όχι έτσι.

Τι υπόσχεσαι, κύριε; Ότι θα κάνεις έναν άλλο κρατικό ραδιοτηλεπτικό φορέα, υγιή και οικονομικό. Καν’ τον και φερ’ τον να τον δούμε. Σχεδίασε το οργανόγραμμα, στήσε το μαγαζί, ξεκίνα και τις πρώτες δοκιμαστικές εκπομπές και μετά κλείσε όσες ΕΡΤ γουστάρεις.

Ποιος ο λόγος να γίνει τόσο βεβιασμένα και να υπάρξει αυτή η σιωπή στα ραδιόφωνά μας και η μαυρίλα στις οθόνες μας;

Δείξε μας πρώτα, ποιο είναι αυτό το θαυμαστό νέο ραδιοτηλεοπτικό προϊόν που οραματίζεσαι και μετά κάνε την αλλαγή.

Διότι, καλώς ή κακώς, εμείς με κρατικό ραδιόφωνο και κρατική τηλεόραση μεγαλώσαμε. Ούτε τους περίφημους «πειρατές» ακούσαμε ποτέ, ούτε, φυσικά τα ονομαστά ιδιωτικά κανάλια.

Μείναμε στο κενό. Και για να σας δώσω το μέγεθος της καταστροφής θα σας πω τούτο. Τετάρτη πρωί, όπως κάθε πρωί, μπαίνω να κάνω το μπάνιο μου και ανοίγω το ραδιοφωνάκι που ήταν κολλημένο στο δεύτερο πρόγραμμα.

Σιωπή. Κουνάω τη βελόνα και, αφού προσπερνάω διάφορες αηδίες, στέκομαι σε έναν άγνωστό μου σταθμό που εξέπεμπε ελληνικά τραγούδια, από τα λεγόμενα έντεχνα.

Ε, δεν πειράζει, σκέφτηκα. Παραλίγο να πως «ουδείς αναντικατάστατος». Διότι όταν ήρθε η ώρα να ακουστεί το σήμα του σταθμού, μια λιγωμένη γυναικεία φωνή ακούστηκε να λέει: «Τι ωραίο που είναι; Να το πιάσω; Πόσο είναι;»

Για να απαντήσει ο άντρας λέγοντας «Ενενήντα τόσο κόμμα τόσο»!

Θα μπορούσα να σας μιλάω μέρες για την ΕΡΤ. Απογοήτευση και οργή!

Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά!