Το
ένα πουλάκι:
Πέφτουν από τα σύννεφα!
Για άλλη μια φορά, ένα μεγάλο
μέρος της ελληνικής κοινωνίας, άρχισε να επιδίδεται στο αγαπημένο του σπορ, της
ελευθέρας πτώσεως εκ των νεφών άνευ φοράς.
Δεν ήξεραν, δεν έβλεπαν, δεν
καταλάβαιναν, δεν μπορούσαν να φανταστούν…
Νόμιζαν πως η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
(βέπετε τι μεγαλόπρεπα που το λέω;) ήταν κάτι σαν… προσκοπισμός.
Πως έχουν τις δικές τους
στολές για να ξεχωρίζουν από άλλους, όπως, ας πούμε οι δασοπρόσκοποι από τους
ναυτοπροσκόπους.
Πως συγκεντρώνονταν κι έκαναν
διάφορα παιχνίδια γύρω από την πυρά, έτσι, για να καλλιεργήσουν το ομαδικό
πνεύμα, τη συνεργασία και την αλληλοβοήθεια.
Πως στόχος τους ήταν να
κάνουν καλές πράξεις, να βοηθάνε ανήμπορους και να περνάνε γιαγιούλες στο
απέναντι πεζοδρόμιο, έτσι όπως κάνουν χρόνια τώρα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη
της γης, οι πρόσκοποι.
Πίστευαν ακόμη πως η
εκπαίδευση και οι ασκήσεις ακριβείας είχαν ως στόχο την άρτια προετοιμασία των
χρυσαυγιτών, ώστε να ανταπεξέρχονται με ταχύτητα σε αποστολές διανομής
τροφίμων.
Γι αυτό άλλωστε χρειαζόταν
και τα γυμναστήρια, οι πολεμικές τέχνες, αλλά και η εκμάθηση ύμνων που δίνουν
ρυθμό στη δουλειά, συντονίζουν τις κινήσεις και κάνουν το αποτέλεσμα καλύτερο.
Τι άλλο πίστευαν;
Πως πρόκειται για διάφορους
φιλομαθείς νέους τους οποίους όμως το σάπιο εκπαιδευτικό σύστημα άφησε
αμόρφωτους κι έτσι αποφάσισαν να συνεχίσουν μόνοι τους τις εγκύκλιες σπουδές,
ώστε να ξέρουν τι ήταν το 1821, τι γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου και
τι ήταν το Πολυτεχνείο, πράγματα που, ως γνωστόν, ελάχιστα ελληνόπουλα μαθαίνουν
στο σχολείο.
Τι άλλο; Α, ναι, ότι
πρόκειται για εθελοντές στρατευμένους στο να βοηθούν την ελληνική αστυνομία στο
δύσκολο έργο της, γι’ αυτό εξάλλου υπήρχαν και στενές επαφές πολλών αστυνομικών
με οργανώσεις της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ (το είπαμε για το καμάρι), ανταλλαγή
πληροφοριών, στοιχείων κλπ.
Τέλος, πίστευαν πως κάθε
χρυσαυγίτης εκπαιδευόταν ειδικά για να είναι έτοιμος μόλις η πατρίδα τον
καλέσει στην αντιμετώπιση κάποιου από τους προαιώνιους εχθρούς της. Γι αυτό και
χρησιμοποιούσαν τακτικά όχι μόνο τους στίβους μάχης και τα πεδία βολής του
στρατού, αλλά δέχονταν τις οδηγίες έμπειρων στελεχών του, απόστρατων ή εν
ενεργεία.
Το
άλλο πουλάκι:
Δεν είναι μόνο αυτοί.
Από τα σύννεφα πέφτουν κι
άλλοι, για διαφορετικούς λόγους.
Πρόκειται για όλους εκείνους
που πίστευαν ότι οι χρυσαυγίτες ήταν απλώς κάποιο ανεγκέφαλοι και κομπλεξικοί,
οι οποίοι δεν έχουν άλλο να καμαρώνουν από τα φουσκωμένα με φέρμακα μπράτσα
τους και οι οποίοι φαντασιώνονται ότι είναι απευθείας απόγονοι αίματος του
Λεωνίδα.
Ο γνωστός δημοσιογράφος Ι. Κ.
Πρετεντέρης (που όλοι οι αντιμνημονιακοί δεν θέλουν να τον δουν ούτε
ζωγραφιστό) έγραψε στο Βήμα, μόλις την προηγούμενη Κυριακή.
«Διάβαζα πρόσφατα ότι διάφοροι
χρυσαυγίτες μαζεύονται, γδύνονται και κάνουν γυμναστικούς αγώνες, όπως γινόταν
στην Αρχαία Ελλάδα.
Μετά πληροφορήθηκα ότι
μαζεύονται κάπου στη Σπάρτη και υποδύονται τους Αρχαίους Έλληνες, σε εικονικές
μάχες με περικεφαλαίες, ασπίδες και κοντάρια.
Τώρα είδα ότι μαζεύτηκαν
νυχτιάτικα με πυρσούς στις Θερμοπύλες και έπαιξαν τον Λεωνίδα και τους
Τριακόσιους, την ιστορία όχι την ταινία…
Ως εκ τούτου, μου γεννήθηκε
μια μάλλον εύλογη απορία. Έχουμε άραγε σκεφτεί μήπως, εκτός από ακροδεξιοί ή
νεοναζί, οι άνθρωποι αυτοί είναι κυρίως βλαμμένοι;»
Δεν είναι λίγοι, λοιπόν,
εκείνοι που, στην καλύτερη περίπτωση, θεωρούσαν τους χρυσαυγίτες απλώς
γραφικούς, ιδίως όταν τους έβλεπαν να κάνουν εκείνα τα καραγκιοζιλίκια με την
κατάθεση στεφάνου, όπως εδώ, στον κήπο, την 25η Μαρτίου.
Αυτοί, τώρα που
βομβαρδίζονται από αποκαλύψεις, μαρτυρίες, συνεντεύξεις ακόμα και μελών της
ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, πέφτουν από τα σύννεφα.
Και
ένα τρίτο πουλάκι:
Υπάρχουν κι άλλοι.
Όλοι εκείνοι που πίστευαν πως
η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι ένα πολιτικό κόμμα όπως όλα τα άλλα, απλώς τα στελέχη της
είναι, σε αντίθεση με ΟΛΟΥΣ τους άλλους, έντιμοι άνθρωποι, πατριώτες και καλοί
χριστιανοί.
Πώς μπορείς να τους ψηφίσεις
και να είσαι σίγουρος πως θα αγωνιστούν για το δίκιο, το σωστό, για μια Ελλάδα
όπου οι κακοί θα τιμωρούνται και οι καλοί θα επιβραβεύονται, πάνω απ’ όλα για
την αλήθεια στο δημόσιο βίο.
Κι όμως…
Υπήρχαν φωνές, δημοσιεύματα,
εκπομπές, σάιτ, βιβλία που εξηγούσαν επ’ ακριβώς τι είναι η Χρυσή Αυγή (με
μικρά, έπεσε και στη δική μου εκτίμηση, όπως βλέπετε) πώς είναι δομημένες οι
οργανώσεις της, ποιοι είναι οι στόχοι και οι επιδιώξεις της, από πού αντλεί την
ιδεολογία και τις πρακτικές της, πώς στρατολογεί τα μέλη της…
Υπήρχαν. Όμως ελάχιστοι
έδιναν σημασία. Πολλοί περισσότεροι ήταν εκείνοι που γνώριζαν όμως έλεγαν «δεν
πειράζει», που πίστευαν ότι καλό είναι να υπάρχουν κι αυτοί σε μια άκρη του
πολιτικού τόξου, πιθανότατα να έβλεπαν και δικά τους πολιτικά οφέλη ή
μελλοντικές συμμαχίες.
Αυτοί οι τελευταίοι δεν
πέφτουν από τα σύννεφα.
Ίσως ψάχνουν δικαιολογίες ή
προσπαθούν να κρυφτούν μέσα στον ορυμαγδό των αποκαλύψεων, να ενώσουν κι αυτοί
τις φωνές τους, τώρα, με όλους όσοι καταδικάζουν απερίφραστα…
Ας είναι!
 |
| Εκ-πτώσεις! |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου