140117 ΥΠΕΥΘΥΝΟ-2

Το ένα πουλάκι:

Πάλι από την αρχή.

Είναι η «κλεψιά», η απάτη, χαρακτηριστικά της ελληνικής φυλής;

Μπορούμε να εξηγήσουμε μ’ αυτό τις συμπεριφορές που οδήγησαν σε ό,τι ονομάζουμε μεταπολιτευτικό μοντέλο;

Κατηγορηματικά, όχι.

Πιθανότατα η απάτη, η τάση για εύκολο κέρδος να αποτελεί χαρακτηριστικό τού ανθρώπινου γένους κι όχι κάποιας ιδιαίτερης εθνοτικής ή άλλης ομάδας. Χωρίς να υποστηρίζουμε ότι βρίσκεται στο DNA του, παρατηρούμε ότι ο άνθρωπος έχει μια έφεση προς το εύκολο κέρδος.

Προκειμένου να το πετύχει καταφεύγει σε μη νόμιμες, σε παράνομες, ακόμη και ακραίες, απάνθρωπες συμπεριφορές.

Πότε όμως; Όταν… τον παίρνει.

Εδώ, φίλοι μου, βρίσκεται το λεπτό σημείο της ανάλυσής μας.

Μια απλή παρατήρηση βοηθά στο να κατανοήσουμε τη βάση αυτού του ισχυρισμού.

Όλοι μιλούν για τον νεοέλληνα οδηγό, ο οποίος οδηγεί και παρκάρει σαν να ήταν ο κυρίαρχος του δρόμου.

Απεναντίας, έχουμε τον γερμανό οδηγό, που σέβεται τον ΚΟΚ και είναι σχεδόν πάντα νομοταγής.

Τι συμβαίνει όμως μόλις ο Έλληνας μεταβεί στη Γερμανία και αρχίσει να οδηγεί εκεί;

Θα το πω πολύ απλά. Μέσα σε λίγες μέρες μετατρέπεται σε… Γερμανό.

Αντίστοιχα, ο γερμανός οδηγός δεν χρειάζεται παρά λίγα εικοσιτετράωρα, για να αντιληφθεί ότι στη χώρα μας μπορεί να τρέχει όσο θέλει, να οδηγεί μεθυσμένος, να παρκάρει όπου βρει, να αγνοεί τα φανάρια…

Καταλαβαίνει ότι εδώ το να σε πιάσει η τροχαία είναι καθαρά θέμα τύχης, άλλωστε μπορεί να σε σταματήσουν γιατί στο δρόμο Καβάλας Δράμας πήγαινε με εξήντα, ενώ το όριο (τοποθετημένο πριν από πέντε δεκαετίες) είναι πενήντα.

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς πήρατε είδηση την… είδηση για τη μηχανή που είχε στηθεί στη Νέα Υόρκη, μετά το χτύπημα στους δίδυμους πύργους.

Το άλλο πουλάκι:

Καθαρά «ελληνική» κομπίνα.

Ένα σωρό άνθρωποι, κυρίως αστυνομικοί και πυροσβέστες, κατέφευγαν, σε ένα κύκλωμα ψυχολόγων, οι οποίοι διαβεβαίωναν ότι υποφέρουν από διαταραχές, λόγω του σοκ που υπέστησαν κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους, στις 11 Σεπτεμβρίου και τις αμέσως επόμενες μέρες.

Οι γιατροί και οι ψυχολόγοι βεβαίωσαν ότι οι ασθενείς πάσχουν από «αεροπλανοφοβία» από «ουρανοξυστοφοβία», ότι δεν μπορούν πλέον να εργαστούν, ότι φοβούνται να βγουν από το σπίτι τους, ότι έχουν συνεχείς κρίσεις πανικού…

Όλοι αυτοί, διεκδίκησαν και πήραν επιδόματα «αναπηρίας», φαινόμενο τόσο γνωστό στη χώρα μας, που όπως αποδεικνύεται «συμβαίνει και εις Παρισίους».

Δηλαδή δεν είναι στο DNA του Έλληνα, αλλά μπορεί να το συναντήσουμε σε όλους τους λαούς, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.

Πριν βιαστείτε να υποβάλλεται την ένστασή σας, λέγοντας πως εδώ αυτά είναι καθημερινά φαινόμενα, ενώ, στη Νέα Υόρκη, σοκαρίστηκαν οι πάντες και ο αρμόδιος εισαγγελέας μίλησε για «θρασύτατη απάτη», σκεφθείτε λίγο πού βρίσκεται η διαφορά.

Το κύκλωμα εντοπίστηκε από έρευνα στις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις των υπόπτων και από έλεγχο μέχρι και στους λογαριασμούς του facebook!

Έψαξαν δηλαδή τις μεταξύ τους συνομιλίες –πράγμα που για να γίνει εδώ χρειάζεται ειδική εισαγγελική άδεια η οποία δίνεται σε πολύ έκτακτες περιπτώσεις- και διασταύρωσαν μαρτυρίες.

Άντε βρες εδώ μάρτυρα να βεβαιώσεις ότι ο τυφλός του χωριού παίζει κάθε μέρα τάβλι και πρέφα στο καφενείο.

Μιλάω γιατί ξέρω συγκεκριμένο παράδειγμα, όπως και για έναν άλλο, με το αναπηρικό καροτσάκι του οποίου έπαιζαν τα εγγόνια στο χωριό, ενώ ο ίδιος βάδιζε μια χαρά.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Οι φωτογραφίες όμως;

Ο εισαγγελέας στη Νέα Υόρκη παρουσίασε φωτογραφίες αναρτημένες στο facebook που έδειχναν «ασθενείς», οι οποίοι υποτίθεται δεν μπορούσαν να βγουν από το σπίτι τους εξαιτίας της φοβίας που απέκτησαν, να κάνουν σκι ή να επιδεικνύουν τα ψάρια που ψάρεψαν.

Πού θέλω να καταλήξω;

Εκεί βρίσκεται η διαφορά, φίλοι μου. Ο άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος, διαμορφώνεται λειτουργώντας μέσα σε δομές και θεσμούς, που στη συνέχεια τις διαμορφώνει ο ίδιος.

Δεν υπάρχει, λοιπόν, τίποτα το ιδιαίτερο στα γονίδιά μας. Απλώς «βρίσκουμε και τα κάνουμε», επειδή γνωρίζουμε ότι είναι σχεδόν αδύνατον να συλληφθούμε.

Γνωρίζουμε ακόμη πως, και να συλληφθούμε, ε, δεν χάλασε ο κόσμος.

Θα πέσουν από κοντά οι δικηγόροι, οι φιλικοί μάρτυρες, οι συνάδελφοι και οι συνδικαλιστές που θα βεβαιώσουν ότι (για να θυμηθώ ένα γνωστό παράδειγμα) «κρατούσαμε το γιαούρτι και το τρώγαμε, στη διάρκεια μιας φιλικής διαμαρτυρίας, όταν κάποιος μας έσπρωξε το χέρι και αυτό βρέθηκε πάνω στον Γερμανό Πρέσβη».

Κάπως έτσι, περίπτωση με την περίπτωση, χρόνο με τον χρόνο, το κακό γενικεύεται. Ο καθένας βλέπει τον διπλανό του και αρχίζει να αισθάνεται «κορόιδο» που εξακολουθεί να είναι νομοταγής.

Δεν φταίνε, λοιπόν, τα γονίδια, ούτε «οι άλλοι».

Φταίνε οι θεσμοί και οι νόμοι που τους φτιάξαμε εμείς και εμείς πρέπει να τους αλλάξουμε.

Αν θέλουμε να αλλάξουμε.

Να δεις που μας αντιγράφουν!