ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Σεπτέμβριος 2019. Συμπληρώθηκαν είκοσι συναπτά έτη από τη μέρα που αποφασίσαμε να σχολιάζουμε σε καθημερινή βάση τον κοινωνικό και πολιτικό μας βίο. Αυτός ο κύκλος έκλεισε. Δείτε εδώ το αποχαιρετιστήριο κείμενο.

Πάμε για άλλα; Ποιος ξέρει;

Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014

140114 ΓΑΪΔΟΥΡΙΝΟ

Το ένα πουλάκι:
«Είμαι γάιδαρος…»

Όχι εγώ. Ή μάλλον μπορεί κι εγώ. Μερικές φορές. Συνήθως προσπαθώ να μην είμαι, να μην γίνομαι γάιδαρος όμως το γενικό κλίμα δεν με βοηθάει καθόλου.

Κάποια στιγμή βρήκα μια σημαντική βοήθεια. Ακόμη έχω στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου τις αγορασμένες κάρτες.
Όμως, πολύ σύντομα, πάει κι αυτό και ξαναγυρίσαμε στη «γαϊδουροροποίηση».

Σας μπέρδεψα, έτσι;
Θα πάρω τα πράγματα από την αρχή.
Πρωί Κυριακής έφτασε στο μέιλ μια «είδηση» από τη Θεσσαλονίκη. Ο δήμαρχός της Γιάννης Μπουτάρης «ελέγχει» παράνομα σταθμευμένα αυτοκίνητα στο κέντρο της πόλης.

Συγκεκριμένα, καθώς ο κύριος Μπουτάρης βάδιζε στον πεζόδρομο της Αριστοτέλους, είδε ένα σταθμευμένο αυτοκίνητο και ρώτησε τον οδηγό του για ποιο λόγο σταμάτησε εκεί.
Ο οδηγός είπε κάποια δικαιολογία και τότε ο δήμαρχος έβγαλε από την τσέπη του ένα αυτοκόλλητο και το κόλλησε στο κέντρο του παρπρίζ του αυτοκινήτου του.

Ήταν ένα από τα γνωστά αυτοκόλλητα που χρησιμοποιούν διάφοροι «ακτιβιστές».
Εικονίζει έναν συμπαθέστατο κατά τα άλλα γαϊδαράκο, ο οποίος λέει: «Είμαι γάιδαρος, παρκάρω όπου γουστάρω».

Στην εικόνα ο γάιδαρος οδηγός έχει παρκάρει το αυτοκίνητό του πάνω σε μια διάβαση πεζών, ενώ υπάρχει και σήμα διέλευσης ατόμων με αναπηρία. Ό,τι κάνει δηλαδή ένα μεγάλο μέρος των ασυνείδητων οδηγών.

Γιατί υπάρχουν και οι άλλοι ασυνείδητοι, δηλαδή εμείς, που μπορεί να σταματήσουμε κάπου ενώ δεν επιτρέπεται, σε καμιά περίπτωση όμως δεν θα σκεφτόμασταν να κλείσουμε διάβαση πεζών ή αναπήρων.

Εξάλλου, όπως έχουμε πει πολλές φορές μιλώντας γι’ αυτό το θέμα, σε πάρα πολλούς δρόμους η απαγόρευση έχει απλώς το νόημα να μπορεί η τροχαία να κόβει κλήσεις.
Τίποτε περισσότερο. Ούτε την κίνηση εμποδίζεις, ούτε καμιά διάβαση, απλώς παραβιάζεις μια εντελώς αυθαίρετη σήμανση.

Το άλλο πουλάκι:
Ποιος κόβει κλήσεις;

Κανείς!
Όσο υπήρχε η Δημοτική Αστυνομία είναι αλήθεια ότι είχε μπει μια τάξη στο κέντρο της πόλης.
Αν ήθελες να τελειώσεις μια δουλειά, πλήρωνες ένα ασήμαντο ποσό, αγόραζες μια κάρτα από αυτές που έχουμε ακόμη στο ντουλαπάκι και έβρισκες να παρκάρεις όση ώρα χρειαζόσουν.

Δυστυχώς, με την κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας η κατάσταση επανήλθε στο προηγούμενο χάλι.
Γεγονός που επίσης επιβεβαιώνει και το ότι ο περίφημος «τράχηλος του Έλληνα» χρειάζεται τον ζυγό για να ελεγχθεί.

Όσο περιμένουμε απλώς και μόνο από την ευαισθητοποίηση των πολιτών, την κυκλοφοριακή αγωγή ή άλλα «χαρούμενα» για να διορθωθούμε, θα βλέπουμε γύρω μας το χάλι της καθημερινότητάς μας.

Ωραία και χρήσιμα είναι όλα αυτά, όμως μέσα στις μεθόδους της παιδαγωγικής είναι και η περίφημη «αρνητική ενίσχυση», η κλήση δηλαδή, που θα σε βοηθήσει να θυμηθεί όσα έμαθες στο μάθημα της κυκλοφοριακής αγωγής.

Το ζήτημα είναι τι γίνεται τώρα.
Είναι λύση το να κυκλοφορούν οι δήμαρχοι και να κολλούν στα παρπρίζ των αυτοκινήτων «είμαι γάιδαρος»;
Άσε που ανάμεσά τους ελάχιστοι μιμητές του Μπουτάρη θα βρεθούν, αφού δεν είναι στο στυλ τους, δεν μπορούν να… υποστηρίξουν κάτι τέτοιο και πιθανότατα θα τους κράξουν όλοι και το αποτέλεσμα θα είναι το αντίθετο.

Υπάρχει λύση; Μπορεί να βρεθεί κάποιος τρόπος;
Διότι παράλληλα με το παράνομο παρκάρισμα, εξελίσσεται και η άλλη ασυδοσία με τα τραπεζοκαθίσματα, τις αυθαίρετες κατασκευές στα πεζοδρόμια κ.λπ., η οποία επανέρχεται κι αυτή σιγά σιγά.

Και ένα τρίτο πουλάκι:
Είναι αναντικατάστατοι;

Για τους δημοτικούς αστυνόμους λέω.
Δεν υπάρχουν άλλοι που μπορούν να γράφουν, υπάλληλοι του δήμου κι αυτοί, χωρίς όμως να ανήκουν στο συγκεκριμένο σώμα;

Αν υπάρχει μια τέτοια δυνατότητα, τότε θα μπορούσαν να εξοικονομηθούν από κάποιες άλλες υπηρεσίες του Δήμου λίγοι, ελάχιστοι υπάλληλοι, οι οποίοι να ελέγχουν την στάθμευση με κάρτα τουλάχιστον στο κέντρο της πόλης.

Αν, πάλι, δεν υπάρχει ούτε αυτή η δυνατότητα, μήπως θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα σώμα εθελοντών, κάτι σαν τους σχολικούς τροχονόμους, σαν τους εθελοντές της Ονειρούπολης, οι οποίοι ρυθμίζουν και την κίνηση κάποιων οχημάτων;

Ξέρω τι θα μου απαντήσουν.
Ότι χρειάζεται να αλλάξει το νομικό πλαίσιο, ότι χρειάζεται ειδική εκπαίδευση, ότι στην ουσία θα πρέπει να υπάρξει μια νέου τύπου δημοτική αστυνομία.

Δεν ξέρω, ας τα βρούνε.
Εγώ πάντως δηλώνω εθελοντής, μια μέρα το μήνα, να κυκλοφορώ στο κέντρο με ειδικό τζάκετ και να ελέγχω τις κάρτες στάθμευσης.

Θα δίνω και κλήσεις.
Πρώτα πρώτα στον εαυτό μου!
Έλεγχοι!



Δεν υπάρχουν σχόλια: