130902 ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΕΝΟ

Το ένα πουλάκι:

Καλώς σας βρήκαμε!

Μετά από πάρα πολλή σκέψη, καταλήξαμε πώς αυτή είναι από τις πλέον κατάλληλες ευχές για την επιστροφή από τις διακοπές.

Βεβαίως υπάρχει και το «καλό χειμώνα», όμως αυτό το χρησιμοποιούν περισσότερο οι παρέες όταν αποχαιρετιούνται χωρίζοντας στις παραλίες και τα εξοχικά τους κι όχι όταν επιστρέφουν στις πόλεις τους.

Ξέρω τι θα με ρωτήσετε.

Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που κάνουν διακοπές;

Επιτρέψτε μου να απαντήσω πως υπάρχουν. Ευτυχώς, υπάρχουν.

Διότι η Ελλάδα, σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουν ή ελπίζουν πολλοί, δεν είναι… Αργεντινή, ούτε καν Ιρλανδία.

Εδώ μπορεί να έχασε ο άλλος τη δουλειά του, να έκλεισε λόγω χρεών το μαγαζί του, να του κόπηκε στο μισό η σύνταξη, όμως ακόμη έχει το εξοχικό που είχε αποκτήσει σε καιρούς εύκολου πλουτισμού (με δανεικά).

Επίτηδες είναι διπλή η έννοια: Και η απόκτηση του σπιτιού έγινε με δανεικά, και ο εύκολος πλουτισμός επίσης. Παρ’ όλο που πολλοί εξακολουθούν να μη θέλουν να το καταλάβουν και επιμένουν πως τα λεφτά που έρεαν στις τσέπες μας ήταν από εκείνα που η ανθρωπότητα χρωστάει (ακόμη) στην Ελλάδα, σε αντάλλαγμα όσων πήρε ή έμαθε από τους Έλληνες!

Μπορεί λοιπόν να κινδυνεύει να του πάρει το εξοχικό η τράπεζα, όμως, μέχρι τότε, είναι προτιμότερο να περνάει εκεί τις διακοπές του, από το να μένει στην πρώτη του (αξιολογικά, όχι αριθμητικά) κατοικία.

Όσοι πάλι δεν έχουν εξοχικά θα έχουν ίσως κάποιο σπίτι στο χωριό, κάποιο πατρικό που θα μπορεί να τους φιλοξενήσει τις θερμές μέρες του καλοκαιριού.

Ποιες θερμές μέρες, θα μου πείτε. Φέτος το καλοκαίρι, όπως και ο περασμένος χειμώνας, ήταν για τους φτωχούς.

Καθόλου καύσωνες, ελάχιστες πολύ θερμές μέρες, πάρα πολλά τα δροσερά βάρδια…

Ύστερα κοροϊδεύουμε εκείνους που μιλούν για τον Θεό των Ελλήνων ή μάλλον της Ελλάδας.

Τα κλιματιστικά και οι ανεμιστήρες εργάστηκαν στο ελάχιστο κι έτσι οι λογαριασμοί που θα μας έρθουν ελπίζουμε πως δεν θα είναι αντίστοιχοι περασμένων ετών.

Οι λογαριασμοί είπα…

Ίσως είναι ό,τι χειρότερο σου συμβαίνει με την επιστροφή σου από τις διακοπές.

Το άλλο πουλάκι:

Ας είναι καλά οι γείτονες!

Πολύ δικαίως, πιστεύω, οι… -να, είδατε πάλι;- οι γείτονές μας Τούρκοι έχουν εκείνη τη σοφή παροιμία που λέει «έχεις γείτονα, έχεις Θεό».

Διότι ο καλός γείτονας, μεταξύ πολλών άλλων περιπτώσεων, φαίνεται και το καλοκαίρι.

Αφήνω το ότι έχει το νου του στο σπίτι όσο λείπεις. Αφήνω το ότι μπορεί να σου ποτίζει τα λουλούδια ή να ταΐζει τα αδέσποτα, τα οποία έχεις αναλάβει να φροντίζεις, λόγω ιδιαίτερης ευαισθησίας.

Οι λογαριασμοί; Οι εφημερίδες και τα άλλα έντυπα που σου έρχονται κατά τη διάρκεια της απουσίας σου;

Τα συγκεντρώνει επιμελώς, τα βάζει σε χρονολογική σειρά και σου τα παραδίδει… λίγες μέρες, αφού επιστρέψεις.

Το πιάσατε αυτό το… «λίγες μέρες»; Ε, όσο πιο καλός είναι ο γείτονας, τόσο περισσότερες είναι αυτές οι «λίγες».

Σου λέει μην έρθει ο άνθρωπος, εξαντλημένος… οικονομικά και βρει μαζεμένους, όλους τους λογαριασμούς, πριν προλάβει να ανοίξει τις βαλίτσες του!

Ενώ ο κακός γείτονας τι κάνει;

Σπρώχνει τους φακέλους με τους λογαριασμούς κάτω από την πόρτα και αυτό πιστεύει πως είναι εξυπηρέτηση.

Ασ’ τους, χριστιανέ μου, καλύτερα εκεί που τους αφήνει ο ταχυδρόμος, στην είσοδο της πολυκατοικίας. Τι φοβάσαι; Μήπως χαθούν και δεν πληρωθούν ή μήπως τους πάρει κανένας άλλος κατά λάθος!

Και γυρίζεις εσύ κατάκοπος και εξαντλημένος (οικονομικά), ακουμπάς τις βαλίτσες σου (τις πρώτες) στην εξώπορτα, βάζεις το κλειδί, ξεκλειδώνεις, πας να ανοίξεις, αλλά η πόρτα έχει φρακάρει από τους φακέλους που στρίμωξε από κάτω ο κακός γείτονας.

Γι’ αυτό σας λέω…

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Εδώ είμαστε λοιπόν.

Και, πέρα από την πλάκα, έχουμε μπροστά μας έναν ακόμη δύσκολο χειμώνα, που τον κάνει ακόμη δυσκολότερο το γεγονός ότι είναι και… προεκλογικός. Όπως το καταλαβαίνει ο καθένας αυτό.

Θα τον περάσουμε όμως μαζί, όπως περάσαμε τους τελευταίους… δεκατέσσερις χειμώνες.

Αλήθεια, φίλοι μου, το έχετε συνειδητοποιήσει αυτό; Κλείσαμε δεκατέσσερα συναπτά έτη, στη φιλόξενη τελευταία σελίδα της εφημερίδας μας και ξεκινάμε για το δέκατο πέμπτο!

Τα παιδάκια που θα πήγαιναν τότε για πρώτη φορά στο νηπιαγωγείο, φέτος πέρασαν στο πανεπιστήμιο, διαβάσαμε τα ονόματά τους προχθές στα ΧΡΟΝΙΚΑ και χαρήκαμε, τα καμαρώσαμε, αλλά και τα συμπονούμε λίγο. Γι’ αυτό όμως θα πούμε αύριο.

Ένας δύσκολος, λοιπόν, αλλά και ενδιαφέρων χειμώνας μας περιμένει και, πιστέψτε με, το ότι θα τον περάσουμε μαζί τον κάνει λιγότερο δύσκολο και περισσότερο ενδιαφέροντα.

Έχουμε να πούμε και να μας πείτε πολλά.

Πάντοτε με ψυχραιμία, πάντοτε με χαμηλούς τόνους, πάντοτε με διάθεση αυτοκριτικής, μακριά από προσωπικές επιθέσεις, υπερβολές και μεγαλοστομίες.

Αυτό δεν είναι προεκλογικό!

Καλή αρχή!