ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Σεπτέμβριος 2019. Συμπληρώθηκαν είκοσι συναπτά έτη από τη μέρα που αποφασίσαμε να σχολιάζουμε σε καθημερινή βάση τον κοινωνικό και πολιτικό μας βίο. Αυτός ο κύκλος έκλεισε. Δείτε εδώ το αποχαιρετιστήριο κείμενο.

Πάμε για άλλα; Ποιος ξέρει;

Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

130628 ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ

Το ένα πουλάκι:
Λέω να την κάνω, σιγά σιγά…

Φτάσαμε στο τέλος της σαιζόν, φάγαμε και τον Ιούνιο, οι ζέστες άρχισαν να γίνονται ανυπόφορες και, το κυριότερο, έχουμε νέα κυβέρνηση.
Τι άλλο χρειάζεται ο άνθρωπος για να ξεκινήσει ξένοιαστος τις διακοπές του;
Πώς είπατε; Χρήματα;
Νομίζω ότι αυτό είναι μια… φτηνή δικαιολογία για όσους δεν αγαπούν τα ταξίδια, την περιπέτεια, την περιπλάνηση σε άγνωστους τόπους, τη γνωριμία με νέους ανθρώπους, όλο αυτό δηλαδή που ονομάζουμε ελληνικό καλοκαίρι.

Διότι, φίλοι μου, λεφτά υπάρχουν!
Και μπορώ να σας το αποδείξω πολύ εύκολα. Σκεφθείτε την «εναλλακτική» λύση να μην ήταν καλοκαίρι και να ήταν… χειμώνας. Πόσα χρήματα θα χρειαζόμασταν για να ζεσταθούμε;
Ε, αυτά τώρα μπορούμε να τα δώσουμε για να δροσιστούμε, πηγαίνοντας κάπου να αλλάξουμε τον αέρα μας.

Αφήστε το άλλο. Έχτε υπολογίσει πόσο κοστίζει η χειμωνιάτικη διατροφή και πόσο η καλοκαιρινή; Τώρα τη βγάζεις με μια ντομάτα και λίγο καρπούζι, που λέει ο λόγος.
Αν δεν έχεις ο ίδιος μπαχτσέ, όλο και θα υπάρχουν τίποτα κορόιδα γνωστοί σου, οι οποίοι αυτή την εποχή βγάζουν τόσα ζαρζαβατικά που δεν ξέρουν τι να τα κάνουν.

Αφήστε που, μια βόλτα να κάνεις, έναν άγνωστο να χαιρετήσεις στην αυλή του και να του πεις «πολύ ωραίο τον κάνατε τον μπαχτσέ σας, μερακλίδικο», το έβγαλες το φαγητό δυο ημερών.

Αμ, το άλλο;
Έχτε υπολογίσει πόσο κοστίζει το χειμωνιάτικο ντύσιμο, συγκριτικά με το καλοκαιρινό; Ένα ζευγάρι σαγιονάρες, ένα σορτσάκι και μια μπλουζίτσα, και βγάζεις ολόκληρη σαιζόν.

Μόνο, παιδιά, σας παρακαλώ. Μπλουζίτσα. Όχι φανελάκι, ούτε, φυσικά γυμνοί από τη μέση και πάνω, εκτός αν είστε κανένα από τα μοντέλα του Κάλβιν Κλάιν. Διαφορετικά, κανείς δεν έχει τη διάθεση να βλέπει τις κορμάρες σας.
Είπαμε, να φοράμε λίγα, αλλά καλαίσθητα.

Το άλλο πουλάκι:
«Εσύ δεν σπουδάζεις παιδί»!

Αυτό ήταν το ατράνταχτο επιχείρημα ενός φίλου, ο οποίος υποστήριζε ότι δεν του φτάνουν τα λεφτά να πάει ούτε μια εβδομάδα σε κάποια παραλία.
Τον κοίταξα παράξενα, κάνοντας αμέσως τους υπολογισμούς μου.

Πόσα σου χρειάζονται κάθε μήνα για το παιδί που σπουδάζεις, εκτός από τα ενοίκια; τον ρώτησα.
Μου απάντησε.
Ε, αυτά τα λεφτά, δυο μήνες τώρα, δεν θα τα στέλνεις στο παιδί σου. Σου φτάνουν και στου παραφτάνουν να κάνεις διακοπές, όχι μόνο μια αλλά δυο και τρεις εβδομάδες.

Αρκεί βεβαίως και το παιδί να δείξει κατανόηση και να μη θέλει, τώρα που θα έρθει στη Δράμα, τόσα και άλλα τόσα για καλοπέραση. Είπαμε, αυτή μπορεί να υπάρξει και με πολύ λιγότερα χρήματα, αυτό μας έμαθε η κρίση.

Το ένδοξο ελληνικό καλοκαίρι, λοιπόν, είναι εδώ και μας ζητάει να το ζήσουμε όσο μπορούμε πιο ξένοιαστα και πιο… οικονομικά.
Αφήνω το γεγονός ότι, παρά τη χρεοκοπία της χώρας, ο κάθε Έλληνας εξακολουθεί να διαθέτει ένα εξοχικό, δικό του, τις περισσότερες φορές, ή κάποιου πολύ δικού του ανθρώπου, στον οποίο μπορεί να φορτωθεί οικογενειακώς, χωρίς παρεξήγηση.

Δηλαδή, με παρεξήγηση, όμως ποιος τα λογαριάζει αυτά, αν είναι να κάνει τζάμπα την «αλλαγή» του;

Αλλαγή! Τι ωραία λέξη; Την χρησιμοποιούσαν οι παλαιότεροι για να περιγράψουν αυτό που όλοι οι άνθρωποι χρειαζόμαστε τώρα το καλοκαίρι.
Εμείς σήμερα λέμε «διακοπές». Η αλλαγή είναι κάτι διαφορετικό.

Σημαίνει αλλάζω τόπο, αλλάζω ρυθμούς, αλλάζω διατροφή, αλλάζω παραστάσεις, αλλάζω τελικά τον τρόπο με τον οποίο βλέπω τα πράγματα και τη ζωή, έστω και για λίγες ημέρες.
Θεωρούνταν δε απαραίτητη, ιδίως για όσους είχαν κάποιο πρόβλημα υγείας, και δεν ήταν οπωσδήποτε συνδυασμένη με την ξάπλα, επί ώρες, κάτω από τον καυτερό ήλιο.

Γι’ αυτό και τα πλέον γνωστά θέρετρα για αλλαγή ήταν κάποιες λουτροπόλεις, αλλά και πολλά ξακουστά ορεινά χωριά της πατρίδας μας. Σήμερα οι κάτοικοί τους. Όσοι απομείνανε, προσπαθούν να τα βάλουν και πάλι στον χάρτη, προπαγανδίζοντάς τα ως προορισμούς «εναλλακτικού τουρισμού».

Και ένα τρίτο πουλάκι:
Ενώ διακοπές, τι σημαίνει;

Για πολλούς σημαίνει παίρνω την άδειά μου και δεν ξέρω τι να την κάνω. Ξημεροβραδιάζομαι στις καφετερίες, ξεροψήνομαι κάτω από μια ομπρέλα (αυτό λέγεται «πάω για μπάνιο») περνάω ώρες κοιτάζοντας ανόητες επαναλήψεις στην τηλεόραση και βρίζω πολλές μέρες πριν επιστρέψω στη δουλειά, επειδή… έρχεται η στιγμή να επιστρέψω.

Γι αυτό σας λέω, φίλοι μου.
Όλα είναι θέμα οπτικής. Περάστε το καλοκαίρι, το ένδοξο ελληνικό καλοκαίρι μας, όπως του αξίζει.

Με θέατρα σε αρχαιολογικούς χώρους, με υπέροχες νυχτερινές συναυλίες, με θερινά σινεμά (όπου τα βρείτε), με πρωινά -πολύ πρωινά- μπάνια, με μεσημεριάτικα ουζάκια και μετά αγκαλιά με τον ελληνικότατο μεσημεριάτικο ύπνο, με κλειστές –θεόκλειστες- τηλεοράσεις, με πολλά πολλά βιβλία…

Τα περισσότερα από αυτά χρειάζονται ελάχιστα χρήματα, όμως πολλή διάθεση και, φυσικά, καλή παρέα.
Ε, αυτά τουλάχιστον περηφανευόμαστε ως λαός ότι τα διαθέτουμε σε αφθονία.

Άντε, σας αφήνω γιατί ήρθε η ώρα να την κάνω σιγά σιγά.
Καλή αντάμωση το Σεπτέμβρη.
Καλό καλοκαίρι!



Δεν υπάρχουν σχόλια: